MELCHERS OLIFANT JENEVER
Oi borrel voor Ajaoledenl
geen profs, maar zuivere amateurs, die hun wedstrijden speelden
uit pure liefhebberij en liefde voor hun club.
Aan mijn lopen op de trap konden m'n huisgenoten
al horen dat Ajax gewonnen had
Als ik 's zondags na afloop van een wedstrijd de trap opkwam, wis
ten mijn ouders, zusters, broers en zwagers al dat Ajax gewonnen
had. En ik liep toch heel gewoon, net als anders. Tenminste, dat
dacht ik. Maar mijn hele familie proefde er een overwinning voor
Ajax uit.
Mijn beide zwagers hielden niet van Ajax. Die waren voor Blauw-
Wit. Op het laatst werden zij nijdig en zeiden dan: „ik begrijp niet
dat Ajax altijd wint, dat kan nooit zuiver zijn, elke club verliest wel
eens, maar Ajax niet. Ze worden zeker dik betaald."
Maar Ajax bleef, op een uitzondering na, winnen, enkele jaren lang.
Een zegetocht! Een klasse apart. Briljante techniek, met een gewel
dige wil om te winnen. Er zat vaart, begeestering, er zat „ziel" in
deze ploeg. En op de Middenweg, bij de tourniquets, moest de
Watergraafsmeerse politie vaak, versterkt met marechaussees, hon-
honderden en honderden mensen op een afstand houden, die met al
le geweld 't Ajaxterrein wilden opstormen, want er waren geen kaar
tjes meer. Zelfs „Had je me maar", een bekende Amsterdamse
straatfiguur uit die tijd, met z'n onafscheidelijke sigarenkistje, waar
op hij met z'n vingers trommelde om z'n liedjes te begeleiden, be
vond zich op de open tribune en schreeuwde z'n keel schor. En
overal waar dit Ajax kwam, waren de terreinen al een week tevoren
uitverkocht en spanden de clubs zich tot het uiterste in, ja speelden
als het ware de wedstrijd van hun leven, om dat ongenaakbare en
trotse Ajax de nek te breken. Maar dat lukte niet. Ajax was schier
niet te slaan en bleef oppermachtig, de club van Nederland. Deze
ploeg („Gouden Ploeg" Red.) heeft Ajax door de jaren heen, in één
klap op het hóógste voetstuk geplaatst, ooit door een andere ver
eniging geëvenaard.
En die wedstrijden tegen Blauw-Wit in het oude stadion met z'n
gezellige vier torens. Er konden in dat stadion ruim 30.000 mensen,
en bij zo'n wedstrijd was het geheel uitverkocht en heerste er een
bijzondere sfeer van spanning. Geen wonder, want deze plaatselijke
derby's waren immer uitermate spannend en enerverend. Zo er één
club was die het Ajax nog lastig kon maken, dan was dat Blauw-
Wit, met z'n v. d. Kluft, Van Diermen, Molenijzer, Lietzen, Schinde-
ler, Van Dort en vele andere bekende spelers. Hier werd gestreden
om de hegemonie van Amsterdam. En hoe! Geen toeschouwer was
ooit bekocht. Beide ploegen streden met een heilige overgave voor
de kleuren van hun club. Voor de eer. En uit liefde.
Weken tevoren was half Amsterdam er vol van en werd over de
kansen gesproken bij de kapper, in de café's en op de tram. Trom
petters van de cavalerie kondigden vóór de aanvang in één der
torens de strijd aan. Ook tijdens de wedstrijd lieten zij zich enkele
malen gelden. Hun driestemmig trompetgeschal verhoogde de sfeer.
Dit is zo'n 40, 45 jaar geleden. Thans is het aantal inwoners met
zeker 250.000 gestegen. Maar een dikke 30.000 toeschouwers wordt
bij AjaxBlauw-Wit niet meer gehaald. En ik zeg dan ook niet te
veel met te beweren, heimwee te hebben naar die prettige, gezel
lige tijd.
Succesvolle tour in Skandinavië
Deze ploeg heeft nog een bijzonder succesvolle tour door Skan
dinavië gemaakt. De Ajacieden kregen daar bijkans het gehele
Deense elftal tegenover zich. Eén wedstrijd werd met een punt ver
schil verloren, de andere gewonnen.
Zó groot was het enthousiasme van het duizendkoppige Amster
damse publiek, dat het tot in de nacht wachten bleef aan het Cen
traal Station, waar de spelers wel een paar treinen te laat aan
kwamen. En toen ging het in Jan Pleziers, met muziek voorop dwars
door de stad, omstuwd door een compacte en juichende mensen
menigte naar American Hotel. Aan de jubel- en juichkreten kwam
geen einde.
Dat was een ongekend heerlijke tijd en verschafte niet alleen aan
de spelers zelf veel blijdschap en voldoening voor hun mooie, no
bele strijd voor hun geliefde club, maar bezorgde ook de duizenden
en duizenden trouwe supporters(sters) uren van spelgenot.
Ik zou nog een boek vol kunnen schrijven over Ajax, over verdere
grote successen, over de tijd van wijlen Anderiessen, Pietje van
Reenen, Volkers, Addicks, Van Kol, Hamel, Roeg, Jan de Boer, en
alle andere groten meer, maar dat gaat natuurlijk niet.
Voor mij echter was het elftal met De Natris, Gupfert en Brock-
mann enz., het succesvolste, en de grondlegger voor alle verdere
roem.
Een bijzonder woord van grote lof en dank past op deze plaats aan
wijlen trainer Reynolds, die door zijn kunde en enthousiasme Ajax
mede zeer groot heeft gemaakt.
Ajax, ik dank je bijzonder voor de vele vreugdevolle uren die ge
mij in m'n leven bezorgd hebt, en wellicht nog bezorgen zal.
Spelers van het huidige team, ik wens dat gij allen in de voet
sporen zult treden van de ploeg die ik u hierboven beschreef. Het
gaat nu om geld. De tijd is veranderd. Maar zorgt er tevens voor
dat gij, naast de techniek, al die andere waarden uit de goede
amateurtijd laat prevaleren, te weten: clubliefde, strijdlust en een
onverzettelijke wil om te zegevieren, dan zal de roem uw deel zijn
en Ajax de glorie, hetgeen deze onvergetelijke club zo in ruime
mate toekomt.
H. PEETERS
N.V. DISTILLEERDERIJ VAN J. J. MELCHERS Wz. - SCHIEDAM
8
