kroniek
„Het gaat goed met Ajax!"
Met deze, den Nederlandse (speciaal voetbal-) volke tegen
woordig vaak in de mond liggende uitspraak worden we nogal
eens benaderd.
En we moeten beamen, dat dat inderdaad het geval is. Vooral
nu de eerste ronde om de Europa Cup achter de rug is. Men
zou daarbij natuurlijk uitvoerig kunnen discussiëren over facto
ren en omstandigheden, welke bij dit alles in aanmerking ge
nomen moeten worden, doch dat zou hier té ver voeren en der
halve gaan we danook maar over tot hetgeen direct aan de orde
is.
In clubblad no. 12 waren we gebleven bij AjaxDWS.
Volgens het programma was op 11 september de ontmoeting
MVVAjax te verspelen.
Wel, om het eens in het „culinaire" vlak te houden, de soep in
Maastricht was verduveld heet. Zó zelfs, dat wij ons daar bijna
de mond brandden. Ons elftal kwam zelfs op een 21 achter
stand te staan. Slechts met moeite en laten we eerlijk zeg
gen door zwakke momenten in de verdediging der thuisclub
bereikten we toch nog een 42 zege.
Johan opende de score, maar nog vóór de rust maakte Geurtsen
gelijk. In de tweede helft pakte MVV meteen goed aan en onze
verdediging kreeg het zwaar. Dezelfde Geurtsen zond eens de
bal naar Bonfrére, die scherp mikte en raak ook (21). Twin
tig minuten voor tijd had Ajax echter de zaak weer steviger in
handen. Ton Pronk (zowaar!) was naar voren gekomen om na
een algemeen missen in de Maastrichtse achterhoede de stand
gelijk te maken. Even later was het Sjaak die via de handen van
doelman Lion zijn elftal de leiding hergaf, waarna Klaas kort
voor tijd de zege op 42 bracht.
Na de „soep" een voortreffelijke „hors d'oeu'vre": Ajax
Sparta. Wat onze jongens het uitverkochte Stadion op deze
zondagmiddag van 25 september 1966 voorzetten, was enorm.
Daar heeft vriend en vijand zo van gesmuld, dat men zich af
vroeg wat straks dan het eigenlijke gerecht ('s woensdags:
AjaxBesiktas) wel moest zijn en of er nu niet té veel van
het goede op tafel kwam
Laten we daarbij wel aantekenen, dat de Rotterdammers beslist
goed speelden. Trouwens, hun plaats op de ranglijst getuigt
daarvan. Maar, zoals zij zelf na afloop verklaarden: tegen dit
Ajax was geen kruid gewassen. Er werden doelpunten gemaakt,
waarbij de tegenstanders applaudiseerden voor de schoonheid
ervan. Rust 30 door goals van Swart, Nuninga en Cruyff (uit
een onmogelijke hoek). De tweede helft bracht bij Soetekouw
c.s. geen verslapping. De „machine" draaide rustig door en
(nogmaals) Swart resp. (wederom) Nuninga maakten er ten
slotte 50 van. Een geweldige „generale"
Het gebruikelijke sterrenlijstje, dat de sportredactie van het
Algemeen Handelsblad iedere maandagavond in haar krant
pleegt te publiceren, vermeldde: „Hele elftal van Ajax flonker
de. Een noviteit in dit inmiddels vertrouwde sterrenlijstje. Ajax
heeft ons er toe gedwongen. Of gedwongen is eigenlijk het
woord niet. 't Was graag gedaan. Het gehele team van de lands
kampioen voetbalde namelijk zo voortreffelijk, dat wij er voor
het eerst en misschien voor het laatst tweeëntwintig ster
ren tegenaan gooien. Twee voor iedere Ajacied."
Tja, en daar zaten dan met ons nog zo'n 55.000 toeschouwers
's avonds in het Olympisch Stadion, om Ajax voor de Europa
Cup te zien aantreden in de eerste ontmoeting tegen de Turkse
kampioen: Besiktas uit Istanboel.
De Limburgse Band ,die was opgeroepen om de „show" nog
meer aanzien te geven, kon met het Amsterdamse publiek niet
het nodige contact krijgen, hetgeen allerminst betekende dat er
geen stemming of sfeer was. Integendeel. Wij denken dat Groot-
Mokum, wat samenzang betreft, nog wat moet wennen. Althans
bij gelegenheden als deze, want van-huis-uit kent een Amster
dammer de deuntjes wel
Kort voor de aanvang arriveerde ZKH Prins Bernhard met ge
volg, begroet door voorzitter Jaap van Praag.
De wedstrijd.
Het begon goed. Ajax nam het spel in handen. Prachtige
combinaties, gevaarlijke momenten voor het Turkse doel, waar
de doelman al direct zijn klasse toonde. Doch in die eerste mi
nuten bleek tevens, met welke instructies c.q. voornemens de
gasten het veld betreden hadden. Vertragen (vooral het over
bekende stuiteren met de bal door de keeper), bikkelhard ver
dedigen, blessures voorwenden, enfin het langzamerhand over
bekende „spelletje" bij dit soort ontmoetingen.
Daarbij de leiding in handen van de Engelse scheidsrechter
mr. Taylor. Uit de doopceel (een mode tegenwoordig voor radio
en TV: leeftijd, beroep, woonplaats etc.) bleek dat deze „ref"
in het dagelijkse leven slager is. Welnu, de man gaf inderdaad
wel blijk de handeling „beenhouwen" tot de meest gangbare
zaken, ook op het voetbalveld, te beschouwen. Het in de Pers
reeds veelvuldig omschreven voorval aangaande de vrije schop
waarbij, toen de Turkse speler weigerde de voorgeschreven af
stand in acht te nemen, de heer Taylor toen maar zelf de bal
negen meter achteruit plaatste, was eveneens een zeer duide
lijk bewijs van zijn volkomen ongeschiktheid om een wedstrijd
als deze te leiden.
En onze tegenstanders profiteerden gretig van deze zwakheid.
Pas tegen het slot kreeg eindelijk één Turkse speler een
officiële waarschuwing. Dan praten we nog maar niet van toe
standen, waarbij een strafschop „geheid" was en de gang van
twee spelers naar de kleedkamer normaal had kunnen worden
genoemd.
Piet Keizer gaf zijn elftal met een effectvol schot de leiding
(10), welke stand voor de rust onveranderd bleef.
Uit enkele persoonlijke acties hadden we intussen wel kunnen
constateren, dat deze Turken beslist een behoorlijke techniek
hadden. Hun aanvallen echter misten combinatie. De gehele
wedstrijd door heeft Ger Bals geen gevaarlijke schoten te ver
werken gehad.
Midden in de tweede helft leek het er op dat onze jongens niet
AMERSFOORTSE ALGEMENE VERZEKERING MIJ.
W.B.K. van 1938
AMERSFOORT, BERGSTRAAT 6-8, TEL. 03490-17043*
Inspecteur: Theo van Duivenbode, p/a Amundsenweg 10", Tel. 020-189087
2
