wilÉSfif
111111
I JUWELIERS
j!
j
mli
Bouwmeester
1
Gerrand
"P\e transfer-bries was het wel eens een bries? is, in
het algemeen genomen, even kalm gaan liggen, als hij
heeft gewaaid. Weinig of geen schokkende gebeurtenissen.
Voornamelijk in het zuiden verandering van décor, maar
dat was te verwachten. In onze kring had de transfer
kommer en ellende nog een na-zuchtje. Les trois Mous-
quetairs wensten het aangeboden contract niet te tekenen
en op dit moment half augustus zitten de resp. hand
tekeningen nog in de vulpen. Dat kan! Als je geen trek
hebt, moet je niet eten. Eenvoudig als goedendag! De voet
balkaravaan trekt echter verder en is de achterblijver
spoedig vergeten. Een ijzeren wet, noem het van ons part
een natuurwet, waaraan niet te tornen valt. Het is hier
beslist niet de plaats, om op deze „niet tekenen affaire"
dieper in te gaan. Wel een paar algemeenheden. Als we
zo hier en daar horen, wat er voor semiprofs in ons landje
te verdienen valt gezien de financiële draagkracht van
vele clubs (we lazen in een clubblad van een heel oude
vereniging een „fameus" idee, n.l. iedere maand 2.50 lap
pen door alle leden en door hen, die daar zin in hebben)
is dat maar bitter weinig in vergelijking met de bedragen,
die onze schatbewaarder iedere maand op tafel legt, of
beter, op tafel kan leggen. Immers, we betalen naar gele
verde prestatie, op papier vastgelegd en voor een ieder,
die lezen kan, duidelijk te lezen. Bovendien zijn de gelden
safe, de te betalen bedragen verantwoord en waakt het
bestuur, gesteund door de Financiële Commissie, over de
Ajax-bezittingen, als een moeder over de porceleinkast.
Bestaan die dingen nog?
i f'" rUU
'nl#
Heiligeweg 1 2, Amsterdam-C
Telefoon 36541
Zoals gezegd, de voetbalkaravaan trekt verder en wij
trekken lustig mee. U hebt het op 12 augustus 1.1. met eigen
ogen kunnen aanschouwen. Een Italiaanse jeugdploeg
Virtus Bolzano (een jeugdselectie uit Bolzano en omge
ving, gefinancierd door genoemde stad en omliggende ge
meenten, die trips naar vele landen maakt Spanje en
Engeland staan volgende maand op het programma
speelde een voorwedstrijd tegen onze K.N.V.B.-juniores.
De jeugdige Italianen, gehandicapt door de gladde grasmat
en druilregen, konden tegen ons prima spelend jeugdteam
niet op en verloren met 91. Het talrijke publiek stak zijn
bewondeirng dan ook niet onder de houten zetels van onze
tribunes en beloonde beide elftallen met een warm applaus.
In dat warme appleus lag niet alleen de bewondering voor
het vertoonde spel, maar ook de vreugde van de zekerheid,
dat aan de toekomst van onze club niet gewanhoopt be
hoeft te worden. De „leading men" van Sheffield Wednes
day, die het spel hadden gadegeslagen, vroegen, of zij een
paar van onze juniores mee naar Engeland mochten ne
men. Kijk, vrienden, dat zegt iets! En ook het spel, dat onze
betaalde selectie-ploeg iets later op de grasmat legde, zei
iets. Niet alléén ons, maar ook de gents uit het moederland
van onze sport. Naarmate de wedstrijd vorderde, verstarde
de „sunny smiles".
Onze achterhoede, na enige minuten door een onoplet
tendheid verrast, werd een schier onneembare barrière.
Henk Tym, vocht als een terrier en had op het laatst de
linksbuiten uit Sheffield, een speler, die er echt iets van
kan, in zijn zak. Schaaphok, we hebben het al eerder ge
schreven, een speler waarvan men maar weinig leest, be
slist een grote steunpilaar van onze ploeg, zat overal en
speelde met verstand en overleg. Schaaphok en Tym, twee
knapen, die elkaar bijzonder goed verstaan, zullen ons, let
op, vrienden, dit seizoen veel voetbalgenoegen verschaffen.
Ad Visser, een uitzonderlijke vechtjas, die knokt voor zijn
spaarpot, in het buitenland heeft Ad reeds vele goede
matches voor ons gespeeld, kwam er hoe langer hoe be
ter in en van hem hadden ook de Engelsen niet terug. Tony
Pronk, begon met een misstap, kan de beste overkomen,
maar deed later zoveel goed en nuttig werk, dat zijn foutje
spoedig vergeten was. En captain Ouderland? Piet speelde
weer als van ouds, verdedigde uitstekend en zat bovendien
enige malen in de buurt van het doel der tegenpartij. Strofe
uit de 424 symfonie. Door het slechte schieten van de
Britten had Hoogerman het niet moeilijk, maar wat Bertus
te verwerken kreeg, deed hij goed. Over onze verdediging
behoeven we ons beslist geen zorgen te maken. Dat staat
vast! En de voorhoede? Als deze linie ingespeeld is, wordt
zij voor iedere verdediging zeer gevaarlijk. Vesters, dè man
van onze bondstrainer, is een prima voetballer. De goal, die
hij achter doelman Springett, toch heus geen kind, depo
neerde, was, wat men pleegt te noemen, „bekeken". Als
deze knaap de wapenrok voor goed uittrekt en geregeld
kan trainen, maakt de heer Gruber een uitstekend rechts
buiten van hem. Met Ko Prins, de onvermoeibare een
dreun in de bovenhoek was zijn tastbaar aandeel in de zege
naast zich, kan die rechtervleugel van ons straks wat
worden. Cees Groot had het heel moeilijk tegen internatio
nal Swan, maar niettegenstaande dat, deed Cees toch veel
goede dingen. Piet Keizer, de begenadigde voetballer, had
er echt zin in en was voor de Engelsen een doorlopend ge
vaar. Zijn doelpunt, gescoord middels een prima pass van
Vesters, was een juweel. En tot slot dan Peet Petersen.
Onze linksbuiten is een zeer snel manneke, dat het publiek
in vervoering kan brengen, maar soms te lang wacht met
afgeven van de bal. Als trainer Gruber, die fout wegwerkt
zullen er niet veel linksbuitens op de Nederlandse velden
lopen, die onze man overschaduwen.
Tegen Sheffield maakte Peet die fout enige malen, waar
door kansen verloren gingen en verloren gegane kansen
kunnen een nederlaag betekenen. Al bij al een match die
bij het publiek insloeg. Men ging tevreden naar huis, had
waar voor zijn geld gehad en daar gaat het toch uiteindelijk
om. Betere reclame hadden onze spelers niet kunnen ma
ken. De onzekerheid, die voor de strijd als een dreigende
wolk hing, was volkomen weggevaagd. Na een aarzelend
begin, werd onze ploeg een homogeen elftal, een team, dat
wist wat het wilde. Men vulde elkander aan, vocht voor
de zege en wel het belangrijkste, speelde goed voetbal.
De z.g. „invallers" knokten voor hun plaats in het eerste
en deden ons volkomen vergeten, dat het „invallers" waren.
