WOENSDAGAVOND 8 november 1.1. met de heren Mel-
chers, Dukker, Keizer en Kraan, naar Aalsmeer om Ajax
(betaald) tegen amateurs van verenigingen, getraind door
wijlen oud-clubgenoot, de heer Rinus Bijl, te zien spelen.
Door abominabel slecht weer in de vooravond, opkomst
publiek maar matig, zodat de bedoeling van deze ontmoe
ting opbrengst t.b.v. nagelaten betrekkingen van de heer
Bijl niet geheel tot zijn recht. Zeer jammer, daar „Aals
meer" alles in het werk had gesteld (met prima medewer
king van pers en clubs) het goede doel van deze match te
doen slagen. Helaas, de mens wikt.
De amateurs, die een paar zeer behoorlijke voetballers
in hun midden hadden, gaven goed partij, maar konden
het uiteindelijk niet redden. Lang niet. Logisch, met tegen
standers als Cees Groot, Petersen, Van der Werf, Hooger-
man, Van Mourik. Prins, Dahrs e.a. De uitslag? Doet er
niet toe. 't Ging om het gebaar, de geste, iets te willen doen
om leed, dat de familie van een oud-sportmakker zo diep
trof, te helpen verzachten. Daarvoor verdienen de 25
sportslieden, die aan de oproep gehoor gaven, onze hulde,
onze warme hulde!
Het was ons bekend, dat de vereniging „Aalsmeer", zo
als men dat wel pleegt te noemen „goed in elkaar zit". Op
die regenachtige avond vriendelijk door voorzitter Van
der Brink ontvangen hebben we het met eigen ogen
kunnen aanschouwen. Een aardige „Overdekte", warme
kleedkamers, douches, een goed veld (ietwat zacht) en een
behoorlijke verlichting. Hoe het allemaal is gefinancierd
weten we niet, gaat ons niet aan ook, maar in Aalsmeer
hebben de bloemenmensen het knap voor elkaar. Menige
club kan er jaloers op zijn èn een voorbeeld aannemen.
Als het nu met de opbouw, hiermede bedoelen we de jeugd,
ook zo goed zit, kunnen de Aalsmeerders het nog ver
schoppen. De jeugd. het oude lied, is nu eenmaal de
wissel op de toekomst. En, als die t.z.t. aangeboden en ge
accepteerd wordt. wel, laat dan de bal maar rollen.
Hierover zaten we te mijmeren, toen we daar op die
miezerige avond twee juniores van eigen stam, temidden
van gerenommeerde Ajax-kanonnen, in de regen over het
veld zagen dartelen. Twee juniores, t.w. De Haan en
Voogd. In den beginne een beetje schuchter. Later, toen
het „lekker ging" vrijuit als routiniers. Let op mensen,
als het even wil, zult gij die knapen, als zij zo doorgaan,
beslist tegenkomen. Dus óók een paar wissels op de toe
komst. Er lopen meer van die „wissels" bij ons rond. Zon
dag voor een week zijn we er in het sportpark van Veendam
nog enige tegen het lijf gelopen. Figuurlijk dan. Daar over
straks. Als u de verslagen van leden der jeugdcommissie
in ons blaadje leest (tussen twee haakjes, onze dank voor
de trouwe medewerking, vrienden!) zult u het met ons
eens zijn, dat er aan de toekomst van Ajax naarstig verder
wordt gebouwd. Willen we ons handhaven, dan zal dat
altijd-maar-bouwen hard nodig zijn en blijven, want uit
eindelijk is een goed jeugd-reservoir de hoofdbron waar
uit we moeten putten. Bovendien is het onzes inziens ver
reweg de goedkoopste bron, want één „topper" kan de
winst van het geïnvesteerde kapitaal afwerpen. Gelukkig
zijn zij dan ook, die meerdere „Azen" op tafel kunnen
gooien. Natuurlijk kan men, om in de kaarters-terminolo-
gie te blijven, bij kopen aangenomen, dat er wat in de
„pot" zit maar, dat is toch niet je ware. 't Geeft, naar
onze mening meer bevrediging als er knapen uit eigen
kweekvijvers in de hoogste regionen aan de oppervlakte
komen, waarmede we niets ten nadele van „aangetrouw-
den" willen zeggen. Integendeel, want ook van die lieden
de praktijk heeft het door de jaren heen bewezen
kan men veel plezier beleven. Maar toch geloven wij, dat
met jongens, die al heel jong in de clubsfeer rondzweven,
uiteindelijk meer te bereiken valt. De geest, noem het van
ons part, de levenskracht, die van een club, dus van iedere
club, uitstraalt, pakt of inspireert een jong leven o.i. meer,
dan de ouderen in jaren. Een stelling, die uiteraard geen
„ijzeren wet" behoeft te zijn, maar waarin naar onze over
tuiging weinig aanvechtbaars zit. Lang, heel lang geleden
zijn we tot het besluit gekomen de Ajax jeugd te selecte
ren. Niemand kan ontkennen, dat die harde maatregel vele
vruchten heeft afgeworpen. De onafzienbare rij daverende
resultaten, vastgelegd in onze geschiedboeken, liegt er niet
om. Nu, vandaag aan de dag, ligt het zwaartepunt der
selectie bij het eerste elftal van de juniores. Aparte trai
ning enz.! Betekenis; meer werk voor Jeugdcommissie en
trainers. Resultaat: rijpe en rijpende vruchten op de gras
mat. Stappen nog maar kleine stappen, naar het grote doel:
Niet iets, maar véél op de internationale voetbalmarkt be
tekenen. Laten we wel wezen: We boekten en boeken soms
aardige, soms zelfs mooie resultaten, maar als we alle
franje wegknippen en met, óf zonder vergrootglas, op de
bodem kijken, zijn we, internationaal gezien, nul komma
nul, oftewel nergens. Wij niet, het Nederlandse Elftal niet
en, noemt u maar op ook niet! Harde realiteit, die niet
te loochenen valt. Vrienden, daar moeten we nu toch einde
lijk eens van af. Dat vervelende sleepanker van „we halen
het niet" of „zij zijn nu eenmaal beter" etc. zullen we moe
ten kappen. Die slopende ballast aan onze voetbalstaarten
willen we kwijt. In de kortstmogelijke tijd! We willen rus
tig op de tribune zitten. Zelfs als Tottenham, Real Madrid
of Ujpest komt. Ujpest, hebben we in het Olympisch Sta
dion in ons zak gehad. Zelfs toegeknoopt en al en toch
scheelde het een babyhaar of we waren er op gegaan, om
dat de Ujpesti beter speelden, dan ons elftal. Daar heb je
het weer „beter speelden dan ons elftal".
De Hongaren „knepen h'm" voor ons. Ook in Budapest!
Als kinderen zo blij stapten zij van de grasmat toen hun
Ajax—De Volewijckers Prachtig duel tussen Cees Groot en Soetekouw
2
