rn de eerste plaats even een verre poot aan allen, die eens
in de maand de moeite nemen onze krabbels door te
worstelen. We hebben er een paar maanden uitgelegen
en liggen er nog uit doordat ons de rol van „Kromme
Lindert" is toegewezen. Op ons woord; beslist niet vrijwil
lig. Maar wat doe je er tegen? Geen poeder en geen pil.
Alleen te liggen, onder leiding van onze onvolprezen mas
seur Salo Muller, een gamma van oefeningen afwerken,
dagen tellen en maar kijken of je een splintertje vooruit
gaat. Een gein, die je meters de keel gaat uithangen, je goed
doet beseffen wat gezondheid eigenlijk betekent.
Over belangstelling beslist geen klachten. De jongens
van het bestuur komen zo nu en dan eens kijken, de vrien
den van de clubavond stuurden fruitmand deden de
collegae van de groene tafel ook Henny schipper, verge
zeld van donateur Helman, bracht fruit en een rits vrien
den en vriendinnen wisten ons telefoonnummer te vinden.
Kijk, dat doet je luizig goed en voor al die belangstelling
onze hartelijke dank. Van de doe., mogen we nu naar ons
visstekkie, dus makkers staakt uw wild telefoongeraas. Als
we weer in de mallemolen van het leven mogen meedraai
en geven we beslist een seintje. Op toezending van vis be
hoeft u niet te rekenen, want de eventuele vangst wordt
weer netjes teruggezet. Alleen zware paling, die gaat in de
pan.
Zo, dat weet u alweer! Alleen dit nog even. Gedeelde
smart is halve smart, wist onze over-grootmoeder al te ver
tellen. Opmerkelijk hoeveel lieden je smart delen. In het
ziekenhuis kwamen we oud-strijdmakker Aad Bogaert
ook een Ajacied, die in de twintiger jaren een best balletje
trapte en gooide (honkbal) met een r.gang tegen. Hij
liep de honderd meter in drie kwartier. Zonder stok. Drie
maanden had hij er al opzitten, maar ging jofel vooruit.
Keep smiling, ouwe sobat!
Een kennis van ons, zwemmer met een kast vol prij
zen, had het reeds tot ruim vier maanden gebracht, maar
was nu weer in staatde tuin te harken. En zo kunnen
we nog wel even doorgaan. Maar genoeg over neuralgie,
ischias en al die prettige dingen. Tanden en kiezen op el
kaar, uit janken en opnieuw starten om een variant op een
uitspraak van meneer Wim Kan weg te geven.
Van de opgeblazen varkensblaas kunnen we niet veel ver
tellen. We waren er uiteraard niet bij en wat we weten
hebben we uit de krant en van horen zeggen.
P.S.V. is kampioen. Dat weet u! En dat wij er dus naast
grepen is daar het gevolg van, waarmede we u niets nieuws
vertellen. Voorzitter Jan Melchers geeft elders in dit blad
zijn Eindhovense impressies. Die liegen er niet om. Hij zegt
de dingen objectief, sportief en wijst ook op onsportieve
mensen en dingen. Dat laatste is óók niets nieuws, want
onsportieve mensen en dingen zullen zo lang de aardkloot
draait in het gelid blijven meelopen. Een jammerlijke ziek
te waarvoor geen remedie te vinden is, want zij vloeit voort
uit innerlijke beschaving.
Innerlijke beschaving! Een mooi woord, een kostbaar
woord, dat vreselijk duur in de markt ligt en voor een man
of vrouw maar al te vaak een ongrijpbaar bezit. Een on
grijpbaar bezit, omdat innerlijke beschaving niet te koop is.
Zij komt uit het hart en laat zich niet camoufleren door
schone nagels, een messcherpe vouw in de broek, een dure
jas, of dure slee en óók niet door een dure titel.
Fotograaf J. Mud vereeuwigde op deze wijze de „semi-prof-JES" nè de TRIOMF, het behalen van de begeerde titel