aldaar gingen wij de te volgen „taktiek" bespreken. Ieder
een was het met iedereen eens zodat wij op dit punt beslist
geen verschil van mening hadden.
Dit werd tijdens de wedstrijd ook wel tot uitdrukking
gebracht. Wij waren de U.V.V.-jongens op elk gebied de
baas, echter, wij konden in het maken van doelpunten met
hen wedijveren. Gedurende de gehele wedstrijd zijn wij
constant in de meerderheid geweest doch konden ons over
wicht slechts tot uitdrukking brengen in één door onze
aanvoerder gemaakt doelpunt.
Het was „HollandBelgië" in het klein. Over de wed
strijd zelf valt echt niets meer te vertellen. Het enige wat
ik zou willen zeggen (dus een persoonlijke mening) is, dat
wij ons vóór de wedstrijd meer moeten concentreren. Vol
gens mij zal dit zonder meer bijdragen tot het behalen van
successen.
In ieder geval zijn wij nog steeds ongeslagen en wij zullen
alles in het werk stellen, dit trotse feit te handhaven.
WHITE
Van het vierde
Op het moment dat ik dit schrijf, hebben we zes wedstrij
den gespeeld. Een kwart van de te spelen competitie ligt
achter ons en een voorlopige balans opmakende, kunnen
we niet ontevreden zijn. Vier wedstrijden gewonnen en
twee verloren, waarbij ik moet opmerken, dat bij de twee
verloren gegane ontmoetingen ons team wel zeer verzwakt
was door diverse invallers.
Met dit verzwakte team bleken we, ik moet 't eerlijk toe
geven, tegen de zeer sterk spelende formaties van het
Gooi 3 en enkele weken later H.M.S. 2, niet te zijn opge
wassen.
Gelukkig hadden we op 7 okt. tegen Velox 3 een volledig
elftal. Dat was wel nodig ook, want Velox speelde zeer
goed voetbal en reeds spoedig keken we tegen een 10-
achterstand aan. We namen onze maatregelen, sloten het
centrum af en lieten ze komen. Taktisch goed gezien, want
de Velox-voorhoede liep zich steeds vast in onze fuik en
met verrassende uitvallen via onze snelle binnenspelers
Visscher en Hans Dukker, werden we gevaarlijk voor de
Veloxveste. Ab Post, adergelaten door een neusbloeding,
werd zeer aktief en schoot twee maal rakelings naast. De
gelijkmaker kon niet uitblijven en kwam dan ook van het
hoofd van Hans Dukker uit een corner.
De tweede helft bracht enkele zeer spannende momenten
voor beide doelen. Velox testte enige malen Ajax' paal-en-
lat op be,trouwbaarheid, maar zij bleken, evenals trouwens
onze keeper Boering, van een voortreffelijke kwaliteit. Wie
de wedstrijd zou gaan winnen was voor mij een open vraag.
Niet echter voor Hans Dukker en Visscher die, na een
bliksemsnelle combinatie, besloten met een prachtig schot
van laatstgenoemde, voor ons de volle buiten binnenhaal
den. Overigens, ondanks het spannende verloop van de
strijd, een zeer prettige en sportief gespeelde ontmoeting.
