eerste langs. Graafland. Toen kwam Schaaphok voor het forum. Vele seizoenen loerde hij al op een doelpunt en ein delijk was het dan zover. Dat neem ik niet, zei Cees Groot en voor de derde keer lag P. G. in de modder. Rust 30 en de voorlopigen nergens. Hij, die zegt, dat zij er niets aan hebben gedaan, klets! Welke voetballer is niet in voor een reisje naar Zwitserland met de mogelijkheid van een vette premie plus, plus? Die voetballer moet nog voor het eerst het levenslicht aanschouwen. Na de rust lustig verder op dezelfde golflengte. Henk Groot (40), Cees (50), Van der Linden (51) en Henk Groot (61). Het was welletjes. Het publiek er waren te weinig liefhebbers kon content zijn. Ze hadden Hoo- german, Smit, Ouderland, Schaaphok, Pronk, Muller, Swart, H. Groot, C. Groot, Prins en Petersen weer eens op volle toeren gezien. Het was prima, mannen! Na afloop een napraatje met spelers en officials. Uiter aard onder het genot van een propje en een dropje. Niet te weten kunnen komen wie wel en wie niet naar Zwitser land. Oom Eleck is met betrekking tot dit punt niet al te spraakzaam. En goed praten kan hij beslist. We hebben hem meegemaakt tijdens de persconferentie die enige da gen voor bovengenoemde match werd gehouden. Alle grote mannen van de Amsterdamse pers en ver daar buiten wa ren aanwezig. Stelden nog vragen ook, die niet onbeant woord bleven. Om nu te zeggen, dat we niks wijzer ge worden zijn, neen, want we hebben wel begrepen, dat heer Schwartz niet over één nacht ijs gaat en dat het samen stellen van een Nederlands elftal beslist niet meevalt. We kunnen ons voorstellen, dat oom Eleck soms zwaar in de zorgen zit. We wensen hem tussen de bergen, Good luck! Van Feijenoord hebben we weer eens verloren. In Rot terdam zeggen ze natuurlijk verdiend. Wij niet. Ergens in dit verhaal schreven wij: „zonder geluk vaart niemand wel". In Almelo zaten we aan de goede kant van dit spreek woord; thuis tegen de Rotterdammers niet. Viermaal scheelde het een bambino-haar of de bal lag over de Feije- noord-lijn, éénmaal gebeurde dat zenuwefeestje aan onze kant. Éénmaal ontging de Maasstedelingen een geheide kans door een fluitje voor buitenspel, dat nooit bespeeld had mogen worden. Maar afgezien daarvan hebben we druilerig verloren. Zo langzamerhand weten wo wel, of kunnen we weten, dat Feijenoord een „laat-maar-komen- en-opvangen-spel" speelt. Sterk in de verdediging en met rappe uitvallen over de breedte succes zien te behalen. Voor een tegenstander een moeilijk te ondermijnen systeem. Het juiste tegenspel is „op scherp" spelen, d.w.z. vleugelspelers zover mogelijk naar voren en niet de bal „gaan brengen". Deze taktische zet misten we zondag 1.1. tegen Feijenoord en dat kostte ons de zege. Jammer, want we hebben een zeer goede kans op de overwinning gehad en er is door vrijwel het gehele team hard voor gewerkt. Voor de statistiek: Rust 10 (Henk Groot). Uitslag 13. Ajax-team: Hoogerman, Smit, Ouderland, Schaaphok, Pronk, Muller, Swart, H. Groot, C. Groot, Prins en Petersen. Prins werd door scheidsrechter Horn opgeschreven en verspeelde daarmede een vrijwel zekere plaats in het Ne derlandse Elftal. Triest maar waar! Tegen Zwitserland spelen: Ouderland, Pronk, H. Groot en Swart. Gefeliciteerd mannen en laat het een overwin ning worden. Lang, heel lang geleden, toen we nog op zandvlakten speelden en tegen bochelballen trapten, vonden we (het publiek) het prachtig als er een „penantie" genomen moest worden. We renden dwars over de „woestijn" om er bij te zijn. Dat feest van het elf-stappen-punt mochten we voor geen „spatsie" (een laag ijs tussen twee boterkoeken) mis sen. Zondag 1.1. tegen Feijenoord, schoot ons ineens dat „spatsie" naar binnen. Niet verkeerd opvatten a.u.b.! Kreijermaat mocht een „penantie" nemen, omdat Smit en Ouderland trek in een „sandwich" hadden gekregen en Moulijn daar de dupe van werd. Honderden liefhebbers van de „witte spat" denderden over onze dooie grassprie ten om zo gezegd op de lip van Kreijermaat te gaan zitten. Dat was niet leuk meer en écht niet van deze tijd. Een hemelschreiend schandaal, 't Most-niet-maggen! 't Ajax- bestuur moest zich schamen. We hebben het gehoord en beluisterd. Zonder „spatsie"! Maar... wat zoudt gij doen, Cees Groot laat de Feijenoord-defensie achter zich, doch zijn schot op het doel van P.G. zal juist naast gaan als een overbevolkt gebied op hol slaat? Wat zoudt gij doenook al had u, een rits controleurs van het formaat Anton Geesink in dienst? Geen barst! Misschien komt u aanrennen met: „Minder kaarten verkopen". Een geestige mopmaar we verkopen er al minder. We krijgen bij AjaxFeijenoord echter zoveel gasten, we zien bij Ajax Feijenoord zoveel leden met vrouw en kind, of opa en oma, dat we er de kriebel van krijgen. Als goed bestuurs- of commissielid gaan we tijdens de match maar ergens hangen of liggen. Mag 't?? Prachtig en dank u wel, maar zeg dan niet, als er een soort tornado over ons veld gaat, dat het Ajax-bestuur zich moet schamen. Dat zullen we, ook al zegt u het toch, beslist niet doen, want deze uitspraak had u tien, twintig of dertig jaar geleden al kunnen lanceren. Ook toen is het voorgekomen, dat er lieden zonder voet balschoenen over ons veld renden. We hebben nooit ge hoord, dat er toen iemand was, die zich daarover moest schamen. U wel? Ajax 2 mocht na het voetballoze tijdperk een bezoek aan D.W.S. 2 brengen. De blauw-zwarten, onze naaste buren op de ranglijst, konden bogen op 20 bij elkander geschopte punten, een aantal waarop Visser en zijn mannen ook prat gingen. Toen het bal over was stond achter de naam Ajax het getal 22, hetgeen betekende, dat de buit in de oude Meer kwam met heel veel moeite, maar goed het waren toch weer twee punten. Zaterdagavond j.l. viel het echter an ders uit. P.S.V. 2 zette onze mannen letterlijk en figuurlijk in het (kunst)zonnetje. Alleen Karei Vesters zag geen schaduw, maar de rest tastte, niettegenstaande de felle 5

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1963 | | pagina 5