Jan Bron
Veluwse Post
SJAAK SWAKT
DORP OP DE VELUWE
april 1962.
Het is middenapril dat we ons aan dit post-zendinkje uit de
Veluwse dreven zetten. Het maart-nummer (no. 8) gleed dezer
dagen in onze bus! Sinds we onze bijdrage in dat nummer plaatsten
is er zo het een en ander gebeurd!
BelgiëHolland o.a.
De ergernis over het kant noch wal rakende verslag via de
radio zit ons nog hoog en we sluiten ons aan bij het vonnis van
onze medewerker Lemarché. Het was wel erg ditmaal!
Het conflict K.N.V.B.Feijenoord is een andere historie. We
zullen ons bescheidenlijk van commentaar onthouden, doch dat
er aan zekere zijde zwaar „ge-blunder-d" is, staat wel vast.
Hetgeen uit gebeurtenissen als deze naar voren komt is het
grote probleem onzer dagen (wat het Nederlandse voetbal be
treft) de verhouding semi-profclubbestuur. De prof-voetballer is,
hoe men het ook bekijkt, een werknemer. Hij staat in dienstverband.
Logisch volgt hieruit, dat hij te doen en te laten heeft wat het
clubbestuur goed acht voor het welzijn van de club. Keuze voor
een vertegenwoordigend elftal is wel degelijk een kwestie waarin
het clubbestuur gekend moet worden. En waarover uiteindelijk
het clubbestuur beslist. Een clubbestuur kan zich o.i. niet be
roepen op zelfstandig beslissingsrecht van de speler. Want dan
rijst de vraag: waar houdt de werkgeverspositie dan eigenlijk op?
ledereen komt in zijn bestaan op voor zijn eigen belangen. Een
clubbestuur kan van mening zijn, dat afstaan aan vertegenwoor
digende elftallen nadeel kan berokkenen aan de club. Dan moet
het nationale gevoel prevaleren. Maar in onderling overleg. Men
mag de semi-profs tenslotte niet als „partij" uitschakelen.
De tijd zal komen, dat we al deze zaken nuchter en reëel kun
nen beoordelen. Sentimentsoverwegingen passen echter niet meer
in onze voetbalpolitiek. Jammer, maar profvoetbal, half of heel,
is hard. Moet dat ook zijn.
De K.N.V.B. is niet te benijden.
Problemen bij de vleet.
TE WAPEN!!
Brown wordt bedankt dat hij de verjaardag van het Ajax-Nieuws
(de 45ste) heeft herdacht. Het eerste nummer is gedateerd 1 fe
bruari 1917. Over vijf jaren zitten we in het goud. Moge onze
pen dat nog kunnen beschrijven!
De eerste jaargang fraai gebonden in rood-lederen bandje
ligt voor ons. En nu moet ik even de laatste regel aanhalen van
de openingsspeech op de voorpagina:
„Nu het bootje eenmaal vaart, zullen toch enkele
„passagiers wel eens medehelpen. Ook eens 'n handje
„uitslaan en proeven geven van hun vaar kunst! Wij
wachten af".
Vijf-en-veertig jaren later zitten we nu gebogen over het maart
nummer 1962
„Ajacieden (schrijft Canard), neemt de pen ter hand en
laat merken dat onze vereniging en onze clubgeest u
„ter harte gaan etc.
Te wapen!
Onze 45-jarige ervaring is, dat voetballers over het alge
meen niet schrijven. Briljante uitzondering in onze club is of
liever was Jan Schoevaart, die alle kwaliteiten van voetballer-
dichter in zich verenigde Tric-trac kon er mee terecht!
In ieder geval hopen we, dat Canard's oproep tot de ont
dekking leidt van onverwacht intellect.
Keep waiting!
A A NMOED1G1N GSKRETEN S.V.P.
Gaat het legioen zwijgen?
Gaan de voetbal-drommen-met-toeters, bazuinen en slagwerk
(instrumentaal bedoeld!) ter ziele?
Onze voorzitter vraagt méér geloei (in het nette dan) van de
duizenden tribune-gasten, die als maar stil zitten-te-zitten bij onze
wedstrijden. Is er géén opwinding meer? Hoe kan dat nou. We
beschikken toch in Nederland nog wel over wat virtuozen-voet
ballers (Ajax heeft er ook een aantal) die de roerselen des harten
in beweging brengen?
In een plaatselijk blad (bij ons in het Veluwse) stond juist
dezer dagen een smeekbede van een voetbal-enthousiast, die maar
niet begrijpt waarom er zo'n begrafenisstemming hangt rond de
krijtlijnen„Schreeuw toch, mensen, maak toch lawaai, laat
je club horen dat je meeleeft". Zo schreef die man! „Dan komen
er goals. Dan komen er overwinningen!"
En nu komt Jan Melchers, die ik als een rustig evenwichtig
man bekijk, ook met zo'n lawaai-petitie. Mag ik er dan een muntje
bij doen? Het is echt nodig, dat de mannen binnen de lijnen iets
merken van meeleven. Natuurlijk, het zit 'm niet in de kelen,
doch in de benen! Maar enthousiasme doet iets.
Dezer dagen zaten we op het „scherm" te kijken naar de Spurs
tegen Benfica.
„Glorius, glorious, halleluja, the Spurs are marching on
welk een donderend aanzwellend geloei kwam er van die tribunes.
Maar ja, die stijve flegmatiekeBritten! Nu, ik heb me ver
baasd. Bij de vele matches in Zuid-Amerika heb ik iets mee
gemaakt van dol-dwaze verafgoderij van welhaast een gehele
bende aanhangers. Met pistooltjes en brandende lucifers van tri-
bune-twee-hoog naar tribune-één-hoog. En meer taferelen, die
vijf-en-twintig jaar geleden nog te aanschouwen waren, inclusief
vechtpartijen, tot bloedens toe
Dat moeten we niet hebben. Géén verwildering, maar wel
„aanmoedigingskreten"! En daarvoor hebben we de jeugd nodig.
De piepgeluidjes uit de kelen van onze oude garde (ik begin maar
bij mezelf) mogen meeblazen! Maar strijdgejoel en -gewoel: voor
onze teenagers, onze adspirantjes en voor de sterken van geluid,
helden-tenoren en zó. Onze dames gillen „sowie-so", maar deze
aria's alléén zijn niet voldoende
Waar blijft eigenlijk de Ajax-mars?
Ligt die te stoffen in de kist van de vergetelheid? 'n Juichkreet
dav're langs de velden
Wie begint?
Tot slot van deze post onze beste wensen voor het herstel van
onze secretaris JAN ELZENGA en onze andere prominenten, die
op de ziekenlijst staan.
We kunnen ons zo voorstellen wat het voor onze eminente
scribus betekent „buiten spel" te staan! Never mind! Houd de
moed er in.
VLOKK1E
Bromfiets aankoopproblemen
Utrechtsestraat 134, Amsterdam, Telefoon 39239
lost ze voor U op
Keuze uit 60 modellen Diverse leuke Occasions
Sigarenmagazijn
Pontanusstraat 54 - Amsterdam-O.
Telefoon 740707
5
