Ons Cadeau
lyrauwelijks zijn de feestklanken van de viering van ons zestig-
1^1 jarig bestaan verklonken of een zware slag treft ons. Cor
de Vlieger, Lid van Verdienste van onze vereniging, is niet
meer. Een plotselinge dood maakte een einde aan zijn werk
zaam leven. Persoonlijk hadden wij het genoegen vele jaren
met hem de Ajax-krant te mogen verzorgen, een maandelijks
terugkerend werk, dat hij immer en altijd met veel plezier vol
bracht. Helaas is de hand die zijn pen, een pen vaak zo vol van
geestige invallen, voortbewoog tot rust gekomen. TQt eeuwige
rust. Zijn interviews, waarin hij sterk was, zullen wij, met uit
zondering van zijn laatste, dat in dit blad geschreven staat,
nooit meer onder ogen krijgen en ook zijn visverhalen, repor
tages van de Ajax-visfestijnen, moeten wij voortaan missen.
Zijn plaats aan de redactietafel is opengevallen, zijn stoel naar
achteren geschovenLeeg, hopeloos leeg. Tragiek van het
leven, dat voort holt. Rusteloos.
Cornelis, oud-strijdmakker, we zullen je nooit vergeten.
Rust zacht.
Gezien de prestaties van onze elftallen en ons jubileumfeest
was er alle reden met een feestelijk getint blaadje uit te komen.
De dood van onze mede-redacteur deed ons besluiten hiermede
tot de volgende maand te wachten. U krijgt van ons dus alleen
het een en ander over voetbalverrichtingen van Ajax 1 tot
en met Ajax 7.
Het eerste elftal blijft het fantastisch goed doen. De moeilijke
uitwedstrijd tegen Sparta werd met 04 gewonnen, een dui
delijke zege, die onze verwachtingen verre overtrof. Sparta in
eigen huis de punten afhandig maken is een moeilijk karwei,
maar nu de Rotterdammers in de buurt van de gevaren-zone
huisden was het helemaal een opgave-om slecht van te slapen.
„Clubgeest" heeft gesproken, waarde clubvrienden. Ja
clubgeest heeft duidelijke taal gesproken, want op onze
oproep om bijdragen voor een cadeau, onze club aan te
bieden bij haar 60-jarig bestaan, stroomden al spoedig
de bedragen binnen, zó, dat tot onze vreugde een bedrag
van meer dan drieduizend gulden werd bijeengebracht.
Een buiten verwachting mooi bedrag waarvoor aan alle
bijdragers onze dank. Wij meenden nu eens geen luxe
maar practische cadeaux te moeten aanbieden en daarom,
zoals u waarschijnlijk reeds weet, gaven wij namens u
allen een adresseermachine met zgn. uitwerper, stan
daard en 1500 adresseerplaatjes, verder een hoogtezon,
om de spelers te koesteren en ten slotte nog 12 stoelen
in de bestuurskamer. Zoals u ziet alle practische cadeaux.
Daarom nogmaals hartelijk dank.
M. J. KOOLHAAS.
J. DE BOER Sr.
Tj. DE MUNNIK.
W. MEIJER.
Enfin, Anderiesen en zijn makkers zijn dit seizoen heel wat
mans en de kampioen van verleden jaar weet daar nu van mee
te praten, want ook de return-match verloren de Spartanen
met dikke cijfers (50). De home-match was vooral na de
rust van prima gehalte. De Rotterdammers werden toen finaal
overklast en kwamen op 't laatst practisch in het stuk niet
meer voor. Namen noemen doen we niet, maar het was buiten
gewoon, mannen! Tussen twee haakjes, Sparta heeft het in
het tournooi om de Europa-Cup prima gedaan en gaarne bren
gen wij van deze plaats de jongens van voorzitter Salters onze
hulde.
