fagTglWEltfT&UD.
l^ljVERrLAGEN
MELCHERS OLIFANT JENEVER
Dis hor rol voor AjaelodonI
Heracles 2 Ajax 2 0-3
Van „Het Vierde" Zondag 18 April 1960
De zwaarste hindernis naar het kampioenschap werd met
gemak genomen en doordat de reserves van Sportclub Enschede
de vriendelijkheid hadden van het zwakke Graafschap te ver
liezen mag, naar alle waarschijnlijkheid worden aangenomen,
dat op Tweede Paasdag de buit binnen wordt gehaald. (Is, zoals
bekend, inderdaad gebeurd.)
Ondanks het niet geheel volledig zijn Jan Seelen ziek en
Bob Westra reserve bij het eerste werd over het algemeen
genomen een goede partij voetbal gespeeld, al moet worden
erkend, dat het tegenspel van Heracles beneden de maat bleef.
Er werd uitstekend op de aanval gespeeld, goed geschakeld en
uiteindelijk behoorlijk geschoten, in het bijzonder door Karei
Vesters.
De achterhoede gaf onder de bezielende leiding van Ton
Pronk, vrijwel geen kansen weg, tengevolg waarvan Bertus
niet kon bewijzen, dat zijn vorm niets te wensen laat. Het mid
denveld was door het stuwende werk van de halfspelers en het
tijdig terugkomen van de binnenspelers practisch de gehele
wedstrijd in onze handen. De voorhoede slaagde er in, ondanks
het meer dan slechte veld, goede aanvallen op te zetten. Tenge
volge van een en ander was het reeds gauw duidelijk, dat alleen
een wonder ons de beide punten zou kunnen onthoudenen dat
wonder bleef gelukkig uit.
De rust ging in met een voorsprong van 10 door een doel
punt van Karei, die profiteerde van het feit, dat de doelverde-
diger van Heracles een door Jan Fransz hard ingeschoten bal
niet onder controle kon krijgen. Wim Bleijenberg tussen
haakjes: uitstekend in vorm vergrootte de voorsprong door
het goed nemen van een vrije trap even buiten het strafschop
gebied en uiteindelijk werd de eindstand bereikt door Karei, die
een hem door Wim geboden kans goed benutte.
Scheidsrechter Plant, ogenschijnlijk een beetje bang voor te
hard spel, floot veel, maar zonder twijfel goed.
Medewerkers: H oogerman, Koning, Pronk, Vlietman, Visser,
Schaaphok, Petersen, Fransz, Bleijenberg, Vesters en Keizer.
St.
Vandaag hadden Dukker en zijn mannen de beslissingswed
strijd te spelen tegen D.W.S.-A. 3, teneinde te weten, wie zich
kampioen mocht noemen.
Wat je noemt een „zenuwen-wedstrijd" dus, waarbij vooraf
de kansen van de blauw-zwarten iets hoger stonden genoteerd
dan die van Ajax.
Toen we om half twaalf op het neutrale terrein (bijveld
Olympisch Stadion, Blauw-Wit) arriveerden, waren zo om en
nabij honderd belangstellenden getuige van de aftrap door Loek
Goudsmit, hetgeen dus betekende dat D.W.S.-A. de toss won
en ons tegen de wind in liet beginnen.
Een moeilijke opgave voor Ajax, voornamelijk omdat de
tegenpartij het spelletje speelde van de-bal-ineens, gepaard met
veel enthousiasme, terwijl in de rood-witte-voorhoede vooral
(oud kwaaltje), veel te lang gewacht werd met afgeven, waar
door juist het tempo werd geremd en de D.W.S.-A.-verdediging
alle gelegenheid kreeg in te grijpen.
Maar onze achterhoede, met Dukker als bezielende figuur en
Dollee in een vorm ,,als in geen tijden" hield stand. Wel waren
er benauwde momenten, moest doelman Boering eens met een
bliksem-reactie zeer fraai redden, maar goed, er gebeurde nog
niets. Dit was nu juist wel het geval (zoals zo vaak) aan de
andere kant. Daar trapte de D.W.S.-A. goalie, na eerst geweifeld
te hebben met uitlopen, over de bal heen, waardoor Goudsmit
zijn elftal de leiding kon geven.
Doch de vreugde was niet van zo lange duur. Bij een hoge bal
zette Boering niet zijn vuist eronder maar sloeg het leder juist
op het hoofd van een tegenstander en het was 11.
Met deze stand kwam de rust.
Wij zouden in de tweede helft weer de leiding nemen. Een
fraai voor het doel gezette bal werd even mooi door Ab. Post
ingekopt (21).
Onze aanvalslinie speelde nu beter dan in de eerste helft, met
Loek Goudsmit als de gevaarlijkste man. Toch was er nog niet
voldoende „dash" aanwezig om het nu even aangeslagen
D.W.S.-A. definitief op de knieën te brengen. Loman kreeg die
kans welhelemaal alleen voor de keeper een heel klein
tikje zou voldoende geweest zijn maar zijn „Knoert" ging
er over én zijn handen grepen naar zijn hoofd. Wat een spijt!
Mogelijk putte onze tegenstander hieruit moed. In ieder ge
val werd een prima genomen vrije schop ons noodlottig. Wel
tikte Boering de bal nog even aan, maar aan de kopbal die volg
de was niets te doen (22).
Dat was 20 minuten voor tijd; u ziet spanning volop.
Over het doelpunt waarmede Kick Geelhuyzen ons opnieuw
de leiding verschafte waren de „geleerden" het niet eens. „Bui
tenspel" was het protest, maar de leiding was zeer positief en
moest de D.W.S.-A.-aanval maar weer moed verzamelen om
te trachten onze verdediging te verschalken. Deze was nu echter
dubbel attent. Vooral de gevaarlijke centervoor der blauw
zwarten werd behoorlijk afgedekt en kreeg maar zeer weinig
kans. Kortom: het-zat-erin!
En terwijl de Spaarndammerdijkers heftig vochten voor de
gelijkmaker, zond captain Dukker, na een moeilijke situatie
voor ons doel de bal met een forse trap naar voren, in de vrije
ruimte, waar Loek Goudsmit er achteraan ging, de spil om
speelde om tenslotte de keeper geen schijn van kans te geven.
Het mooiste doelpunt van de wedstrijd. Bij deze 42 bleef het
en daarmede was „de prijs" binnen.
Er is door iedereen hard gewerkt; de een lukte het wat beter
dan de ander, maar allen hebben zeker hun best gedaan.
Daarom feliciteren wij „HET VIERDE" namens alle club
genoten van harte met dit mooie gezamenlijke succes.
T. M.
N.V. DISTILLEERDERIJ VAN J. J. MELCHERS Wz. - SCHIEDAM
10
