Uithuilen en opnieuw beginnen
Van het vierde
Bovenstaande titel van één van Wim Kan's onvergetelijke Oude
jaarsavondliedjes schoot ons te binnen, toen wij dachten aan dat
nare briefje, dat een aantal Ajax-jongens deze maand in de brie
venbus zullen krijgen (kregen) en waarvan de inhoud hierop neer
komt „aangezien je als voetballer-met-toekomst gewogen en
te licht bevonden bent, kunnen we je als lid van Ajax niet langer
accepteren. Zoek een andere voetbalclub; onze medewerking bij de
overschrijving krijg je. Het spijt ons zeerenz."
Een bericht (nogmaals) beroerd om te ontvangen én (weest u
daarvan overtuigd) beroerd om te versturen
Als je zó'n tijd met de jongens bent omgegaan, dan moeten zeg
gen: „beste vriend, het is afgelopen
We kunnen ons voorstellen, dat er ook in vele jongensharten iets
zal omgaan
Natuurlijk, toen je naar Ajax ging destijds, had je je er zoveel van
voorgesteld. De proefwedstrijdje werd aangenomen. Er zat
dus wat in anders namen ze je niet.
In het begin ging het ook goed. Maar hogerop waar de eisen
strenger werdenneenniet zo als het moestGe
wogen en te licht bevonden.
Géén geboren voetballergéén aanleg daarvoorgéén uit
blinker en dan is het uit. Uit
Althans bij grote clubs als Ajax met hun semi-prof-instelling.
Daar klinkt geen verwijt in jegens iemandhet is het harde,
het keiharde van het betaalde voetbal!
Business!Een zaak is het geworden, die geen filantropie ge
doogt.
Zilveren gouden benen moeten er in zitten. En als het
daar niet op lijktJe weet het! Uit met de liefde.
Uithuilen
Maarer zijn nog zoveel lieve of, om met een variatie
hierop er zijn nog zoveel andere clubs èn nog zoveel
andere sporten!
Kijk, je ging naar Ajax voor het „top"voetbal. Dat zat er dus
niet in. Je kunt natuurlijk naar een andere (lagere) voetbalclub
gaan, maar niet zo je dat, niet dat bekende neusje-van-die-
beroemde-zalm
Beste vriendga eens speuren bij jezelf.
Je hebt geen aanleg voor „hoger" voetbal, maar misschien wel
voor (we doen nu maar een greep) handbal, volleybal, schermen,
atletiek (loopnummers of technische nummers: discus, speer, kogel
enz.), zwemmen, roeien, tafeltennis, honkbal, enfin ga maar door.
Mogelijk zit daar méér voor je in. Heb je daarvoor wèl aanleg,
leder mens heeft zo iets in zich, de kunst is maar het te ontdekken.
Je zou je daar voldaan voelen. Gelukkiger, omdat je wat presteert.
En vaak, als je dan nog eens bij Ajax komt, zul je tot de con
clusie komen, dat Rood-Wit nog wel steeds je aandacht heeft, doch
dat je echt niet meer terug zoudt willen gaan.
Opnieuw begonnen het was goed!
Van harte SUCCES
T. M.
VELOX 2—AJAX 4 0—1
Hoewel volkomen onverdiend, slaagden wij erin op 7 april
beide punten uit Utrecht mede te nemen.
De eerste helft speelden wij tegen de felle wind in en het
bleek al spoedig, dat wij blij mochten zijn, als wij zonder
kleerscheuren de rust zouden halen. De aanval van de
tegenpartij leunde, zoals dat dan heet, zwaar-op-onze-ver-
dediging.
Onze verdedigers, met Dollée als spil en Dukker en v. d.
Wal als backs, doorstonden deze druk echter uitstekend.
Onze half spelers Visscher en Roos trachtten steeds onze
aanval aan het werk te zetten, maar deze hing als los zand
aan elkaar, zodat we onze hoop maar vast richtten op de
tweede helft.
Deze tweede helft bracht echter een volkomen gelijk spel-
beeld: een in de verdediging gedrongen Ajax en een aan
vallend Velox. En zoals dat dan zo vaak gaat, grijpt de
partij die dat niet verdient de overwinning. Een fout van
de Velox-spil, bracht de bal voor de voeten van Hans Duk
ker, die de bal langs een vertwijfeld uitgelopen Velox-
keeper kon tikken. Zoals gezegd, onverdiend, maar we
waren er wèl blij mee. Hulde voor Velox, die in deze
plezierige wedstrijd sportief bleef knokken voor een beter
resultaat.
