Televisie
Radio en Gramofoons
n.v. The Electric Gramophone
Met de Ajax-honkballers gaat het dit seizoen
boven verwachting goed
2jaten de honkballers van Ajax en hun leiders vorig jaar
min of meer in zak en as, dit jaar kunnen zij wel door
lopend juichen, zó ongekend fraai zijn de successen, die tot
nu toe werden en worden behaald. Een merkwaardige en
verheugende ommekeer, die natuurlijk direct de vraag op
werpt wat hiervan de oorzaak is. Men weet waarschijnlijk
nog wel hoe slecht de honkbalafdeling er aan het einde
van het seizoen-1962 voorstond: was Ajax reeds een aantal
jaren uit de hoogste afdeling de hoofdklasse verdwe
nen, in 1962 degradeerde Ajax zelfs uit de eerste naar de
overgangsklasse.
In de wintermaanden, toen alle honkbalhandschoenen
goed ingevet in de kast lagen, zorgde een papieren maatre
gel er echter voor, dat Ajax toch bij keuze in de eerste klas
se gehandhaafd bleef. Deze eerste klasse werd namelijk
van acht op tien clubs gebracht en Ajax was daarbij met
A.D.O. de gelukkige, die bij keuze promoveerde. Vriend en
vijand was het er echter over eens, dat Ajax dat vrijwel
hetzelfde negental in het veld zou brengen wederom een
seizoen vol zorgen tegemoet zou gaan. Zelfs waren er en
kele pessimisten in eigen kring, die er reeds over praatten,
dat het beter zou zijn de honkbalafdeling te liquideren
„Alles beter dan dat Ajax helemaal wegglijdt, zoals b.v.
ook bij Blauw-Wit het geval is", aldus redeneerden zij. Wat
zij echter niet wisten en wat trouwens niemand met zeker
heid kon weten was, dat er zich van de Ajax-honkballers
een nieuwe geest had meester gemaakt. Ontbrak daaraan
de laatste jaren bij het uitblijven van successen heel veel,
thans namen allen zich in stilte voor er voor te knokken,
zoals Ajax-honkballers er misschien nog wel nooit voor
hadden gevochten.
De stemming was dus goed en de stemming blééf goed,
terwijl het zelfvertrouwen zo'n belangrijke factor in de
sport met de week groeide. Al onze spelers waren er van
doordrongen, dat vele tegenstanders ons tot nog toe in fel
heid en vechtlust de baas waren geweest, terwijl zij mis
schien ook wel iets beter speelden. Dat nu moest allemaal
veranderen en dat veranderde ook. Dat betere spel, ja, dat
had je niet zo maar vanzelf onder de knie, maar die felheid
en vechtlust, daar was wel wat aan te doen. En zo deed
het merkwaardige feit zich voor, dat er tegenwoordig een
Ajax op de honkbalvelden te zien is, dat vecht en knokt,
dat het een lust voor de ogen is.
Die veranderde mentaliteit nu betekent vijftig procent
van de winst, want is het zo merkwaardig, dat hierdoor
ook het spel stukken verbeterd is? Natuurlijk, er worden
(directie: Jaap van Praag)
Spui 6 - Telefoon 245105 - Amsterdam-C.
nog fouten gemaakt, maar er worden ook staaltjes honkbal
vertoond, waartoe de spelers alleen maar in staat zijn, door
dat zij alles, maar dan ook letterlijk alles geven!
EEN PLEZIER
Het leiding geven aan onze honkbalafdeling is enkele ja
ren achtereen een opoffering geweest, ook en vooral door
dat het door de veranderde voetbalomstandigheden in Ajax
hoe langer hoe moeilijker werd een honkbalafdeling niet
alleen kwalitatief, doch ook en vooral kwantitatief op peil
te houden. Maar thans verklaren we ronduit dat al bestaan
die moeilijkheden nog volop en worden ze zelfs eer groter
dan kleiner, het een genoegen is mede leiding aan de honk
balafdeling te geven. Want alles wat hierboven van het eer
ste negental is gezegd, geldt ook voor het tweede team, dat
eveneens een zeer goed seizoen meemaakt. We kunnen
trots verklaren, dat we momenteel twee niet alleen zeer
goed draaiende senioren-negentallen hebben, maar ook
en dat vinden we minstens even belangrijk twee bijzon
der prettige ploegen.
