Jan Bron
vingers van één hand. Het bleef dus 21, zodat de Hon
garen in Budapest twee goals moeten maken om ons elftal
buiten de dampkring van de „Cup voor Cup-winnaars" te
houden. Aangezien de Budapesters een grote voorliefde
voor „drijfjacht" (naar de bal) hebben en onze knapen best
weten wat verdedigen is (èn rap een „goaltje pikken") zijn
we echt niet pessimistisch. Vooruit, mannen, we willen de
volgende ronde.
Zondagavond 5 november. Of de match tegen Ujpest nog
in de benen zat; de voetbalgeleerden waren het er niet
over eens, maar het feit, dat Ben Muller achttien minuten
voor het einde van de strijd tegen Fortuna '54 aan de ref
vroeg „hoe lang nog" wijst in die richting. De stand was
door een misrekening van Pronk 31 geworden en in feite
nog geen aasje kou aan de lucht. Een wonder kon ons team
slechts van de zege afhouden, want de ploeg uit Geleen
had zulk een pover spel op de grassprieten gelegd, dat
geen Ajacied aan de mogelijkheid van een nederlaag dacht.
Wel hadden de Fortunezen een penalty tegen de lat ge
kogeld, maar dat was zo ongeveer het enige wapenfeit
waarop zij konden bogen. Voor de rest was het met man
en macht proberen de score zo laag mogelijk te houden.
Het gelukte gedeeltelijk. Twee goals van Henk Groot de
den Fortuna wankelen. Nummer drie van de voet van Cees
Groot, betekende het einde van alle Geleense illusies.
Hadden we gedacht! 't Ligt niet op onze weg zondebokken
te zoeken, maar dat er ergens in onze defensie een reuze
lek was ontstaan, viel en valt niet te ontkennen. Hoe dat
nu zo plotseling mogelijk kon zijn, begreep niemand. Ook
de strijdmakkers van Cor v. d. Hart niet, maar zij profi
teerden er gretig van, geloofden ineens in een wonder en
gooiden alles op de aanval. En het geluk is nu eenmaal
met de moedigen het wonder geschiedde. Een blunder
van Muller en de stand was 32. Het stond geschreven:
we waren verloren. Hoogerman hielp een handje mee door
de bal weg te laten springen (33) en een laatste Geleense
stormloop veegde de Ajax-overwinningspremie van tafel
(34). Er is lang over nagekaart, hoe dat nu mogelijk was.
Niks nieuws, vrienden! In onze geschiedboeken staan ana
loge gevallen opgetekend. Heerenveen, Den Haag enz.,
enzmaar zonderling blijft het. En, het is nog zonde
ook, want een oud-voetbalverhaal vertelt, dat aan het be
gin van een seizoen op onbenullige wijze punten weggeven,
het verspelen van een kampioenschap kan betekenen. Kan
betekenen, waarmede we maar zeggen willen, dat we écht
niet alle hoop laten varen. Lang niet, omdat de weg nog
zo vreselijk lang is en het einddoel zo ver.
We hadden tot nu beslist niet gek geboerd. In Tilburg,
waar Piet Keizer op de bon ging zes wedstrijden, plus
een jaar proef wonnen we met 01. Een knappe presta
tie, daar Willem II dit seizoen tot grote dingen in staat is
(Feijenoord) en op ranglijst best geklasseerd stond.
Stond, want de rood-wit-blauwen zijn alweer naar de zesde
plaats geduikeld. Cees Groot hield zijn naam als schutter
hoog en scoorde de enige goal. Niet met zijn voet maar
(letterlijk en figuurlijk) met 't „koppie".
In Breda at N.A.C. uit de hand (13). Prins opende de
score, na een beste sprint van de weer in het eerste elftal
opgenomen Petersen. Wel kwamen de N.A.C.-ers door een
goal van Meyers naast ons, maar Cees Groot liet de Bre
dase vreugde van korte duur zijn (1—2). Na de thee was
het spoedig bekeken. (Swart 13) en werd de resterende
tijd rustig uitgedreven.
De nederlaag tegen Feijenoord hebt u natuurlijk meege
maakt. De eerste twintig minuten heeft het er voor ons in
gezeten. Maar u weet 't: Het geluk hangt als een druiven
tros! Pluk je niet, wel, dan heb je kans geplukt te worden
of te verdorren. Nou, vrienden, Van Mourik en zijn man
nen grepen in die eerste twintig minuten de kansen niet,
werden geplukt en zagen de kampioenskans verdorren. Er
bleef een stekje over en als we dat nu met veel voetbal
kunst (mest) opfokken, dan gaan we in het voorjaar in
Rotterdam kijken of die stek een knots van een kerel
(sorry, een knots van een voetbalkei) is geworden. We zijn
anders wel royaal tegenover de Feij enoorders geweest. Het
eerste doelpunt was een schuchter gegeven presentje van
ons rechter verdedigingsblok. Toegegeven, de door de heer
Horn genomen beslissing was niet iedereen duidelijk maar
Bij het huwelijk van Sjaak Swart. ,,Ach was ik maar nooit
getrouwd", lijkt ons hier misplaatst
had geen reden mogen zijn om de nog niets gepresteerd
hebbende heer Moulijn vrije doortocht te verlenen. Dat
moet je tegenover deze heer nu eenmaal nooit doen. Hij
maakte er dankbaar gebruik van en dat betekende 01.
De tweede goal was een door de Ajax-schare in het geheel
niet gewaardeerde beau-geste van vriend Schaaphok. Een
pracht geval voor zielkundigen om te onderzoeken, wat er
in een voetballer omgaat, als hij in een zeer belangrijke
match de bal in eigen goal deponeert. Als zij er geen raad
mee weten, kunt u het ons vragen, want jaren geleden
hebben we het aan den lijve ondervonden, 't Was heel
naar. We hadden medelijden (de herinnering kwam boven)
met onze clubbroeder. Eén van de Feij enoorders ook, want
die deed na de rust het kunstje na. Heel toevallig dus in
dezelfde goal en vanaf dezelfde plaats. Sport verbroederd!
Of niet. Enfin, er kwam nog een doelpunt (waarop niets
aan te merken viel) en zo kon Feijenoord met een 13
zege van de groene zoden stappen. Verdiend!
Bromfiets aankoopproblemen
Utrechtsestraat 134, Amsterdam, Telefoon 39239
lost ze voor U op
Keuze uit 60 modellen Diverse leuke Occasions
3
