Bouwmeester Gerrand
van een trotse voorzitter, mag u ge
rust weten.
Niet dat ik van dit gevoel eerst na DE
wedstrijd in Madrid kan spreken; sedert
mijn entree in de rood-witte gelederen, nu
bijna 40 jaar geleden, heb ik steeds fier
verklaard lid van Ajax te zijn. Sinds ik de
voorzitters-hamer mag hanteren, kon ik
vanaf die plaats Ajax en met name de
genen die haar dragen, nóg meer leren
waarderen en achten. Dat echter na die
gedenkwaardige avond van 11 oktober
1967 in het Bernabue-stadion van de
Spaanse hoofdstad, er bij uw voorzitter,
wat betreft zijn Ajax-trots wel een schep
je bovenop gekomen is wel, ik geloof
dat ik daarin niet alleen sta en dat in
ieder geval ook miljoenen mensen de her
innering zullen bewaren aan een Ajax-elf-
tal, dat zo'n geweldige partij voetbal
speelde tegen een eveneens subliem Real
Madrid. Waarbij onzerzijds de tegenstan
der tijdens het grootste gedeelte van de
twee uur durende strijd (door verlenging)
volkomen werd overtroffen en slechts
„duivelse" pech er de oorzaak van werd
dat we niettemin met 21 verloren en
aldus voor verdere deelname aan de strijd
om de Europa Cup 1967-1968 werden
uitgeschakeld.
Doch de reacties in de Pers (ook de
Spaanse) alsmede uit andere delen van
de voetbalwereld vertelden en verklaar
den welk een schitterende indruk onze
jongens hadden achtergelaten.
Hulde aan Bals en zijn mannen voor de
wijze, waarop zij twee uur lang (welk een
voortreffelijke conditie nog in de ver
lenging) Nederlands clubvoetbal op hoog
ste niveau hebben gepresenteerd.
Hulde aan de grote man: Rinus Michels,
wiens verrassende taktiek de wedstrijd
beheerste en waarover o.a. „ref" David
son na afloop zei: bewonderenswaardig!
Gaarne dank ik ook mijn medebestuurs
leden alsmede dr. Rolink, dr. Zeven, Salo
Muller e.a. voor hun hulp, adviezen en
goede zorgen.
Onze erkentelijkheid jegens Martin's Air
charter voor de zo geslaagde vliegreis,
waarbij tevens een „pluim" aan het adres
van reisbureau „Mondial" resp. Karei
Muller voor de prima verzorging.
Een hoogtepunt was ongetwijfeld ook de
charmante ontvangst door Prinses Irene
en haar echtgenoot in Hotel Philips II te
El Escorial, waar op de meest prettige
wijze met onze spelers werd gesproken
en vooral het onderhoud met Rinus Mi
chels een geestig karakter droeg.
Verder heeft ons allen de ontvangst ge
troffen door de Nederlandse Gezant, Zijne
Exc. Mr. C. W. A. Baron van Haersolte
op diens Ambassade, terwijl de hulp en
assistentie van het ons toegevoegde am
bassadelid, Mr. Pesch, de grootste dank
verdienen.
En last but not least onze gastheer: het
bestuur van Real Madrid, Ajax' goede
vrienden, mag ik wel zeggen. Niets was
hen te veel, om het ons maar naar de zin
te maken, het was allemaal in één woord:
geweldig.
Het volgende telegram werd ons nog na
gezonden: „We are very plaesed in hav
ing had such a fair opponent and wish
AFC Ajax great succes. Santiago Ber-
nabeu."
Heel veel dank voor alles en wederzijds
namens Ajax verdere grote successen
toegewenst.
Ja, zo moesten we ons terugtrekken uit
het midden der kampioenen (niet van mij,
doch exclusief: Barend Schilperoort).
Een einde dat niet alleen in eigen omge
ving, doch tevens daarbuiten werd be
treurd.
Ook bij Real was men de mening toege
daan van een ongelukkige, om maar niet
te zeggen: onjuiste loting. Voor hetzelfde
geld, aldus de Spaanse kringen, was
Real gewipt en hetgeen beide teams
vooral op deze laatste woensdagavond
hadden laten zien, was van een gehalte,
dat aan dat van een demi-finale grensde.
Helaas.
We hebben de kans, ja zelfs kansen ge
had. Zowel „thuis" als „uit".
Jammer.
Om met Wim Kan te spreken: „Uithuilen
en opnieuw beginnen!
Laten we hopen
J. VAN PRAAG
Juweliers
Heiligeweg 12, Amsterdam-C., Tel. 23 65 41
11