In Enschede tegen de Sportclub is het meer dan spannend
toegegaan. Us Abe was weer van de partij, maar veel heeft hij
er niet aan gedaan. Zijn gelijkmakend doelpunt was de En-
schede-supporters hartelijk welkom, maar voor de rest hebben
zij niet zo heel veel plezier aan hem beleefd. Tijd van komen en
tijd van gaan. Dat liedje heeft voor ons allemaal geklonken
en eerlijk, mensen, het was geen melodie om een winkel, ge
vuld met feestartikelen, binnen te lopen. Voor Abe dus na af
loop geen feestelijk flesje Zeiler Schwarze Katz of zo iets
dergelijks; voor onze jongens was er voor het eten Jus de Rai
sin. Ze hadden het echt verdiend, want om op een „geladen"
Enschede een 2O-achterstand in een 23-voorsprong om te
zetten, moet je goed tegen de bal kunnen trappen. U weet het,
't is de Gro(o)t(e)-elf gelukt en als op de valreep de kuif van
Abe iets korter was geweest, waren de punten mee naar Mokum
gegaan. Helaas, Abe was toevallig die week niet bij de kapper
geweest en zo mocht Jan van Drecht de gelijkmaker uit het
net halen. Maar, toen we via de radio de uitslag hoorden,
vonden we het allang best.
Dat vonden we ook, toen Hilversum ons vertelde, dat in
Venlo Ajax met 12 van V.V.V. gewonnen had. We hebben
er een glaasje op gedronken, want de bottle stond al klaar.
Dat vindt u misschien gek? Helemaal niet, want er stond in
Venlo een record op het spel, dat tout prix gehandhaafd moest
worden. En kijk, dat is nu net iets voor ons. Dat is door de jaren
heen „net-iets-voor-ons" geweest. Dat weten ze in Scandinavië
(1918), dat weten ze in Brussel (Dagblad-beker), dat weet men
in Wenen (Wacker), dat weet men ook in Londen (een 70-
zege op de beste amateurclub uit die tijd). Enfin, we kunnen
nog wel even doorgaan. Dat record was voor ons al verdwenen
voor er een bal getrapt was. We zijn er niet bij geweest, maar
volgens vriend Keyzer was het levensgevaarlijk wat in Venlo
op de grasmat werd gekwakt. Echt „ongeschaafd-hout" voet
bal. Ruw en bonkig. Jacht-op-de-premie gepeer. We zijn er
heelhuids doorgerold en de punten gingen wonderbaarlijk
genoeg ('t had vier of vijf nul voor V.V.V. moeten zijn)
mee naar huis. We waren er dankbaar voor. Niet voor het spel
van de lieden uit Venlo. Grote premies uitloven om het spel
van een tegenstander de nek om te draaien, lijkt ons niet be
vorderlijk voor beter voetbal en zeer zeker niet om de vriend
schappelijke sfeer tussen de clubs op peil te houden of te ver
beteren. Uiteindelijk hebben we elkaar nodig en rust op ieder
clubbestuur de plicht vijandige gevoelens op afstand te houden.
Meer willen we van dit voetbalgeval niet zeggen.
De match tegen Blauw-Wit er werd in onze kring nogal
tegenop gezien is voor onze Stadionvrienden een drama ge
worden. Binnen de minuut was het in feite al gebeurd. Een
hard maar enigszins gelukkig schot van Swart (de bal werd
van richting veranderd) sloeg Van Heeswijk kansloos. Die klap
is Blauw-Wit niet meer te boven gekomen en moest de toch
sterke defensie van de zebra's nog driemaal capituleren voor de
eerste helft afgesloten kon worden. Zoals u weet, werd de
uitslag 81 in ons voordeel, de zwaarste negerlaag, die Blauw-
Wit ooit van ons te slikken kreeg, maar het gekke is, dat de
jongens van vriend Lakeman behoorlijk voetbal speelden. Al-
Leen de afwerking van de aanvallen was huilen met de lamp
aan. Dat kunnen de vijf knapen, die bij ons op de eerste rij
lopen, beter. Die buiten niet alleen kansen als koeien, maar ook
micro-kansjes uit. En dat is een klein onderdeeltje van ons
succes. U moogt het gerust weten. Wat u ook moogt weten is,
dat Jan van Drecht, Van Mourik, Smit, Van Ham, Anderiesen,
Muller, Feldmann, C. Groot, H. Groot, Prins en Swart voor al
die zegepralen zorgden.
Nog zes matches twee thuis en vier uit scheiden ons
van de eindpaal. De mogelijkheid zit er in, dat die eindpaal met
het Ajax-embleem wordt versierd.
Ajax 2. Enschede 2 heeft de vriendelijkheid gehad een veer
te laten en het gevolg hiervan was, dat ons reserve-team de
kans weer in eigen hand kreeg. Met beide handen hebben onze
2
