IN MEMORIAM
MEINE VAN ENS
H.R.C. 2-Ajax 3 (0-2)
Donderdag, 11 januari j.l., bereikte ons 's avonds op
het Ajax-Stadion de droeve tijding van het plotse
ling overlijden van
in de leeftijd van bijna 50 jaar.
Een ontstellend bericht
Onvoorstelbaar.
De nodige voorzichtigheid, die bij een deel van zijn
werkzaamheden geboden was en die hij ook talloze
malen in acht had genomen, heeft hij waarschijnlijk
éénmaal een onderdeel van een seconde vergeten.
Helaas, met noodlottig gevolg.
Uiteraard gaan onze gedachten bij dit ernstig verlies
in de eerste plaats uit naar zijn gezin. Dat Ajax
slechts woorden van grote dank heeft voor het vele
goede en vooral nuttige werk dat Meine lange jaren
voor zijn Rood-Wit verrichtte, dat wij hem als een
uitzonderlijk prettige clubmakker, ja als een oprechte
sportvriend gedenken. het zijn woorden die, naar
wij hopen, zijn vrouw en kinderen tot troost zullen
zijn bij het verdriet dat over hen gekomen is. Wij
wensen hun de nodige kracht daartoe.
En in onze club wij zullen hem ook erg missen.
Vooral de leden van de Jeugd-Commissie, waarmede
hij zolang samenwerkte en op een wijze, die hem
stempelde als een man waarop men altijd kon re
kenen.
Missen zal hem de JEUGDals hun Leider bij
de verschillende wedstrijden, in welke functie men
hem ook buiten onze vereniging kon waarderen; om
zijn correctheid, zijn vriendelijkheid. En. het ver
lies treft bovenal de Benjamin-Ajacieden, met name
de Welpenafdeling, wier geestelijke Vader hij was.
Jaar-in, jaar-uit leidde hij elke woensdag- en zater
dagmiddag de training en wedstrijden van deze
jeugdteams; verzorgde hij, om zo te zeggen de jonge
„aanplant" waaruit later vele „bomen" voor de se
niores c.q. semi-profs groeiden.
Eén van de meest belangrijke taken in onze ver
eniging
Helaas, het heeft niet verder mogen zijn.
Meine is niet meer
Zijne Majesteit, de Dood is onverbiddelijk.
Daar heeft de kleine mens zich bij neer te leggen
al is het ontzettend moeilijk.
Het Leven gaat verder. verder. opdat wij ook
weer zullen vergeten. vergeten?
NIET vergeten zullen wijkunnen wij Meine, door
het werk dat hij deed voort te zetten. In zijn
geest.... met overgave.... ja met oprechte liefde
en vriendschap.
Beste Meine, namens al je Ajax-Vrienden en in het
bijzonder van je Ajax-Vriendjes, dank dank voor
alles.
Rust in vrede
T. M.
Cees Smit, ais starter, bij een sprint tussen de gebroeders Groot.
Valse start van Henk?
Na de lange gedwongen rustperiode was het zondag 14
dezer dan eindelijk weer zo ver. Voetballen!! Het eerste
amateurelftal moest naar de kop van Noord-Holland om
de reserves van H.R.C. altijd lastige maar sportieve te
genstanders partij te geven! 't Zou heus niet de eerste
keer zijn als we aan het Marsdiep de punten kwijt raakten
en vooral, nu ons team ongeslagen aan het hoofd van de
ranglijst prijkt, konden we op een warme ontvangst re
kenen. De ontvangst was prettig en inderdaad warm. De
rood jakken hebben alles gegeven om de punten in eigen
huis te houden. Eerlijk en sportief, maar het is de kust
bewoners niet gelukt. Na een aantrekkelijke strijd konden
onze jongens de zege mee naar huis nemen. Het was ver
heugend te zien, hoe onze clubmakkers qua conditie en
techniek boven de Racers uitstaken. Voor de rust moest
ons team tegen de felle wind optornen en was H.R.C., ste
vig op de bal zittend waarbij de harde lange trap niet werd
vergeten, steeds op onze helft te vinden. Door prima ver
dedigen, waarbij Vlietman en Meester sterk op de voor
grond traden, bleef succes voor de Noordelingen uit en
daar ons aanvalsquintet door te kort spel en onnauwkeu
rig schieten eveneens het doel niet kon vinden, kwam half
time met een bril.
Toen na de thee (enige tactische aanwijzingen van trai
ner Van der Veen hadden als een injectie gewerkt) snelle
combinaties over de vleugels H.R.C. in de verdediging
drukten, was het slechts wachten op de Ajacied, die de
10