Snob of flop
Er was in die tijd niet zo veel,
dat dient men te beseffen.
Behalve dan Groot Gekrakeel
door 't Eerste Wereldtreffen.
Het oorlogsbrood naast eenheidsworst
markeert ons noodrantsoen.
Naast honger (naar de bal!) en dorst
aan beter spel te doen.
Ik vraag mij af, lééft voetbal nog
intens bij onze jeugd?
Schenkt voetbal tegenwoordig nog
dezelfde warme vreugd?
Slaat voetbal in nog als een bom,
zodat door ons een schok gaat
als we zijn opgesteld kortom:
Nog voetbal wat de klok slaat?
Hoe konden wij niet hunkeren
al dagen van te voren.
We konden zelfs niet bunkeren,
geen hap kon ons bekoren.
We hadden voor niets anders oog
dan voor dat ding van leer.
We knokten dat 't er niet om loog
alleen maar om de eer.
Of zou het tóch zo kunnen zijn
wat eens een Nurks vals uitdacht
toen hij zich uitliet minder fijn:
O misselijk nageslacht!
Natuurlijk niet, alleen men moet
de jeugd anders benaderen.
Hetgeen men dan ook lang reeds doet,
anders dan onze vaderen.
(Jeugdcompetitie is weer zó!
Misschien als u dit leest
al kregen zij het niet cadeau
is 't al kampioenschapsfeest.
Brengt XerxesAjax winst de ploeg,
en wel Hemelvaartsdag,
dan zijn die punten net genoeg
voor kampioenschapsvlag!)
De lieve, lieve lange dag
waren we op het veld.
En of er sneeuw of water lag
er werd wat afgeleid.
Trouwens, men wist op elk soort land
zijn mannetje te staan.
Of het nu gras was dan wel zand,
het edel spel ving aan.
Na afloop sleepten we doodmoe
het arme vege lijf
naar 'n heel ver kleedlokaaltje toe
annex cafébedrijf.
De spieren loom maar blij van hart
dronk ieder zijn pint bier.
We zaten rondom het biljart
gedekt door een plankier.
De vraag of voetbal nog wel leeft
is dus irrelevant.
Want wie de jeugd, de toekomst, heeft
heeft 't al in eigen hand.
Mits goed geleid wél geserveerd,
modern op ende top,
zal voetbal steeds worden begeerd
door wie niet is gedegradeerd
tot, sorry: „Snob of flop.
0 Verscheen bereids in AFC-Schakel en WVV'er,
Winschoten, uiteraard m.u.v. zevende strofe.
Plassendag, 3-5-'64
B. S. LE MARCHÉ
19
