"IVTaart is voor onze club de maand van de mirliton, de toe-
ter en de feestneus. Een soort verlaat carnaval. Dit
jaar was het helemaal raak, want behalve „de Bordjes-
Club" en het jaarfeest, mochten we meehelpen het 40-jarig
bestaan van S.V.A., de vereniging van de fluitmannen, te
vieren. Eerlijk, vrienden, de refs kunnen er iets van. Niet
alleen van fluiten maar ook van organiseren. De grootste
fluiter uit hun gelederen, de heer Horn, hadden zij tot
ceremoniemeester gebombardeerd. Om te symboliseren, dat
er op een voetbalveld wel eens lieden rondlopen, die rap
de vuisten ballen, was er midden in de zaal een boksring
geplaatst, waar het orkest van Harry de Groot de scepter
zwaaide. En hoe! Die lui waren gewoonweg onvermoeibaar,
wat we eveneens van de heer Horn kunnen zeggen. Het
beklimmen van een boksring schijnt voor hem de gewoon
ste zaak van de wereld te zijn. Om de haverklap lag hij
tussen de touwen, om wéér een nieuwe stunt van de S.V.A.-
ers te annonceren. Zo kregen we voorgeschoteld een on
vervalst Amsterdams pierement, de Larense boerenkapel
„de Dorsvlegels", Rexis, de muzikale clown, de Camé's; en
een hoempa-orkest van houthakkers. En Leo maar tussen
de touwen en Tom Muller en zijn ijverige medebestuurde
ren, secretaris De Bast, penningmeester Hillegonds en al
die anderen, maar tussen de gasten om het zo prettig en
gezellig mogelijk te maken. En het is prettig en gezellig
geweest. Gezellig bij de champagnetent, de kermis, het
soupétje en op de dansvloer. De S.V.A.-ers hebben mijl
paal 40, zoals een Mokummer dat noemt, jofel versierd, er
een écht feest van gemaakt. Kosten nog moeite gespaard
en beslist niet uit een rijke beurs, want Leo stelde zijn
Real Madrid klokje beschikbaar om die beurs te spekken.
Zo gaat dat bij scheidsrechters. Diep in de nacht werd in
rukken geblazen en mochten we op weg naar de blanke
lakens nagenieten van een feest, dat zo bijzonder goed
slaagde. Aan voorzitter Tom en zijn makkers namens de
mannen van Ajax, groene tafel, ook van deze plaats een
woord van dank voor de schone avond. Het was groots!
Het „Bordjes-Club" festijn stond dit jaar, helaas, bij de
leden in zeer matige belangstelling. Slechts 58 „bordeman
nen" hadden de weg naar Restaurant „Atlantic" gevonden,
een aantal, dat, gezien de lange ledenlijst, geen reden geeft
de vlag uit te steken. Zoals gewoonlijk hadden de wegblij
vers geen goede neus gehad, want het is één van de beste
avonden geweest, die wij in die achttien jaar we heb
ben alle avonden meegemaakt mochten beleven. Acht
tien maal zijn we dus bij elkander geweest en steeds zweef
de het aantal deelnemers aan deze zo bij uitstek Ajax-
avond, rond het getal zeventig. Nu waren het er dus 58
en al was het gezelschap dan klein, de gezelligheid was
groot. Jaap van Praag presideerde en alhoewel het ons be
kend is, dat Jaap vele kwaliteiten heeft, hebben we hem
nu leren kennen als een tafelpresident rap van tong, vol
humor en ad rem. Jaap deed het kostelijk en mag het vol
gend jaar terugkomen. Daar waren we het allen over eens.
Niet alleen, omdat hij Mieke Telkamp, Harry de Groot en
de Fouryo's pro Deo had weten te strikken, maar ook