Wat een geluk
Go Ahead 2—Ajax 2 1-3
Waar Ajax zo benauwd voor was
is meer dan meegevallen.
Blauw-Wit markeert té veel de pas
bij pover voetjeballen.
Er was nogal wat misverstand
in 't Zebra-doelgebied.
In d'afweer zat haast geen verband;
men z a g de opzet niet.
Zo kon 't gebeuren dat bij rust
wij reeds op rozen zaten.
'De Zebra's hebben onbewust
de dekking losgelaten.
Dit kwam natuurlijk mede door
de snelle open pas
die Ajax schuin of middendoor
kon leggen op het gras.
Bij 't eerste doelpunt zat het wel
voor ons een beetje mee.
Maar voor de rest veel beter spel
zelfs zichbaar op „teevee".
Dus bleven we op Feijenoord
zes wedstrijdpunten voor.
En negen en tachtig maal gescoord;
ook dat kan er mee door.
Indien standvastig blijft de wil
beslist niet meer te falen
dan zijn we zelfs nog in april
niet meer te achterhalen.
Alleen dan gaat de vlag in top
zonder het af te tikken.
Alsdan gaat ook de honderd op
zonder er voor te schrikken.
En de gevolgen 'k Vind ze Groots!
Prins- heerlijk, wat een zakie
Bennie niet trots vroeg op z'n Haags
'n Ado'er onze S jakie.
V ij f jonge Ajacieden! gaan
de centrale training in.
Drie zie 'k al in oranje staan
en da's nog maar 't begin.
Voorlopig echter nuchter voor
de allerlaatste slagen.
Ik wou n u al een kaartje voor
twee „extra metsies" vragen.
Maar o, maar o, die voorverkoop!
Kan dit nu niet wat vlotter?
Als stieren liepen ze te hoop.
Ik louw 'k ben die van Potter
B. S. LE MARCHË.
22
i
Sportclub Enschede—Ajax 3-3
Een uitermate goed begin van de Sportclub deed ons vrij snel
een verdiende achterstand van 20 oplopen, waarbij aan de
vergetelheid moet worden onttrokken dat Guus en Wim hierbij
de helpende hand boden. In het eerste half uur klopte er vrijwel
niets bij Ajax, hetgeen zeer zeker niet uitsluitend mocht wor
den toegeschreven aan falen onzerzijds, maar zonder twijfel
eveneens aan het voortreffelijke spel van Enschede. Met de
rust was de stand échter gelijk (22) door goede doelpunten
van Cees en het gekke van het geval was dat wij eigenlijk tóen
al weer een flinke voorsprong hadden moeten hebben.
In de tweede helft werd Enschede geheel en al teruggedre
ven en het leek maar een kwestie van even-wachten op een
flinke overwinning, die er inderdaad op dat moment dik in zat.
Donald maakte 32 en even later Henk met een uistekend
doelpunt 42, ten minste, dat dachten wij, maar het werd om
buitenspelredenen afgekeurd. Erger was dat Henk hierbij
geblesseerd werd en ongeveer 10 minuten uit het veld bleef, in
welke tijd Enschede er in slaagde de bakens te verzetten. Ca.
10 minuten voor tijd zorgde Abe, die in feite slechts een figu
rantenrol vervulde, ervoor (goede kopbal) dat Enschede ons
een puntje afsnoepte. Jammer voor ons, maar gunstig voor de
in ernstig degradatiegevaar verkerende Sportclub. Ik hoop in
het bijzonder voor hun sympathieke en uitstekende coach dat
wij niet alleen het komende seizoen, maar verder nog vele
jaren, tegen hen in het geweer zullen moeten komen. Enschede,
zet 'm op!
St.
Het werd, ondanks goed spel van ons tweede, een trieste ver-i
toning. Onze gastheren hadden b.v. als linksbuiten iemand, die
niet op een sportterrein thuis behoort en die bovendien nog
door een zeer chauvinistisch publiek werd opgezweept. Het spijt
mij dit van een sportsman als voorgaand te moeten zeggen,
maar het spijt mij nog meer, dat vele aanwezigen zich op totaal
verkeerde wijze lieten gaan. Ontelbaar was het aantal overtre
dingen van genoemde jongeman; het was in feite meer dan
beschamend, te meer daar elk geval gepaard ging met gelach
van de objectieve toeschouwers.
Ton Pronk kreeg een scheurtje boven een wenkbrauw en
was gedwongen uit te vallen, Johnny Schaap werd op grove
wijze tegen de grond gewerkt. Karei Vesters ontving zonder
meer een trap tegen zijn zitvlak en Pete Petersen rende als het
ware voor zijn leven terug naar de middenlijn. Pete had n.l. door
gespeeld nadat voor buitenspel was gefloten, hetgeen de doel-
verdediger zo opwond, dat hij Pete een trap wilde verkopen. Bij
het willen ontlopen van een eventueel letsel liep hij tegen een
ander op, die eveneens minder goede bedoelingen met hem had;
hij zette het op een lopen en keek voortdurend schichtig om of
iemand hem volgde, hetgeen echter in het geheel niet het geval
was. Uiteindelijk belandde hij veilig op de middenlijn. U zult
begrijpen dat een en ander, ondanks alles, onze lachlust opwekte.
Helaas, hoe kan het anders, faalde de gezagsdrager. Na een
goede start ontglipte de leiding hem volkomen en de vreemd-
soortigste gevallen deden zich voor. Hij bleek b.v. zich niet meer
te kunnen herinneren dat Ton Pronk ca. 5 minuten op het veld
had gelegen, terwijl het publiek steeds luidruchtiger op door
spelen aandrong. Gevolg: een aanvankelijke weigering voor het
toelaten van een invaller. Diep gepeins had gelukkig tot gevolg
dat het begon te „dagen" en Haarms voor Pronk het veld in
mocht.
Geleidelijk gingen verschillende van onze spelers eveneens
meer aandacht besteden aan de tegenstanders dan aan de bal.
Voor de deskundige objectieve toeschouwer bleef zodoende
weinig te genieten over. Met voetbal had het geheel weinig of
niets meer te maken. Jammer!
Tussen de bedrijven door scoorden wij drie doelpunten
Jan Seelen (2) en Karei Vesters (1) -—en Go-Ahead eenmaal
uit een indirecte vrije trap. Resultaat: een zwaar bevochte, maar
verdiende overwinning en een nog zeer redelijke kans op het
kampioenschap.
Ik vertrouw dat het bekwame en sympathieke Go-Ahead-
bestuur er in mag slagen het roer, waar nodig, om te gooien. Ik