AJAX 4—QUICK 2 1—0
Een gelijk opgaande eerste helft bracht ons door Appie
Post, die weer eens een van zijn befaamde rushes besloot
met een schot binnenkant paal, op 10. Verder weigerde
onze voorhoede mee te werken aan een beter resultaat.
Er werd te langzaam en peuterig gespeeld. Zoiets ziet er
wel aardig uit op het middenveld, maar in de buurt van
het doel der tegenpartij weet deze daar meestal wel raad
mee.
De tweede helft bracht ons nog enkele geheide kansen,
die op een technisch te loven wijze nog gemist konden
worden, alvorens Quick uit vrije positie mocht schieten van
elf meter: penalty wegens hands. Dick Boering had echter
het heilige vuur in de ogen, teken van grote concentratie
en wist het schot prachtig te keren. Jopie de Vries haalde
zich nog ernstige verdenkingen van sabotage op de hals,
door van enkele meters te missen en Cor v. d. Wal redde
aan de andere kant op schitterende wijze, door als een
tax-hondje met zijn buik over de grond schavend, de bal
de weg naar de goal te versperren. Ondanks de benauwde
10 zege een zeer sportieve wedstrijd.
Daar we het enige senioren Ajaxelftal waren, dat op deze
Paas-maandag moest thuis spelen, hadden we gehoopt op
enige belangstelling. Buiten een enkele vader, vrouw of ver
loofde, zagen we echter alleen de vertrouwde gezichten van
mijnheer Boudrie en Tinus achter de ramen. Die slaan nou
nooit een thuiswedstrijd van ons over hè. Toch jammer, die
geringe belangstelling.
N.F.C. 2—AJAX 4 2—1
Dit was dan op 21 april de strijd om de bovenste plaats.
Een strijd tussen twee verschillende speltypes. De lange
trap over de hele van N.F.C. en het meer subtielere spel
van Ajax. Een twintig minuten durende gelijk opgaande
strijd en toen ging het mis. Twee dreunen van de N.F.C.-
middenvoor betekenden even zovele doelpunten voor
N.F.C. Wij probeerden uiteraard wat terug te doen, maar
onze voorhoede kon geen vuist maken. Onze halfspelers
Kreuger en Roos gingen mee in de aanval en het gelukte
Roos de bal in het doel te wippen, toen de N.F.C.-keeper
de bal na een schot van Appie Post niet onder controle kon
krijgen. Met deze 21 achterstand en het offensief aan onze
zijde kwam de rust.
De tweede helft bracht enkele vervelende gebeurtenissen.
De scheidsrechter vergiste zich enkele malen behoorlijk met
off-side ten nadele van de N.F.C.-aanval en het Aalsmeerse
publiek begon zich danig te roeren. Dit nou niet bepaald
plezierige publiek betrok ook ons in zijn misbaar en zo kon
het gebeuren, dat de N.F.C.-linksbuiten, daardoor aange
moedigd, volkomen onverwachts en onnodig onze keeper
Wim Meester een kopstoot gaf en schier al zijn tanden
door zijn lip drukte. De scheidsrechter, die er vrijwel met
zijn neus opstond, deed of hij niets had gezien en dat had
heel vervelend kunnen worden. Gelukkig verplaatste het
spel zich geheel naar de andere helft. De ene aanval na de
andere golfde op het N.F.C.-doel af. Maar helaas voor ons
groeide hun keeper naar een topvorm en stopte prachtig
enkele keiharde schoten van Post, Tenniglo en Geschiere.
Een harde kopbal van Roos wist hij nog net corner te
stompen.
Zo fraai als hun keeper speelde, zo stijlloos stonden de
backs van N.F.C. onder groot enthousiasme van hun publiek
de ballen om 't hardst het veld uit te „lellen".
Maar weer kregen we kansen. Een schitterende voorzet
van Geschiere werd door de inmiddels middenvoor spelende
Rob Dukker keihard (een centimeter!!) over de lat ge
kopt. En toen kwam onze goal.
Een lange pass uit de achterhoede werd in het centrum
door Rob Dukker uit de lucht teruggetikt naar de aanstor
mende Tenniglo, die de bal ineens van veertig meter in de
hoek knalde. De scheidsrechter, wat kon hij anders doen,
14