Op 21 okt. in Amersfoort voor de wedstrijd tegen Quick 2
vond onze leider, amateur par excellence, Schoevaart, dat
we ook maar eens een uitwedstrijd moesten winnen. Wij
vonden dat ook, maar dachten na een kwartier spelen:
„Makkelijker gezegd, dan gdeaan". Bij een duel tussen onze
spil Kreuger en de middenvoor van Quick sprong de bal
nogal ongelukkig voor des middenvoors voeten, die van
dichtbij geen moeite had onze keeper Wim Meester te pas
seren. Onze aanvallers deden goede dingen maar liepen wat
al te gemakkelijk in de buitenspel-val der Quick-verdedi-
gin. Uit een zeer goede cornes van rechtsbuiten Heister
kamp kon Hans Dukker (weer met het hoofd) de gelijkma
ker scoren. Ook in de tweede helft bleef Quick gevaarlijk
drukken op onze verdediging. Enkele fraaie schoten werden
nog fraaier door onze keeper Wim Meester verwerkt. Doch
onze aanval bleef aktief. Er werd gewerkt door allen en
persoonlijk was ik met een gelijkspel al tevreden. Vijf mi
nuten voor het einde kwam echter het voor ons zo geluk
kige moment. Ab Post kreeg een vrije schietkans en dreef
de bal met kracht naar de bovenhoek. De Quick-keeper
strekte zich in al zijn lengte uit en wist de bal te keren,
echter niet klem vast te krijgen. Vlak vóór dat dat ding naast
zou gaan schoot daar onze rechtsbinnen Raphaël Wilson als
Twee „vurige" Ajacieden behandelen een „brandend" vraagstuk
Piet Paternotte en Janie v. d. Veen
foto J. Schelvis
een duveltje uit een doosje naar voren en wist de bal met
het hoofd zo te beroeren, dat die in het doel verdween. Een
goed doelpunt van deze prille Ajacied die, als hij zo door
gaat en de ballen op tijd afgeeft, een prima aanwinst kan
worden. Evenals trouwens rechtshalf De Roos, die er echter
aan moet denken, dat voor een halfspeler z'n verdedigende
taak van primair belang is.
Al met al heeft iedereen hard gewerkt, was het een spor
tieve wedstrijd op een mooi veld, onder een prachtig herfst
zonnetje en wonnen wij last but not least dus met 21.
Wat ter wereld kan je dan nog deren?
CANARD
Van het zesde
door Joop v. d. Toorren
Op zondag 7 oktober j.l. waren wij de gastheren van
S.D.W. 3. Nadat de toss door ons was gewonnen, trapten de
S.D.W.-ers dus af. Het bleek al gauw, dat de stevig spelende
gasten het ons niet gemakkelijk zouden maken. Na circa
15 minuten moest W. van der Toom (omdat hij zijn knie
verdraaide) zich laten vervangen door de jeugdige Kruijf.
Door goed stuwen van onze halfs C. Deegen en J. Dalmeijer
kwamen wij iets in de meerderheid. Ongeveer 15 minuten
voor de rust wist G. Mossing-Holsteyn een goede aanval af
te ronden met een kogel in de bovenhoek, 10. Ondanks
verwoede pogingen van S.D.W om onze verdediging, waarin
keeper A. de Bak weer goede dingen deed, te verschalken,
bleef de stand tot de rust 10. De thee had onze voorhoede
zeker wel heel goed gesmaakt. Zij startte n.l. met een serie
snelle aanvallen, die al spoedig succes opleverden. Bij een
snelle combinatie tussen Kruyf, R. Theunissen en P. Pijl
man wist laatstgenoemde de bal met een listig tikje in de
goede hoek te laten verdwijnen (20). Kort daarna scoorde
S.D.W. door een misverstand in onze verdediging tegen
(21). De strijd werd steeds vinniger en de scheidsrechter
trad te weinig op tegen hard spel. Doch ondanks dit was
onze achterhoede niet meer te vermurwen. Jammer dat onze
links-half J. Dalmeijer in deze periode ten onrechte een
officiële waarschuwing opliep. De scheidsrechter zag name
lijk een schijnbeweging voor een dreigende houding aan.
Daar onze voorhoede van lichter gehalte was dan de zware
S.D.W.-verdediging was zij daardoor ook steeds sneller.
Vooral de combinaties tussen Kruyf, Theunissen en Pijlman
waren het grote gevaar voor de S.D.W.-ers. Het was weer
Pijlman die na zo'n combinatie er 31 van wist te maken.
Het tempo van S.D.W. zakte af en Ajax kwam steeds meer
19
