Die meneer Thialf wordt zo langzamerhand knap verve lend. Goed, dat ie ons op wat sneeuwballen en ijs trac- teert, is tot daar aan toe, maar hij bakt ze nu wel erg wit. Twee maanden lopen ijsberen en nog steeds geen einde in 't zicht is toch wel bij de wilde Eskimo's af. 't Wordt hoog tijd, dat er warm water komt. Kunnen we onze Duiven- drechtse Iglo weer eens zonder opgezette kraag, dikke wan ten en neuspegel verlaten. Een chagrijn zou er chagrijnig van worden. Onze penningmeester, echt geen chagrijnig man, is zijn glimlach al kwijt. Die moet ergens op ons veld, onder tonnen sneeuw, begraven liggen. We hebben hem tussen bergen sneeuw zien waden, 't Kan zijn, dat hij naar zijn verloren glimlach zocht, maar het is ook mogelijk, dat hij naar dat verwoeste veld van ons, zoals een kranten bericht luidde, liep te speuren. Dat zal hij voorlopig niet vinden, want de grassprieten liggen dik ingepakt. Toege dekt door een dikke laag sneeuw en een stevige ijskorst. Als zo tegen einde maart alles bloot komt, zal hij beslist geen omgeploegde akker vinden. Hoogstens een strook, die het even niet leuk heeft gehad. Er is n.l. aan het begin van de sneeuwperiode met een machine van de Jaap Edenbaan geprobeerd schoon schip te maken, maar toen bleek, dat het paard achter de wagen stond, onmiddellijk afgefloten. Zo, dat weet u al weer en over een Ajaxveld, dat zwaar in de purée ligt, behoeft u zich beslist geen zorgen te maken. Ook niet over voetbal, want zeker tot half maart zal er op onze velden geen bal rollen. Gelijk een schip in de Poolzee zijn we ingevroren en een Afrikaans zonnetje zal ons er uit moeten halen. Betere berichten kunnen we u echt niet ge ven, dus voorlopig 's zondags maar klaverjassen of met moe en de kinderen naar musea of het bos in. Drie weken win tersport hebt u natuurlijk afgeschreven. 't Is een kale boel in onze brievenbus. Geen letter van onze medewerkers. Alleen voorzitter Jan heeft ons nog iets beloofd en Le Marché zet uiteraard op de valreep nog wel even zijn dichtader open. Verder nul komma nul. Gewoon weg hond in de pot. We zullen het weer alleen moeten doen en eerlijk, vrienden, daar is voor een clubblad-man netje niet veel gein aan. Al valt er dan niks te baltrappen, er valt toch altijd wel wat te schrijven. Neem nu b.v. het feestavond je voor de ware amateurs. Daar zat stof is. Er was een prima band, er was een hapje en een propje en er zat stemming in. Alleen de opkomst! Niet om de feest neus op te zetten. Verleden jaar viel het verwijt, dat er voor de amateurs niets gedaan werd. Gij hebt gelijk, heb ben we toen gezegd. We zullen ons leven beteren. En nu blijft zestig procent weg. Dat kunnen we niet helemaal wisselen. Toegegeven, de weg naar ons stadion lag niet met rozen geplaveid, maar voor jonge kerels...! Of we het volgend jaar weer iets organiseren lijkt ons voor debateren vatbaar. Voorlopig hebben we echter de tijd. Een leuk mo ment van deze avond was de huldiging van de kampioen reserve. De heer Spanjaard was volgens bestuurslid Kraan aan zijn 499ste wedstrijd toe. Tot 500 was hij door de stren ge vorst nog niet gekomen en die ene match (kon ook als reserve zijn) werd hem maar geschonken. De heer Kraan vertelde, dat de jubilaris gerust op zondagmorgen uit zijn bed getrommeld kon worden om ergens in de polder op een onmenselijk uur als reserve langs de lijn te lopen. Dat deed hij dan nog welgemoed zonder één klacht. Het moet zelfs voorgekomen zijn, dat hij een seizoen lang als reserve heeft gestaan. Een prestatie zonder weerga en vermoedelijk een wereldrecord. Hulde aan deze Ajacied. Bloemen voor zijn vrouw en een Ajax-das voor de kampioen waren de beloning. Er zijn sportlieden, die het er beslist niet voor doen. Gelukkig niet veel!! Laten we het maar gezellig hou den en niet met voorbeelden komen aandraven, want dan en een A.D.O.-er Spelmoment uit de zaalvoetbal-match Ajax—A.D.O. Smit controleert de paradepas van Muller 2

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1963 | | pagina 2