H. A. MEERUM TERWOGT f
Toen ondergetekende als fin-de-siècle-baby, strikt over
drachtelijk gesproken van toeten noch blazen wist, was
Meerum bereids een jongeling van 16. Een H.B.S.-er van
de Eerste Vijf aan de Keizersgracht, meen ik. Althans,
met zijn medescholieren promoveerde hij de Westermarkt
tot voetbalveld en een Amsterdamse kietebal tot voet
bal vijf ie.
Zij waren waarlijk de ware pioniers.
Echter, hij in het bijzonder zou blijken een pionier, een
voortrekker te zijn. Van niet louter teamsport alleen. Hij
zou de sport voorstaan, uitdragen en verdedigen in al
de facetten van toen en in de vele schakeringen die later
zouden ontstaan. Als sportjournalist, later hoofd der
sportredactie van „the most leading paper" in het Neder
land dier dagen. Daarbij is er geen sportblad van enige
betekenis in ons land (geweest) of hij heeft er aan mee
gewerkt. Onder eigen naam, als Dr Van Staveren, als
Tartuffe.
Wanneer wij, jongens van voor de eerste wereldoorlog,
op Ajax staan te wachten, gaat er een goedkeurend ge
mompel op als de wat gedrongen habitus zich van de
deur der kleedkamer onder de overdekte losmaakt en deze
gestalte blijkt scheidsrechter Meerum Terwogt toe te be
horen. Want deze referee was niet zo maar theoreticus
nee, als oud-speler van Neerlands voetbalkampioen
R.A.P. kende hij de praktijk.
Er zijn (sport)journalisten en (sport)journalisten.
Zo sprankelend van geest, zo vol humor al dan niet met
met satire gelardeerd, zo vol fijn raillerende spot, zo hoofs
en hoffelijk en tegelijkertijd taxerend en keurend, weet ik
geen tweede.
In Sport en Sportwereld van 13 juni schreef hij: Ir J. W.
Kips, oud-voorzitter van de K.N.V.B., tachtig jaar";
een artikel dat mij een spontaan „wat lees ik 'm toch
graag" ontlokte. Geen 24 uur later kwam over de radio
het ontstellende bericht van het einde.
Een kundig vakman, Nederlander vóór alles maar geze
gend met een esprit van onbetwist Franse allure, was
heengegaan.
Mijn persoonlijke herinneringen aan hem reiken niet ver
der terug dan 1945, de tijd sinds ik de sportrijmelarij
hanteer. Dit en z ij n onverbeterlijke limerick schiepen
het contact. Een contact dat ik node zal missen doch
waar ik de rest van mijn leven dankbaar voor zal zijn.
Mèt mij zullen velen die dankbaarheid delen. Voor de
voortreffelijke stylist, voor de mens Hans Meerum
Terwogt die wist waarover hij sprak en schreef.
B. S. LE MARCHÊ.
