Televisie Radio en Gramofoons n.v. The Electric Gramophone Met de Ajax-honkballers gaat het dit seizoen boven verwachting goed 2jaten de honkballers van Ajax en hun leiders vorig jaar min of meer in zak en as, dit jaar kunnen zij wel door lopend juichen, zó ongekend fraai zijn de successen, die tot nu toe werden en worden behaald. Een merkwaardige en verheugende ommekeer, die natuurlijk direct de vraag op werpt wat hiervan de oorzaak is. Men weet waarschijnlijk nog wel hoe slecht de honkbalafdeling er aan het einde van het seizoen-1962 voorstond: was Ajax reeds een aantal jaren uit de hoogste afdeling de hoofdklasse verdwe nen, in 1962 degradeerde Ajax zelfs uit de eerste naar de overgangsklasse. In de wintermaanden, toen alle honkbalhandschoenen goed ingevet in de kast lagen, zorgde een papieren maatre gel er echter voor, dat Ajax toch bij keuze in de eerste klas se gehandhaafd bleef. Deze eerste klasse werd namelijk van acht op tien clubs gebracht en Ajax was daarbij met A.D.O. de gelukkige, die bij keuze promoveerde. Vriend en vijand was het er echter over eens, dat Ajax dat vrijwel hetzelfde negental in het veld zou brengen wederom een seizoen vol zorgen tegemoet zou gaan. Zelfs waren er en kele pessimisten in eigen kring, die er reeds over praatten, dat het beter zou zijn de honkbalafdeling te liquideren „Alles beter dan dat Ajax helemaal wegglijdt, zoals b.v. ook bij Blauw-Wit het geval is", aldus redeneerden zij. Wat zij echter niet wisten en wat trouwens niemand met zeker heid kon weten was, dat er zich van de Ajax-honkballers een nieuwe geest had meester gemaakt. Ontbrak daaraan de laatste jaren bij het uitblijven van successen heel veel, thans namen allen zich in stilte voor er voor te knokken, zoals Ajax-honkballers er misschien nog wel nooit voor hadden gevochten. De stemming was dus goed en de stemming blééf goed, terwijl het zelfvertrouwen zo'n belangrijke factor in de sport met de week groeide. Al onze spelers waren er van doordrongen, dat vele tegenstanders ons tot nog toe in fel heid en vechtlust de baas waren geweest, terwijl zij mis schien ook wel iets beter speelden. Dat nu moest allemaal veranderen en dat veranderde ook. Dat betere spel, ja, dat had je niet zo maar vanzelf onder de knie, maar die felheid en vechtlust, daar was wel wat aan te doen. En zo deed het merkwaardige feit zich voor, dat er tegenwoordig een Ajax op de honkbalvelden te zien is, dat vecht en knokt, dat het een lust voor de ogen is. Die veranderde mentaliteit nu betekent vijftig procent van de winst, want is het zo merkwaardig, dat hierdoor ook het spel stukken verbeterd is? Natuurlijk, er worden (directie: Jaap van Praag) Spui 6 - Telefoon 245105 - Amsterdam-C. nog fouten gemaakt, maar er worden ook staaltjes honkbal vertoond, waartoe de spelers alleen maar in staat zijn, door dat zij alles, maar dan ook letterlijk alles geven! EEN PLEZIER Het leiding geven aan onze honkbalafdeling is enkele ja ren achtereen een opoffering geweest, ook en vooral door dat het door de veranderde voetbalomstandigheden in Ajax hoe langer hoe moeilijker werd een honkbalafdeling niet alleen kwalitatief, doch ook en vooral kwantitatief op peil te houden. Maar thans verklaren we ronduit dat al bestaan die moeilijkheden nog volop en worden ze zelfs eer groter dan kleiner, het een genoegen is mede leiding aan de honk balafdeling te geven. Want alles wat hierboven van het eer ste negental is gezegd, geldt ook voor het tweede team, dat eveneens een zeer goed seizoen meemaakt. We kunnen trots verklaren, dat we momenteel twee niet alleen zeer goed draaiende senioren-negentallen hebben, maar ook en dat vinden we minstens even belangrijk twee bijzon der prettige ploegen. Hoewel we allen tegen de start van de competitie als een berg hebben opgezien, omdat we met twee zeer lastige te genstanders moesten beginnen H.C.K. en Storks is het juist deze start geweest, die de spelers een hart onder de riem heeft gestoken. Want beide wedstrijden werden gewonnen en toen we daarna ook nog de pas gedegradeerde hoofdklasser W.V.H.E.D.W. versloegen, wisten spelers en leiders vrijwel geen raad met hun uitbundige stemming. Denk echter niet, dat er zich een gevaarlijke kampioens stemming van ons meester maakte, geen sprake van. Tot nog maar voor zeer kort keken de spelers alleen maar naar de laatste plaats, want dat was het devies, waarmede voor deze competitie was gestart: in geen geval degraderen, in geen geval op de tiende plaats eindigen. En zo zaten de spelers na elke wedstrijd doodvermoeid, maar tevreden in de kleedkamer te rekenen: wéér zo- en zoveel punten op nummer laatst uitgelopen. Tot het moment was bereikt, waarop de spelers min of meer tot eigen verbazing wel tot de conclusie moesten ko men, dat er van degradatiegevaar dit seizoen geen sprake zou zijn, maar dat we zelfs voor ernstige kampioensgega digden werden aangezien. Op het moment, waarop we dit schrijven maandag 17 juni staan we inderdaad nog ongeslagen aan de kop, met slechts één verliespunt uit 7 wedstrijden, met 3 verliespunten minder dan W.V.H.E.D.W. en 6 verliespunten minder dan H.C.K. en Storks, om van de andere tegenstanders maar te zwijgen. Zit het er dit jaar dus in om kampioen te worden en te promoveren naar de hoofdklasse? Alleen deze vraag reeds doet de spelers onaangenaam aan, want aan dit succes dur ven zij niet te denken. Wanneer men bedenkt, dat er in totaal 18 wedstrijden gespeeld moeten worden, is het in derdaad ook veel te vroeg om thans reeds zo optimistisch te zijn, maar ook overigens geloven wij niet aan een kam pioenschap dit seizoen. Daarvoor kennen wij ondanks alles goed de tekortkomingen die er aan het spel kleven, daar voor ook moet er in alle wedstrijden, tegen welke tegen stander ook te hard en onder te zware druk gevochten wor den. Dit kan lange tijd goed gaan, maar er moet onherroe pelijk een moment komen, waarop wij een teleurstellende nederlaag zullen lijden. Dit is beslist geen defaitisme, maar realiteit. Overdreven verwachtingen zouden op onze spe lers, die dus toch al iedere wedstrijd onder zware spanning spelen, een tè grote druk leggen, die hun prestaties afbreuk zouden doen. DE SPELERS Wie zijn nu de spelers, die het tot nog toe zo voortref felijk hebben gedaan? Wel, daar is dan in de eerste plaats Herre Kok, die onverwacht weer tot de werperstaak is ge roepen en die in alle opzichten de centrale figuur mag he ten. Hij is echter geen overheersende pitcher, zodat hij de steun van zijn veld bijna steeds nodig heeft. Die wordt hem dan ook op zeer goede, maar ook op zeer enthousiaste wij ze gegeven, niet alleen door catcher Dick van de Berg, die zich dit seizoen overtreft, doch ook door onze aanwinst Theo van Ham, die alle records wat juiste mentaliteit en enhousiasme betreft slaat, Jan Visscher, good old André Kraan en Douwe Offringa. Dat is dan het binnenveld, maar 6

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1963 | | pagina 6