De spanning is voorbij, de klap is gevallen, onze kam-
pioenskroon ligt aan diggelen. In [Rotterdam danste een
uitgelaten rood-witte schare hete rock and rolls, horlepieps,
etc. rond de troon van de nieuwe kampioen. Amsterdam
zal het dit jaar zonder moeten doen. Helaas.
Was het nodig geweest? Neen, want als we ooit een kans
hebben gehad de titel te prolongeren, was het wel dit
seizoen. We behaalden de hoogste score, de topscorer van
deze competitie liep in onze gelederen en toch ging het mis.
Waardoor? Kwestie van mentaliteit? Neen, want de wil om
er te komen was er, maar een kampioenschap hangt nu
eenmaal aan een breekbaar glanzend draadje. Slechts één
bal verkeerd op de schoen kan een streep door de rekening
betekenen. Er zijn dit seizoen te veel ballen verkeerd op
de schoen genomen. De match tegen D.W.S./A. gaf een
klassiek voorbeeld. We kunnen er over nakaarten, maar.
wat geeft het? De fouten, die gemaakt zijn zullen verbeterd
moeten worden, hetgeen werk aan de winkel voor de be
trokken instantie betekent. Niet alleen het falen bij onszelf
zoeken, horen we al mompelen. Akkoord, want er zijn
factoren, zelfs vele factoren geweest, die het behalen van
het kampioenschap in de weg stonden. Hierbij denken wij
aan het afstaan van hele „volksstammen" aan het Ned.
elftal, het B-elftal, C-elftal, militair elftal, jeugd-elftal,
stads-elftal, burgers-, boeren- en buitenlui-elftal en aan
heel zwakke wedstrijdleiding. Voorzitter Melchers heeft
daarvan al het een en ander gezegd en we hebben er weinig
aan toe te voegen; alleen dit, dat de heer Leo Horn met
het z.g. „nare mannetje" waarom het in hoofdzaak gaat,
en dat wel „vogelvrij" verklaard lijkt, nooit geen last heeft.
Integendeel! Kwestie dus van leiding geven. Noem het voor
ons part aanvoelen of deftiger, pedagogie, èn vanbe
grip. Fluiten op een voetbalveld betekent het spel door en
door kennen, weten en zien wat er gebeurt ènaan
voelen wat er gaat gebeuren. Het betekent beslist niet „er
met de pet naar gooien", hautain rondstappen of school
meesterachtig met een vinger zwaaien. In het betaalde
voetbal is de amateurgedachte voor goed voorbij en dat
geldt ook voor de „ref". De man, die daar op de fluit blaast
en vergeet of niet bedenkt, dat hij met semi-profs heeft te
doen, zal het bij de amateurs moeten zoeken. Misschien
jammer voor hem, maar een waarheid als een koe, omdat
betaald voetbal een zaak is geworden, zelfs een keiharde
zaak, waarbij we mensen, die dat niet aanvoelen écht niet
kunnen gebruiken, om van mannetjes, die zelfs in het
off. orgaan van de K.N.V.B. miserabele stukjes schrijven
maar niet eens te spreken.
We zijn dus kampioen af!
De match, die ons volgens velen de „down-hit" gaf we
zijn het er niet mee eens ging tegen de club van Thijs
Jansen. Voor de rust was D.W.S./A. beslist „niet thuis".
Doelman Jongbloed, vreselijk onzeker, stond raar te schut
teren. Er zat een dikke zege voor ons in, maar het pietsie
mazzel, dat men nu eenmaal moet hebben, ontbrak. Rust
21 voor rood-wit. Nauwelijks zaten we weer op de ban
ken of het trio Muller, Hoogerman en Arie, gaf een stukje
treurspel weg. Titel: „Twee-twee", of: „De begrafenis van
ons kampioenschap". Captain Groot en zijn makkers waren
nergens meer. In Rotterdam ging de prijs van de feestneus
sterk omhoog, vond men Arie en zijn vrienden beste brave
jongens. Allicht!
In Utrecht bij D.O.S. was het de eerste twintig minuten
wederom hoopvol. Ook de kanaries moesten in de verdedi
ging, maar doelpunten stonden niet op de rol. Nu dient
gezegd, dat de Utrechtse doelman zijn zondagse keeperstrui
had aangetrokken. Hij hield wat er te houden viel en dat
was heel wat. Toen kwam er een schone D.O.S.-goal en
was voor onze ploeg het feest uit. Twee-nul bij het scheiden
van de markt en dus een telegrammetje en een bloem naar
Rotterdam, waar Rapid het niet had kunnen bolwerken.
Als competitie-sluitstuk naar Maastricht, waar voor de
rust twee teams een demonstratie gaven van hoe het niet
moet. We kwamen met 01 voor, alhoewel we er geen
recht op hadden. Diep in de tweede helft werd het 02 en
ineens was Ajax Ajax weer. De machine liep op rolletjes
en dat het slechts bij 15 is gebleven kon M.V.V. ook niet
helpen.
Een waardig sloten een goed teken voor de toe
komst? Wie zal het zeggen!
Voor de beker mochten we naar Haarlem. Elf enthousiaste
roodbroeken, die niets cadeau gaven. We wonnen met 12,
maar met heel veel moeite. Tribunebevolking: 8000 man.
Heracles, dat bij ons op visite kwam publieke belang
stelling praktisch nihil gaf zich ook niet zonder slag of
stoot gewonnen. Weer werd de uitslag 21, maar als bal
zus of bal zo.brr, niet aan denken.
In Alkmaar mochten we de demi-finale spelen. Tegen
Leeuwarden. Ruim drie duizend toeschouwers. Het be
tekende geld meebrengen. Die beker heeft ons onder de
bedrijven door al een aardig bedrag gekost. Enfin, we won
nen met 74, maar erg gemakkelijk is het niet geweest. De
Leeuwarders kwamen met een prima voorhoede, snel en
niet bang een schot te lossen. De verdediging was heel
AJAX D.W.S.-A. Doelman Jongbloed ontneemt Cees Groot
een kans op een doelpunt
2
