eerste langs. Graafland. Toen kwam Schaaphok voor het
forum. Vele seizoenen loerde hij al op een doelpunt en ein
delijk was het dan zover. Dat neem ik niet, zei Cees
Groot en voor de derde keer lag P. G. in de modder.
Rust 30 en de voorlopigen nergens. Hij, die zegt, dat zij
er niets aan hebben gedaan, klets! Welke voetballer is niet
in voor een reisje naar Zwitserland met de mogelijkheid
van een vette premie plus, plus? Die voetballer moet nog
voor het eerst het levenslicht aanschouwen.
Na de rust lustig verder op dezelfde golflengte. Henk
Groot (40), Cees (50), Van der Linden (51) en Henk
Groot (61). Het was welletjes. Het publiek er waren
te weinig liefhebbers kon content zijn. Ze hadden Hoo-
german, Smit, Ouderland, Schaaphok, Pronk, Muller,
Swart, H. Groot, C. Groot, Prins en Petersen weer eens
op volle toeren gezien. Het was prima, mannen!
Na afloop een napraatje met spelers en officials. Uiter
aard onder het genot van een propje en een dropje. Niet
te weten kunnen komen wie wel en wie niet naar Zwitser
land. Oom Eleck is met betrekking tot dit punt niet al te
spraakzaam. En goed praten kan hij beslist. We hebben
hem meegemaakt tijdens de persconferentie die enige da
gen voor bovengenoemde match werd gehouden. Alle grote
mannen van de Amsterdamse pers en ver daar buiten wa
ren aanwezig. Stelden nog vragen ook, die niet onbeant
woord bleven. Om nu te zeggen, dat we niks wijzer ge
worden zijn, neen, want we hebben wel begrepen, dat heer
Schwartz niet over één nacht ijs gaat en dat het samen
stellen van een Nederlands elftal beslist niet meevalt. We
kunnen ons voorstellen, dat oom Eleck soms zwaar in de
zorgen zit. We wensen hem tussen de bergen, Good luck!
Van Feijenoord hebben we weer eens verloren. In Rot
terdam zeggen ze natuurlijk verdiend. Wij niet. Ergens in
dit verhaal schreven wij: „zonder geluk vaart niemand
wel". In Almelo zaten we aan de goede kant van dit spreek
woord; thuis tegen de Rotterdammers niet. Viermaal
scheelde het een bambino-haar of de bal lag over de Feije-
noord-lijn, éénmaal gebeurde dat zenuwefeestje aan onze
kant. Éénmaal ontging de Maasstedelingen een geheide
kans door een fluitje voor buitenspel, dat nooit bespeeld
had mogen worden. Maar afgezien daarvan hebben we
druilerig verloren. Zo langzamerhand weten wo wel, of
kunnen we weten, dat Feijenoord een „laat-maar-komen-
en-opvangen-spel" speelt. Sterk in de verdediging en met
rappe uitvallen over de breedte succes zien te behalen.
Voor een tegenstander een moeilijk te ondermijnen
systeem. Het juiste tegenspel is „op scherp" spelen, d.w.z.
vleugelspelers zover mogelijk naar voren en niet de bal
„gaan brengen". Deze taktische zet misten we zondag 1.1.
tegen Feijenoord en dat kostte ons de zege. Jammer, want
we hebben een zeer goede kans op de overwinning gehad
en er is door vrijwel het gehele team hard voor gewerkt.
Voor de statistiek: Rust 10 (Henk Groot). Uitslag 13.
Ajax-team: Hoogerman, Smit, Ouderland, Schaaphok,
Pronk, Muller, Swart, H. Groot, C. Groot, Prins en
Petersen.
Prins werd door scheidsrechter Horn opgeschreven en
verspeelde daarmede een vrijwel zekere plaats in het Ne
derlandse Elftal. Triest maar waar!
Tegen Zwitserland spelen: Ouderland, Pronk, H. Groot
en Swart. Gefeliciteerd mannen en laat het een overwin
ning worden.
Lang, heel lang geleden, toen we nog op zandvlakten
speelden en tegen bochelballen trapten, vonden we (het
publiek) het prachtig als er een „penantie" genomen moest
worden. We renden dwars over de „woestijn" om er bij te
zijn. Dat feest van het elf-stappen-punt mochten we voor
geen „spatsie" (een laag ijs tussen twee boterkoeken) mis
sen. Zondag 1.1. tegen Feijenoord, schoot ons ineens dat
„spatsie" naar binnen. Niet verkeerd opvatten a.u.b.!
Kreijermaat mocht een „penantie" nemen, omdat Smit
en Ouderland trek in een „sandwich" hadden gekregen en
Moulijn daar de dupe van werd. Honderden liefhebbers
van de „witte spat" denderden over onze dooie grassprie
ten om zo gezegd op de lip van Kreijermaat te gaan zitten.
Dat was niet leuk meer en écht niet van deze tijd. Een
hemelschreiend schandaal, 't Most-niet-maggen! 't Ajax-
bestuur moest zich schamen. We hebben het gehoord en
beluisterd. Zonder „spatsie"! Maar... wat zoudt gij doen,
Cees Groot laat de Feijenoord-defensie achter zich, doch zijn schot
op het doel van P.G. zal juist naast gaan
als een overbevolkt gebied op hol slaat? Wat zoudt gij
doenook al had u, een rits controleurs van het formaat
Anton Geesink in dienst? Geen barst! Misschien komt u
aanrennen met: „Minder kaarten verkopen". Een geestige
mopmaar we verkopen er al minder. We krijgen bij
AjaxFeijenoord echter zoveel gasten, we zien bij Ajax
Feijenoord zoveel leden met vrouw en kind, of opa en oma,
dat we er de kriebel van krijgen. Als goed bestuurs- of
commissielid gaan we tijdens de match maar ergens hangen
of liggen. Mag 't?? Prachtig en dank u wel, maar zeg dan
niet, als er een soort tornado over ons veld gaat, dat het
Ajax-bestuur zich moet schamen. Dat zullen we, ook al
zegt u het toch, beslist niet doen, want deze uitspraak had
u tien, twintig of dertig jaar geleden al kunnen lanceren.
Ook toen is het voorgekomen, dat er lieden zonder voet
balschoenen over ons veld renden. We hebben nooit ge
hoord, dat er toen iemand was, die zich daarover moest
schamen. U wel?
Ajax 2 mocht na het voetballoze tijdperk een bezoek aan
D.W.S. 2 brengen. De blauw-zwarten, onze naaste buren
op de ranglijst, konden bogen op 20 bij elkander geschopte
punten, een aantal waarop Visser en zijn mannen ook prat
gingen. Toen het bal over was stond achter de naam Ajax
het getal 22, hetgeen betekende, dat de buit in de oude Meer
kwam met heel veel moeite, maar goed het waren toch
weer twee punten. Zaterdagavond j.l. viel het echter an
ders uit. P.S.V. 2 zette onze mannen letterlijk en figuurlijk
in het (kunst)zonnetje. Alleen Karei Vesters zag geen
schaduw, maar de rest tastte, niettegenstaande de felle
5