Daar stonden we dan weer woensdag 9 augustus, hartje
zomer op Schiphol, om voetballers in ontvangst te
nemen. Staan deden we eigenlijk niet; we werden zo'n beetje
heen en weer geëbt door een stroom vakantiegangers, die a
raison van vijf stuivers een dag luchtlol hadden en onbewust
(misschien bewust) meehielpen het miljoenengat in de huis
houding van onze nationale trots te stoppen. Nou, stoppen!
Met één draadje wol of sajet werk je een knol in je sok ook
niet weg. Maar goed, we waren dan op Schiphol. Die „we"
bestonden uit president Melchers, voorzitter afd. Betaald
Voetbal; Keizer; de heer Prins, linksbinnen van deze afdeling;
Middendorp; Spurgeon en ondergetekende. Eerlijk, vrienden,
„ergens" moeten we toch beslist niet erg lekker zijn. Hard-
stikke zomer en wéér, of beter, nog steeds voetbal. De inter-
toto-competitie is amper koud of we draaien alweer, we kun
nen wel zeggen op-volle-toeren.
Voor de heren Keizer, Melchers, Elzenga en Potharst was er
ook dit seizoen geen begin en geen eind. Twee maanden
transfer-gedonder-in-de-glazen en een hoop administratieve
rompslomp waarvan de muren barsten. Iedere dinsdagavond
maar vergaderen. Tot diep in de nacht. Problemen aan de
lopende band. Contract zus en contract zo, denken om dit,
denken om dat en trachten iedereen tevreden te stellen. Dat
laatste is in het dagelijks leven al heel moeilijk, laat staan in
een voetbalclub. De gekste dingen maak je mee, maar onder
vinding leert en vriend Elzenga weet overal raad op. Die weet
in één oogopslag de bokken van de schapen te scheiden en
de kortste weg naar de prullemand. Kunstzo'n dertig
jaren routine blikken op deze vraagbaak neer, maar toch
nemen we soms ons petje af.
We stonden dus op Schiphol om Vic and his boys in ont
vangst te nemen. Vic is nu in de Engelse voetbalwereld een
hele Grote. En als Sheffield Wednesday straks kampioen
is Misschien lezen we dan van: Sir Vic!
Een keurig ploeg je, die jongens uit de staalstad. Bescheiden
en zeer gedisciplineerd. Om een voorbeeld aan te nemen,
waarmee we niets willen zeggen ten nadele van de Neder
landse voetballer Hallo!
Voetballen kunnen ze ook, die knapen uit Sheffield. Ge
zamenlijk met ons keurkorps is er een avond getraind. Mis
schien fout, omdat ze nu precies wisten uit welke hoek bij ons
de wind waaide, maar toch wel nuttig. De match, die door
een 15 duizend man-en-vrouw werd bijgewoond, ging voor
ons verloren. Eén tegen twee. Geen schande, want de Wednes
day was beter. De blauw-witten waren sneller, harder en wis
ten elkander beter te vinden. Bij ons liep het niet. De Shef-
field-greep was staalhard en moeilijk te ontworstelen. Prins
had zijn mannetje gevonden en Henk (hij maakte een best
doelpunt) had niet veel geluk. Sjaak kreeg weinig te doen,
waardoor het bij ons hoofdzakelijk van links moest komen.
Keizer speelde daar een beste match en de Engelse verdedi
ging had aan Piet een hele kluif. De manier waarop hij een
maal de hele Sheffield-verdediging schaakmat zette en met
een hakbal Cees Groot een dot van een kans gaf, was gewoon
weg meesterlijk. Helaas, schoot Cees de bal langs het verlaten
doel. Een treffer had een keerpunt kunnen betekenen.
Dat onze defensie het moeilijk heeft gehad, ligt voor de
hand. Onze nieuwe aanwinst Tijm speelde rechtshalf en deed
het lang niet gek. Die knaap zal bij ons zijn weg wel vinden.
De bekende getrouwen, Hoogerman, Van Mourik, Ouderland,
Pronk en Muller hebben alles moeten geven om de Wednes
day het scoren te beletten. De schade bleef, zoals bekend, tot
Ajax Spel. Enschede 6-1 Cees en Henk Groot maakten het de achterhoede van de Sportclub regelmatig lastig.
Cees scoorde 3 goals
2
