Aangezien er geen liefhebbers waren de redactie van
ons aller Ajax-Nieuws van andere namen te voorzien,
zult u voor het nieuwe seizoen weer met ons: t.w. de heren
Melchers, Middendorp en ondergetekende, genoegen moe
ten nemen. Ronduit gezegd, wordt het toch zo langzamer
hand hoog tijd, dat wij van het journalistieke (amateur)
toneel verdwijnen en jongens uit het hedendaagse rockroll
and twist-tijdperk de Ajaxpen gaan zwaaien. Met dat wij
bedoelen we natuurlijk niet onze nog jeugdige collegae, die
weliswaar geen rollers of twisters zijn, doch lang niet aan
de zes kruisjes toe, dus zeer zeker nog vele jaren ons blaadje
kunnen vullen. Hopelijk vinden we de tijd om het komende
seizoen onze clubkrant op tijd in uw brievenbus te laten
deponeren. Als nu de medewerking van de diverse scriben
ten, hierbij denken we aan de heren Vlokkie, Le Marché,
Smit, leden Jeugdcommissie, Dukker, De Wit, Kamlag, Hel
man e.a., weer gesmeerd loopt, wel, dan maken we er ge
zamenlijk „iets" van, dat in de rij der clubbladen beslist
niet achteraan komt. Luitjes, de redactie rekent op u, rekent
ook op adverteerders enniet in de laatste plaats op
drukkers, zetters, binders en plaatjesmaker van ons blad.
Bij voorbaat onze dank!
Over het afgelopen seizoen zullen we het maar niet meer
hebben. Alleen nog een paar woorden voor de statistiek.
Het eerste eindigde dus op de vierde plaats; 34 gesp., 16
gew., 7 gelijk, 11 verl., 39 punten, 80 voor en 59 tegen
Het tweede elftal liet aan Volendam 2 de eer en ging als
nummer twee door de finish: 29 gesp. (de laatste match
(Veendam 2) ging niet door), 17 gew., 3 gel., 9 verl., 37 pun
ten, 73 voor en 46 tegen.
Volgens Ajax-begrippen een weinig succesvol seizoen.
Immers, het is toch zo: als wij geen kampioenschap behalen,
deugt er iets niet. Meestal ligt het dan aan de leiding.
Andere verenigingen zouden met een stuk of tien kam
pioenschappen dolgelukkig zijn, maar bij ons vindt men
dat heel gewoon. Valt er in een of andere stad een kam
pioenschap, dan loopt de bevolking te hoop. Bij ons kijkt
men niet op of om, zegt hoogstens „nou leuk" en voor de
rest zand erover. Rotterdam-Zuid staat bij een Feijenoord-
kampioenschap op haar kop, bij ons gaat men er niet eens
voor stfian. Geef daar nu eens een verklaring voor? Wij
voor ons geloven, dat het in de doodnuchtere kijk op het
leven zit, die de doorsnee Amsterdammer er op na houdt.
Dit seizoen geen Intertoto-feestje. Zonder ons gaat de
show verder. Tatabanya deed de deur voor onze rood-witte
neuzen dicht. Geheel onnodig, want we hadden er een
stevige poot tussen. De Hongaren speelden beslist niet
sterker dan b.v. Ujpest, dat we indertijd klopten. Door het
tijdelijk uitvallen van Piet Ouderland en door onsportief
spel, uitgelokt het spijt ons, dat we het moeten zeggen
door een paar Ajax-spelers, konden de Budapesters
juichend het veld verlaten. De tweede plaats dus voor ons,
in vergelijking met P.S.V. twee punten uit zes matches
en Feijenoord onderaan bengelend nog niet eens
zo heel beroerd. Blauw-Wit deed het beter; ook nummer
twee op het ranglijstje, zodat de beide Amsterdammers de
eer hebben hoog gehouden. Allicht!
Wat de transfers betreft is de markt beslist niet ge
animeerd. Twee spelers zijn uit onze club verdwenen.
Donald Feldmann is opgenomen in de A.D.O.-familie en
Bob Westra heeft het Heracles-shirt aangetrokken. We
wensen beide ex-clubmakkers „all the best" op hun voet
balpad. Vele jaren hebben zij de Ajax-kleuren naar beste
kunnen verdedigd en zich als zeer behoorlijke clubvrien
den leren kennen. Donald en Bob, het ga jullie goed!
Voor de rest is het „de hond in de pot". Geen aasje van
bewijs. Kan het ook anders als je leest hoe de financiële
toestand van vele clubs is. Schulden bij de vleet en toch
maar doorgaan. Door dik en dun. Ook uit het buitenland
weinig of geen aanvragen. Muller was bezig met een Bel
gische club, doch in die handel zat voor ons geen brood.
