Feijenoord-tournooiDe ploegen voor de finale: Crystal Palace (Eng.) en Ajax,
De eerste wedstrijd was tegen Tottenham Hotspur en werd in
hoog tempo gespeeld, met onzerzijds een prima inzet. De Engel
sen, als gebruikelijk, hard spelend, zeer hard zelfs, gebruik
makend van hun fysieke kracht. Vooral Jan de Koning had het
zwaar te verduren tegen de TH-linksachter.
Aan beide kanten goede kansen tot scoren, doch uiteindelijk
bleven de verdedigingen toch de baas. Derhalve een eindstand
van 00.
in onze poule en als we dan de vierde en laatste wedstrijd tegen
Sparta met een zege zouden besluiten, ja dan zouden we
als eerste eindigen.
Inderdaad verliep alles volgens (dit) plan. Bochum hielp ons een
handje door het eerste doelpunt in eigen doel te plaatsen, Vee
ken en Van Wensveen voerden daarna de stand op tot 30. Dat
was zeer gunstig, met als gevolg dat we van nu af speelden op
balbezit en zorgden dat ons doel niet in gevaar kwam.
De volgende dag werd gestart tegen Go Ahead, welke ploeg we
beter kenden en dus wisten welk spelletje we hier te bestrijden
kregen. Het werd technisch een vrij goede wedstrijd en zeker
niet zó hard als tegen de Spurs. Ook in deze ontmoeting waren
de doelpunten schaars, mede omdat de wedstrijden slechts
2 x 15 minuten duurden. Nog vermeld zij een goed schot van
Joop Heyneman, dat echter via onderkant lat weer in het veld
sprong. Ook hier uiteindelijk een 00 stand.
Bochum SV, een Duitse ploeg, goed gestart, doch kennelijk wat
aan het terugvallen, was op deze dag onze tweede tegenstander.
Ook vrij hard spelend, waar we echter niet tegenop zagen. Hier
móésten we wel winnen, wilden we een kans maken op een
finaleplaats. Het was een zgn. sleutelwedstrijd; zouden we nl.
kans zien te winnen en liefst met 2 of 3 doelpunten verschil, met
daarbij nog 0 tegen, dan waren we na drie wedstrijden no. 1
Daags daarna kwam dan de ontmoeting tegen Sparta, die de
beslissing moest brengen. Gezien de overige uitslagen, zou 10
reeds voldoende zijn. Wel zouden we ervoor hebben te zorgen,
dat beslist geen doelpunt tegen werd gescoord. We versterkten
onze verdediging, trachtten de tegenpartij te laten komen, waar
na via snelle uitvallen geprobeerd moest worden een goal te
maken. Nico Veeken zag kans met een goed schot de „roos" te
raken (10). Sparta begon hierna zeer hard te spelen, met als
gevolg veel vrije schoppen. Plotseling konden we onze voor
sprong vergroten. Bij een schermutseling ontstond enige ver
warring, waardoor de Sparta-defensie de aandacht op de situatie
verloor. Jan de Koning maakte hier gebruik van door met de bal
op het doel af te gaan, waarna Victor Wels uit een trekbal van
Jan kans zag het tweede doelpunt te fabriceren. De Sparta-spe-
lers appelleerden fel, doch de scheidsrechter was onverbiddelijk
(20). Onze tegenstanders geloofden het nu wel en in de stand
kwam geen wijziging meer.
11