Hoewel we allen tegen de start van de competitie als een
berg hebben opgezien, omdat we met twee zeer lastige te
genstanders moesten beginnen H.C.K. en Storks is
het juist deze start geweest, die de spelers een hart onder
de riem heeft gestoken. Want beide wedstrijden werden
gewonnen en toen we daarna ook nog de pas gedegradeerde
hoofdklasser W.V.H.E.D.W. versloegen, wisten spelers en
leiders vrijwel geen raad met hun uitbundige stemming.
Denk echter niet, dat er zich een gevaarlijke kampioens
stemming van ons meester maakte, geen sprake van. Tot
nog maar voor zeer kort keken de spelers alleen maar naar
de laatste plaats, want dat was het devies, waarmede voor
deze competitie was gestart: in geen geval degraderen, in
geen geval op de tiende plaats eindigen. En zo zaten de
spelers na elke wedstrijd doodvermoeid, maar tevreden in
de kleedkamer te rekenen: wéér zo- en zoveel punten op
nummer laatst uitgelopen.
Tot het moment was bereikt, waarop de spelers min of
meer tot eigen verbazing wel tot de conclusie moesten ko
men, dat er van degradatiegevaar dit seizoen geen sprake
zou zijn, maar dat we zelfs voor ernstige kampioensgega
digden werden aangezien. Op het moment, waarop we dit
schrijven maandag 17 juni staan we inderdaad nog
ongeslagen aan de kop, met slechts één verliespunt uit 7
wedstrijden, met 3 verliespunten minder dan W.V.H.E.D.W.
en 6 verliespunten minder dan H.C.K. en Storks, om van de
andere tegenstanders maar te zwijgen.
Zit het er dit jaar dus in om kampioen te worden en te
promoveren naar de hoofdklasse? Alleen deze vraag reeds
doet de spelers onaangenaam aan, want aan dit succes dur
ven zij niet te denken. Wanneer men bedenkt, dat er in
totaal 18 wedstrijden gespeeld moeten worden, is het in
derdaad ook veel te vroeg om thans reeds zo optimistisch
te zijn, maar ook overigens geloven wij niet aan een kam
pioenschap dit seizoen. Daarvoor kennen wij ondanks alles
goed de tekortkomingen die er aan het spel kleven, daar
voor ook moet er in alle wedstrijden, tegen welke tegen
stander ook te hard en onder te zware druk gevochten wor
den. Dit kan lange tijd goed gaan, maar er moet onherroe
pelijk een moment komen, waarop wij een teleurstellende
nederlaag zullen lijden. Dit is beslist geen defaitisme, maar
realiteit. Overdreven verwachtingen zouden op onze spe
lers, die dus toch al iedere wedstrijd onder zware spanning
spelen, een tè grote druk leggen, die hun prestaties afbreuk
zouden doen.
DE SPELERS
Wie zijn nu de spelers, die het tot nog toe zo voortref
felijk hebben gedaan? Wel, daar is dan in de eerste plaats
Herre Kok, die onverwacht weer tot de werperstaak is ge
roepen en die in alle opzichten de centrale figuur mag he
ten. Hij is echter geen overheersende pitcher, zodat hij de
steun van zijn veld bijna steeds nodig heeft. Die wordt hem
dan ook op zeer goede, maar ook op zeer enthousiaste wij
ze gegeven, niet alleen door catcher Dick van de Berg, die
zich dit seizoen overtreft, doch ook door onze aanwinst
Theo van Ham, die alle records wat juiste mentaliteit en
enhousiasme betreft slaat, Jan Visscher, good old André
Kraan en Douwe Offringa. Dat is dan het binnenveld, maar
6