Prins vroeg verlof voor een reis naar Spanje. We gingen
er mee akkoord, maar over zaken doen hebben we niets
vernomen. En daarmede was de transferkoek op. Enige
amateurs keerden Ajax de rug toe en gaan in andere clubs
hun fortuin zoeken. Of ze daar zullen vinden wat zij na
jagen is voorlopig een liedje zonder tekst. Vadertje Tijd
zal het leren, maar de praktijk zegt, dat menigeen, die het
Ajax-shirt naar de lommerd bracht, het later er weer gaarne
uitgehaald zou hebben. Het geld was er wel, maar de Ajax-
poort bleef gesloten. Ook een plukje jeugd ging voor goed
het hek uit. Jongens, wier voetbalwieg in de oude Meer
stond. Zij kregen geen contract, of speelden naar hun
mening in een elftal beneden hun capaciteiten. Ook aan
deze ex-leden onze beste wensen en succes in de nieuwe
omgeving, een omgeving, waar de voetbalhoning, net zo
min als bij ons, beslist niet slechts voor het opscheppen
ligt.
En zo zijn we dan weer aangeland in de periode van
„wel of niet tekenen van contracten". De commissie be
taald voetbal heeft aan dit chapiter vele avonden besteed.
Te veel avonden, die een beter doel waard waren. De eisen
van de uitverkorenen worden steeds hoger en het is jam
mer, dat „the man in the street" niet in de potjes en pan
netjes, die op het betaalde voetbal vuur staan, kan kijken.
De deksels werden er rap opgesmeten en het gas uitge
draaid. Onze ex-penningmeester, de heer F. Dukker, heeft
zijn kraan al gesloten. Zijn laatste buitenlandse reis deed
voor hem de deur dicht. Vele lange jaren heeft Ferry de
Ajax-zaak met veel werklust gediend. Zijn laatste balans
heeft hij afgesloten, de eindstreep gezet. S. E. O.
Ferry, we houden het maar kort. Bedanken, na zoveel
jaren trouwe dienst, moet niet meevallen. Namens Ajax,
hartelijk dank voor al hetgeen je in het belang van onze
club deed. Eén troost, je visstek ligt op je te wachten.
Tussen juichende rietpollen aan een stil water. Vele op
stekers en wegtrekkers: Goede vangst!
De algemene vergadering week ver af van de gebruike
lijke Ajax-stijl. Alles ging goed opening, huldiging kam
pioenen, 50-jarigen, jaarverslagen die weer dik in orde
waren rapport financiële commissie totdat punt 6a:
Bestuursbeleid kwam. Het werd de donkere bladzijde van
deze avond. Hoofdzakelijk ging het om het beleid van de
commissie betaald voetbal. We gaan echt niet in details
treden, maar het kwam in grote lijnen hierop neer, dat
de werknemers het met de baas niet eens waren. Er zijn
in het dagelijks leven meer lieden, die het met hun grote
baas niet eens zijn, maar we hebben er nog nooit van ge
hoord, dat die grote baas door zijn personeel verzocht werd
maar op te hoepelen. Dat kan hoogstens geschieden door
zijn mede-directeuren, aangenomen dat die er zijn. Zoals het
nu gegaan is, was het beslist niet fijn en de enigen, die
er veel mee opschoten, waren de voorstellers van het aan
stellen van 33 kiesmannen. Betere reclame konden zij niet
hebben. Persoonlijk zijn wij er geen voorstander van, maar
nu we het trieste gedoe voor de microfoon hebben mee
beleefd, bekijken we de zaak door een andere bril. Jammer,
dat het zo is gelopen.
De heer G. Keizer, die enorm veel voor onze club heeft
gedaan de buitenstaander heeft er geen flauw idee van
(had de goede z.g. „outsider" maar wel enig benul van de
moeilijkheden) wat er voor nodig is om alles in goede banen
te leiden is de dupe van zijn werk geworden. Een werk,
dat hij n.b. voor des Keizers baard verrichtte en geweldig
veel van zijn wel of niet vrije tijd opeiste. Natuurlijk heeft
de heer Keizer (en hij niet alleen) fouten gemaakt en,
dat willen we hier wel even stellen, zijn opvolgers zullen
óók fouten maken maar een behandeling zoals hem nu
ten deel viel, heeft hij beslist niet verdiend. Triest was
het dan ook, dat niemand van de bezadigde oude-garde
één woord ten voordele van de heer Keizer liet horen. Wel
was er zwaar applaus, als de „tegenpartij" de microfoon
bewerkte. Nogmaals: een zwarte bladzijde in onze ge
schiedenis.
Aan Gerrit, een woord van dank voor al het goede, dat
hij voor onze club deed. Wie er in feite ook de dupe van
werd, was de heer A. de Wit Sr.
Door het langdurig debat, het schorsen van de vergade
ring voor een (stijf) kwartier, het oproepen van nieuwe
2
