PERRY Z KAR o NIET ALLEEN VOOR UW SPORTUITRUSTING maar ook voor sportartikelen camping sportieve confectie speelgoed Voor het geval we nog niet wisten, dat de prestaties van ons eerste elftal de laatste weken belangrijk achteruit liepen, is het ons 11. zondag tegen Go-Ahead dan toch zeker wel duidelijk geworden, dat we niet meer geheel en al op het rechte spoor zitten. Nu zou een ongeslagen record vanaf half augustus bij menige club een aanleiding tot een feest geweest zijn, bij ons is het nu echter altijd anders en daarvan moeten we ons wel terdege bewust zijn. Hoge bomen vangen nu een maal altijd veel wind, en hoewel dat niet altijd even aan genaam is, is het streven om tot die hoge bomen te mogen behoren nog steeds de wens van ieder normaal mens, en hebben we de consequenties daaraan verbonden alleen maar te accepteren. Als ik hierbij echter stel, dat de consequenties verbonden aan het altijd aan de top draaien, niet altijd even prettig zijn, dan doe ik dat beslist niet om naar een excuse te zoe ken voor event, minder goede resultaten van ons eerste team. Wel meen ik te mogen vaststellen, dat nederlagen van technisch vooraanstaande ploegen, meestentijds niet bevorderlijk zijn om tot het voor onze sport zo broodnodige betere voetbal te komen. Wat verheugden wij ons in het begin van dit seizoen in de gladde combinaties en de prach tige doelpunten van onze spelers en hoe waardeerden pers en publiek de aanvalsdrift van ons elftal. Eindelijk begon men te beseffen, dat aanvallend voetbal waaruit voor beide partijen doelrijpe kansen ontstaan, ons mooie spel als „show" alleen nog maar tot aangename ontspanning kan leiden. Wat is er echter van al dit moois nog over geble ven, ik geloof niet veel, en nu weet ik wel, dat in de gehele wereld de betonnen verdediging steeds meer ingang gaat vinden, maar toch mogen we niet verhelen, dat we dan ook allemaal bezig zijn ons voetbal als kijkspel hardgrondig te vermoorden. Ik had het „genoegen" de laatste wedstrijden van ons team van dichtbij mee te maken, maar wat er van te zeggen als een official van de tegenpartij na afloop tegen mij zegt „sorry kerel, wij hadden afgesproken om tegen jullie niet gewoon te voetballen, we hadden echt geen zin om dik te verliezen" en bij een andere wedstrijd, „wij had den gehoopt, dat het veld zo hard als een plank was, dat is een voordeel voor onze fysiek sterkere spelers, als we later wat hechter in de hoofdklasse zitten, zullen we wel aan on ze techniek gaan schaven." Deze meningen spreken m.i. wel voldoende voor zichzelf, en als men dan ook nog het geluk heeft over een paar sterk in de publieke belangstelling staande spelers te beschikken, en men zet daar dan een mannetje met „speciale opdracht" bij, dan klopt alles pre cies, men doet niets ongeoorloofds, het werkt meestal nog goed ook, maar men is alleen datgene aan het vermoorden, waarvan men later misschien leven moet. Hoe onze resultaten in de toekomst ook mogen worden, van harte hoop ik dat trainer Jack Rowley steeds zal blij ven werken aan de opbouw van het voetbal in Nederland en in Ajax, en dat zijn devies steeds zal blijven: aanvallen, aanvallen en nog eens aanvallen. Vroeger onder Reynolds, Buckingham en nu onder hem is altijd getracht attractief voetbal te brengen, en dat moeten wij (hopelijk met steun van pers en publiek) zo trachten te houden. Zondag tegen N.A.C. wederom een nodeloos puntje laten liggen, een kostbaar puntje, dat we tegen de (faire) N.A.C.-ploeg zeker niet hadden mogen verliezen. Wat de wedstrijd betreft wil ik geen enkel excuse aanvoeren, maar wel wil ik een woord van protest laten horen, tegen het spelen onder alle omstandigheden en zeker tegen de „ferme jongens, stoere knapen"-opvatting van sommige K.N.V.B.- bestuurderen. Dat de spelers toch immers verzekerd zijn, klinkt onsympatiek, en is m.i. als mening alleen maar houd baar, indien gegeven vanachter een indrukwekkend schrijfbureau. Als het waar is, dat deze „krachtige mentaliteit" geboren is uit de grote liefde voor de „Toto-centjes", dan begint het toch wel tijd te worden, dat de clubs uit het betaalde daar tegen eens een hartig woordje van protest laten horen. Natuurlijk vinden wij het prachtig, dat de kunstijsbanen „ons" redden, (overigens wie is ons), en natuurlijk vinden wij de N.S.F. een pracht instelling, en leven wij ook mee naar Tokio (hoe meer officials en deelnemers hoe beter), en hoe prachtig die manéges, sporthallen en steun aan alle mogelijke amateursporten (waaronder ook de oer voetbal amateurs), het is vaak ontroerend om te zien, hoeveel men sen zich belangrijk maken, om al die guldens een goede bestemming te geven. Maar heeft men bij dit alles, bij deze alles omvattende gedachte van „de pool moet zondag doorgaan" wel eens gedacht aan de belangen van de semi-profclubs, en heeft men er nog nooit bij stil gestaan, dat vele van deze clubs met verlies werken, en vaak leven bij de gratie van giften en gaven, terwijl ze daarnaast enorme bedragen aan ver makelijkheidsbelasting moeten opbrengen. Ik kan het mij bijna niet voorstellen, immers naast de stoere opvatting van: lichamelijk letsel wordt door de verzekering gedragen, is er nog iets wat tamelijk belangrijk is, nl. het publiek. Als het veld met of zonder risico te bespelen is, hoe staat het dan met de tHbunes, zijn deze altijd tijdig sneeuw en ijsvrij te maken, en wat te doen bij een zware mist (zoals 11. zondag). Het publiek heeft een fijne neus voor deze zaken, en gaat bovendien niet naar voetbal kijken, als de wegen levensgevaarlijk zijn, en men vooruit niet weet of men na afloop wel veilig thuis kan komen. Komt zoiets on verwachts dan is het nu eenmaal niet te verhelpen, maar is het zoals 11. zondag vooruit te zien, dan getuigd het m.i. van een volkomen minachting voor de belangen van pu bliek en semi-prof clubs. De thuisspelende clubs hebben tienduizenden guldens schade geleden, en dat mag men de donors van de N.S.F. niet aandoen. Over de entree-prijsverhoging heeft u inmiddels wel ge lezen. Of de maatregel juist is zal de toekomst beslissen, het zal veel afhangen of men bereid is te pogen beter voet bal te spelen, en bovenal hoe het publiek dan zal reageren. Eén ding is echter zeker, als de uitgaven de inkomsten gaan overtreffen moet er iets gebeuren, daaraan in niet te ontkomen, en als we de enorme kostenstijgingen ondanks bezuinigingen (die vaak op gierigheid lijken) niet meer AMSTERDAM - AMSTELVEEN - ARNHEM - DEN HAAG - NIJMEGEN 13

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1963 | | pagina 13