CO BERGMAN
Aan Mr VIC BUCKINGHAM
Buckingham Palace
Lenserheide
Amsterdam-O.
Mr Buckingham,
Dear Sir,
(Helaas moet ik, wat het Engels betreft, het bij deze twee
woorden laten. Weliswaar ken ik er nog een paar, doch waar ik
in mijn jeugd verzuimd heb Oxford te bezoeken, is dit niet vol
doende om er bij u mee aan boord te komen. Bovendien zou een
gedeelte van onze clubbladlezers deze lectuur dan ontgaan en
dat zou jammer zijn, zo niet voor mij dan toch voor het werk
van Drukkerij Grafica i.e. de heer Van Steenbergen.
Maar ter zake.
Ik heb met veel belangstelling het interview gelezen, dat u
toestond aan de sportredactie van „Het Parool". Het woord
„crazy" kwam daar nogal eens in voor en ik kan niet ontken
nen, dat deze kwalificatie dikwijls zeer op zijn plaats is in onze
Hollandse voetbalwereld.
Als men hoort, hoe het semi-profvoetbal in ons land tot stand
gekomen is, hoe de „rechtspraak" in de zaak AJAXSal was,
hoe de degradatie-wedstrijden, eens overboord gezet wegens de
„zenuwensfeer", weer gaan herleven in een nacompetitie van
de nrs. 2 en 3 van de le Divisie, hoe de luister van het lands
kampioenschap zal worden aangetast, omdat men (alweer) een
na-competitie wenst van de drie hoogstgeplaatsten, ik noem zo
maar een paar feiten voor de vuist weg, dan moet ik toegeven,
dat „crazy" een nog niet eens voldoende kwalificatie is.
„(Hardstikke mesjogge" is veelomvattender en beter. Dat is
Amsterdams, een taal (eigenlijk twee talen) die ons te hulp
komt als het Nederlands of het Engels tekort schieten.
Mr. Buckingham, ik behoor niet meer tot de actieve sector en
persoonlijk contact heb ik met u nog niet gehad. Maar ik heb u
wel gadegeslagen en gezien uw daden en de resultaten ervan,
bewonder ik u. Vooral de forse zwaai, waarmede u alle „Hum
bug", door u voorganger bij gebrek aan werkelijke capaciteiten
bij ons binnengebracht, zoals: concentratie-hotelletjes, Sauna
baden en niet te vergeten de „warming-up", van de tafel hebt
geveegd, vond ik indrukwekkend. Het spijt mij alleen, dat al die
onzin destijds in onze eigen kring geen verzet heeft ondervon
den en dat er een nuchtere Brit moest komen, om er een eind
aan te maken.
Ik heb, toen de „warming-up" ten doop werd gehouden door
een sportjournalist, die onzin afgekraakt in ons clubblad en ik
was geslagen toen een paar jaar later deze waanzin tóch bij
ons binnen kwam.
Meermalen zag ik bij ons spelers, die het laatste kwartiertje
geen lucht meer hadden en zuchtte dan: Als die niet aan de
„warming-up" hadden meegedaan, zouden zij de wedstrijd
waarschijnlijk normaal hebben kunnen uitspelen.
Nu nog iets anders. Er klonk in uw interview even een
zuchtje teleurstelling. Ik citeer: „Bij Ajax heb ik het er door
gekregen, dat vrouwen niet meer meegaan naar de uitwedstrij
den, dat wil zeggen, niet in dezelfde bus of treincoupé als de
spelers. Die maatregel is geaccepteerd. Maar het gaat nog
steeds niet van harte!"
Mr. Buckingham, u beseft niet hoe groot de overwinning voor
u is.
U trapte hier een heilig Hollands gezelligheidshuisje onder
steboven en het werd geaccepteerd, met wat tegenzin, maar
goed men nam het van u, omdat u 'n kei bent in uw vak en een
persoonlijkheid èn omdat u Engelsman bent. Bij iedere an
dere nationaliteit, tegen een Hongaar, Oostenrijker of Duitser
zouden we gezegd hebben: „Barst".
Zelfs tegen Adenauer.
Maar het simpele feit dat men u, zei het met bezwaard hart,
uw zin gaf, toont hoe groot uw gezag in Ajax is.
Tot slot moet ik voor één van de „crazy"-gevallen uw cle
mentie inroepen.
Namelijk de gewoonte, om indien de tegenpartij ten bate van
een blessure aan onze zijde, de bal uittrapt. De Ajacied gooit
dan bij hervatting als dank de bal naar de tegenpartij.
Ik geef toe, dat dit zeker wel „crazy" is, want nu beslissen de
spelers of een blessure zodanig is, dat het spel moet worden
onderbroken.
Veel beter zou het zijn, de beslissing aan de scheidsrechter
over te laten, die het spel dan met een „scheidsrechter-bal"
kan laten hervatten.
Maar waar dit niet geschiedt, hebben de spelers bovenge
noemde handelwijze geïntroduceerd. Het is eerst gewoonte ge
worden en daarna traditie. En ik geloof dat dit laatste een
argument is, waar een Brit gevoel voor kan opbrengen.
Met respect en groeten,
DOLF DE SMIT.
Mr. Dolf Desmit is starting his letter by excusing that he does
not write English. He never visited, as he says, Oxford so he
does not know enough about the English language, to enter
Buckingham Palace.
Now we will try to give you here a brief translation.
Mr. Desmit is one of our eldest members. He has a brilliant
record of service for Ajax. Especially as a member of board
and of several commitees. At the commemoration of the fiftieth
anniversary of our Club he composed "Het Gouden Boek The
Golden Booka formidable performance.
With great interest he read your interview with"Het Parool
He agrees with you, about the word "crazy" (used several times
by youthat indeed in our Dutch-Footballworld several things
are "crazy"; the way in which semi-professionalism comes to
birth, the jurisdiction in the AjaxSal case, degradation-
matches, once thrown overboard, owing to the nerve-racking-
sphere", lives again, and so on, and so on!
The qualification "crazy" alone, he thinks, is in several times
not enough. (Yes, but how to translate the Dutch-expression:
Hardstikke-mesjogge? It is such as: Full top-grazy.)
He admires you for the way in which you stopped humbug as:
concentration-hotels, Sauna-baths, warming-upc. "Sorry how
ever" he follows "that in our own circles there was no opposition
against these things. It seems to be that there must come a
hard-headed Briton, to make an end to them".
Your wish, that women will no longer accompany the players
in the same bus or the same train outside, has been realized.
But, as you said to your interviewer, "it still does not go with
heart and soul".
Mr. Buckingham, you do not realize how big the victory is
you gained. It was a Dutch sacred-home you overturned, and
is was accepted. With a bad grace, allright, but they were
having it, because you are a first-rate trainer andan
Englishman. Against every other nationality, against a German,
a Hungarian, an Austrian we should have said "go to blazes".
Even against Adenauer. But the simple fact that they did what
you want, through it goes to their hearts, shows how graet your
authority in Ajax."
Then, Mr. Buckingham, the writer is asking you for clemency
in the crazy-caseswhen after an injury the play is resumed
with throwing the ball to the opponents.
"I agree with you it is crazy. It would be better if the referee
takes decision and lets resume the play with a so-called ref-
ball". But is has been grown from habit to tradition and I believe
this traditionis an argument for which an Englishman can
have appreciation.
With regards and greetings,
DOLF DESMIT.
T. M.
Sigarenmagazijn
Zoutsteeg 12 Tel. 31742 Amsterdam-C.
Voorverkoop: AJAX - Blauw-Wit
Olympisch Stadion
19
