Veluwse Post
DORP OP DE VELUWE
Oktober 1961
'n Ouderwetse sfeer op de Middenweg, deze zondag 15 oktober
1961!
Elke glimlach verdwenen van de facies van verbeten auto
rijders. Opschieten per twee of drie meter! En maar foeteren! Het
was ook „heidens". In ons Ajax-trammetje kwam ik er sneller,
ofschoon we daarna als ansjovisjes in een blik door de ingangen
bij de loketten heengeperst werden!
A jaxFeijenoord!
Dat heeft dan ook klank. Er was niet veel te doen in „zwart",
tenminste niet op de weg. Mogelijk zijn in de afgelopen week hier
en daar een paar pampiertjes met de beeltenis van Hugo de Groot
betaald voor een zitje bij de wedstrijd tegen Feijenoord, die tot
nader order zal gelden als de topgame. Om kwart over één zat
de boel al muur-vast. Onze trouwe omroeper was juist bezig zijn
keel te schrapen voor een opschuifbede, toen ik mr. Brown him
self ontdekte op de ere-afdeling. De heren' bestuursleden zijn niet
te betrappen op a dull moment. Altijd zijn die knapen in de
weer. En wat zo opvallend is, ze werken het hardst achter de
schermen en gewoonlijk op vele plaatsen tegelijk. Hulde!
Zo, daar zaten we dan.
Zit-breedte berekend op een fragiel wezentje, met miniatuur-
ribbekastje. Maar wel gezellig. Wat 'n volk in de tent van Jan
Melchers. In de verte zag ik Dukker met 'n brede lach zijn gasten
van vandaag overzien. Aangezien ik me met geen mogelijkheid
kon verdraaien, miste ik de schone aanblik van het trouwe rood
witte legioen achter me. Maar fier op de uitkijk natuurlijk Marius
Koolhaas op het bekende „platje" bij de trap, weggedoken onder
de helse filmapparatuur die ons des avonds nog eens even een
repetitie zou voorschotelen van ja van wat u en ik toen al
wisten even 'n traantje van knorrepotterigheid wegwissen
in ieder geval van een strijd die ons nog een paar weken of zo
zal heugen!
De wedstrijd.
'n Klassieker (hm, van wie is dat schone woord eigenlijk?) om
van te beven. Eigenlijk DE wedstrijd van het seizoen, behalve dan
de return in Rotterdam. Er zat nervositeit in de lucht. De span
ning van een nou-zal-je-het-beleven. Een uitverkocht huis en dat
zou het ook geweest zijn met nog twee verdiepingen boven ons.
Zo het eerste halfuur hebben we knap voetbal gezien, met de
kansen op en neer gaand, en situaties die wel beloften inhielden.
Maar ja, te zeggen dat onze blauwgebroekten het geluk niet aan
hun kant hadden en dat het nog wel eens andersom had kunnen
gaan met de doelpunten, is zeker de waarheid. Waar je niets voor
koopt! Als het noodlottige tweede goaltje niet gekomen was...
als! Het is wel gekomen en daarmede uit. Overigens ons respect
voor het Feijenoordteam, dat de tweede helft van het spel vrijwel
IN MEMORIAM
Vrijdag 3 november j.l. bereikte ons het droeve be
richt van het overlijden van de heer
J. A. G. BIESHAAR
in de leeftijd van 67 jaar.
Wijlen de heer Bieshaar, meer dan 40 jaren lid van
onze vereniging, was een zeer verdienstelijk voetbal
ler, die in zijn tijd vele seizoenen in onze hoogste
elftallen speelde en vele malen voor het eerste elftal
uitkwam.
Na het beëindigen van zijn voetballoopbaan bleef
Joop Ajax trouw en het duurde niet lang of de be
scheiden en sympathieke mens Bieshaar, kreeg een
plaats in de leiding van onze club. Vele jaren heeft
deze pursang Ajacied zitting gehad in Elftal- en
Jeugd-Commissie, totdat zijn gezondheid hem niet
meer toestond de Ajax-zaak actief te dienen.
Helaas, heeft nu de dood een einde gemaakt aan
het leven van deze goede vriend en zulllen wij hem
voortaan op de bijeenkomst van de Bordjes Club of
bij de wedstrijden in ons stadion moeten missen. Joop
laat een leegte achter.
Wij wensen mevrouw Bieshaar en haar kinderen
de kracht toe het grote leed dat over hen kwam, moe
dig te dragen.
Joop, beste vriend, fijne sportmakker, rust in vrede.
BROWN
beheerste. Jammer, dat de fraaie individuele staaltjes van enkele
onzer top-spelers niets uithaalden. Passé! De hoop, dat we dit
keer de Rotterdamse sterren het dasje konden aanleggen ging niet
door.
Passé.
De competitie is nog lang en met dit duel achter de rug is er
geen sprake van, dat Feijenoord een walk-over voor de boeg heeft.
Maar ze zijn wel wat mans, die knapen uit de Maas-stad!
Dat wel.
ALTIJD PROBLEMEN
Vandaag, zondag 22 oktober 1961. Een roemrijke dag voor het
Nederlandse voelbal. Hongarije bedwongen. Ons respect voor de
enorme mentale overwinning van een waarlijk bezielde ploeg,
waarin ons „eigen" contingent schitterde. De kleine, grote Bennie
was een sieraad van de ploeg, n'en déplaise het misverstand tus
sen hem en Pieters Graafland.
Zo weggedoken in de behaaglijkheid van de huiskamer over
dachten we, wat we toch veel te danken hebben aan de knappe
technici, die het mogelijk maken op een enorme afstand als
Budapest, volop te kunnen meeleven met de jongens ginds. En
dan te denken, dat er een hele week lang geschrijf en gedoe is
geweest, omdat enkele spelers (de „sterren" uit Rotterdamwei
gerden te vliegen. Dat deze knapen op het appèl in Budapest ont
braken (al zou o.i. hun tegenwoordigheid geen verschil hebben
uitgemaakt in de prestaties van dit homogene elftal van Wiersma)
is de fout van de K.N.V.B. Deze had de betreffende spelers moe
ten toestaan per trein te reizen. Wat vliegen betreft kan ik een
woordje meepraten. Ik heb dertig jaren lang continenten over
vlogen en weet ook wat een noodlanding is. Dat gaat eventjes
niet mis! De mannen uit Rotterdam hebben het grootste gelijk van
de wereld. Niemand kan iemand verplichten te vliegen. Ook werk
gevers niet, als we het zó scherp voor dit geval moeten stellen.
Vliegen is risico nemen. Dat kun je dekken met een polis. Maar
daar schiet je niet veel mee op!
Jammer van de herrie die om deze zaak is geborduurd!
altijd problemen!
VLOKK1E
14
