In ons vorig clubblad een stukje overgenomen uit „de Volks
krant". De inhoud van het artikeltje ingezonden door een
abonné van genoemd blad was voor onze club niet leuk, doch
inzender had volkomen gelijk. Als je 4,voor een zitplaats
hebt betaald en je moet dan staan laten we wel wezen, onze
haren hadden ook een verticale stand aangenomen.
We zijn nog eens gaan praten met penningmeester Dukker,
uit welk gesprek bleek, dat er beslist niet te veel plaatsen wor
den verkocht. Wel probeert men ons op allerlei manieren bij de
neus te nemen, deelde onze schatbewaarder ons mede, maar dat
wisten we allang. Oud-spelers, die geen lid van onze club meer
zijn, proberen doodleuk zonder ticket naar binnen te wandelen.
Een oud diploma schijnt daarbij nog wel eens van dienst te kun
nen zijn èn de controleurs kennen hen nog van vroeger, zodat
er niet weg te cijferen mogelijkheden inzitten een gokje te
wagen.
Een aardige truc isproberen er door te komen zonder dat je
kaartje wordt afgescheurd. Dat kaartje kan dan dienst doen
voor een volgende wedstrijd. Eén van onze leden (amateur-con
troleur) nam vóór de aanvang van een top-match liefst vijf
plaatskaarten Overdekte in beslag, die weken geleden recht van
toegang hadden gegeven en op één of andere mysterieuze wijze
„heel" gebleven waren. Een bestuurslid maakte het mee, dat een
bezoeker kwam aandraven met drie gulden èn het verzoek om
dóór gelaten te worden. Hoe de man binnen de hekken was ge
komen vertelt de geschiedenis niet. Dan zijn er vele lieden, die
iets met de pers, de radio, de televisie en om met ons aller Toon
te spreken, „Wait-ik-veel" te maken hebben. Hebt u wel eens
voetbalverslagen gelezen in de „Schoolpers" of de „Plattelands
bode" We hadden tot voor kort er nog nooit van gehoord, maar
nu weten we van het bestaan af. Als er een huis-tuin-of-keuken
match wordt gepleegd hebben we van die lieden niet zoveel last,
maar als er een top-match aan de orde is, lijkt ons stadion wel een
pot honing. Ze komen er op af als de bijen en de wespen op uw
glaasje prik-limonade. U weet wel, lekker op uw terrasje, in het
zonnetje! Verder zijn er altijd bezoekers, die, eenmaal binnen de
hekken, tot de ontstellende ontdekking komen, dat hun fiets
(natuurlijk buiten ons stadion) niet op slot staat, of dat de motor
van hun auto nog loopt, of hun plaid nog in de wagen ligt. Als
we dan bedenken, dat er lieden zijn, die trachten in een ploegje
van vier of vijf man naar binnen te dringen en dan maar een
paar kaartjes laten afscheuren, zal het duidelijk zijn, dat er
ergens een fiets niet op slot staat, enz. U voelt dus waarschijn
lijk de moeilijkheden waarmede we te kampen hebben. Bij de
Verm. Belasting voelt men er in ieder geval niets voor. Van die
zijde hebben we volledige medewerking. Bij onze laatste druk
bezochte thuismatch verleenden liefst twintig „tolgaarders" ons
steun. Hierbij bleek, dat de grootste moeilijkheden liggen aan de
Diemen-zijde van ons stadion. Bij het doorlaten van auto's
trachten slimmerikken door de controle te glippen en het dan
op een of andere manier „hoger op" te zoeken. Een door een be
vriende relatie naar beneden gegooid lucifersdoosje kèn daarbij
behulpzaam zijn. We stoppen, alhoewel dit verhaal niet uit is.
Want er zijn nog heren, die op een dameskaart, of een kinder-
kaart, of een bioscoopkaartje naar binnen willen. De mens is
nu eenmaal vindingrijk en de „linke-jongen" uithangen is ook
een sport. Alleen, en dat is voor ons wel prettig, er wordt al ge
fluisterd, dat bij Ajax de controle zo streng is geworden.
Het jaar spoedt ten einde. Nog een kleine ruk en het is ge
beurd. Sint Nicolaas zit alweer aan de Costa Brava uit te rusten
van de vermoeiende tocht naar de Lage-Landen. In ons stadion
is hij ook even geweest. Van de Ajax-jeugd wist hij alles. Piet
was er zo enthousiast over, dat hij een nummertje „handen
lopen" weggaf. Het was niet het enige, dat hij presenteerde. Sint
had gezorgd voor speculaas, chocolade, krentebollen etc. De heer
Paternotte bracht weer een goed programma en de heer Ver
burg zette het geheel in een musicaal lijstje. Een geslaagde
middag. Aan alle medewerkers, met de Jeugd-Commissie voor
op, onze dank.
De Kerstdagen liggen alweer achter ons en als u dit blaadje
ontvangt staat Opa 1960 op de drempel goedendag te zwaaien.
Tijd van kommen
We hebben echt geen behoefte aan „balansen", maar toch
willen we even een terugblik werpen. Het hoort er nu eenmaal
bij, alhoewel er soms zakenlieden zijn, die het vergeten. Bepaald
niet „de besten!"
Negentienzestig ons jubileumjaar was voor onze club
in vele opzichten een goed jaar. Het eerste elftal werd kam
pioen van Nederland (voor de tiende maal) en ook het tweede
elftal legde beslag op deze titel. Een grandioos succes voor
trainer Buckingham en de Commissie Betaald Voetbal. Ajax
3, 4 en 5 en zes juniores teams behaalden het afdelings-kam-
pioenschap, successen, die voor rekening kwamen van trainer
Van der Veen, de Elftal- en Jeugd-Commissie. De Honkbal
afdeling onder leiding van een zeer enthousiast comité floreerde,
de Clubavond Commissie zorgde voor de nodige afwisseling en
gezelligheid en ons Ministerie van Financiën hield steeds op
prettige wijze contact met het bestuur. Alleen de Europa-Cup
bracht ons desillusies. De oorzaken daarvan zijn genoegzaam
bekend.
Al bij al was 1960 voor onze club een uitstekend jaar. We zijn
er dankbaar voor. Over het verloop van het nieuwe seizoen
kunnen we tot nu toe tevreden zijn. Onze elftallen draaien be
hoorlijk, financieel zijn we gezond en er heerst rust in de Ajax-
gelederen. Drie zeer belangrijke factoren, die voor een goede
gang van zaken onontbeerlijk zijn.
Het eerste elftal heeft er, op het moment, dat wij deze regels
schrijven, veertien matches opzitten en deelt nog steeds met
G.V.A.V. de tweede en de derde plaats. Wel zette een gelijkspel
tegen D.W.S.-A. ons iets achteruit, maar een 31 zege op D.O.S.
en een gelijkspel van G.V.A.V. deed ons weer plaats nemen op
(zie verder pagina 5)
D.W.S.-A.AJAX Doelman Jongbloed (primal) ontneemt
Donald Feldmann (11) een kans
2
