Ajacieden
in andere sporten
Gebroeders Sweering
Zaterdagmiddag nog wel een licht „pokertje" gespeeld werd.
Onze oud-erevoorzitter, wijlen de heer Egeman, met jongens
als Geudeker, Van Deyck, Tump en vele anderen waren dan
van de partij.
Wat het biljartspel betreft: m ij n capaciteiten op dit terrein
zijn maar zeer matig (1.25 moyenne). Toch van die beste
biljarter Jan heb ik menige partij gewonnen. Zondagsmorgens
vonden deze ontmoetingen meestal plaats in de periode dat Jan
er al aardig „de duim" achter had. Schrikt u niet van de lengte
van deze partijen. Jan, zelf beginnende, moest er 100 maken,
ondergetekende één en zoals gebruikelijk: om-een-kopje-koffie
of om de spécialité de la maison Sweeringfosco-slag
De meeste keren kon ik op mijn stoel blijven zitten. Menig
maal echter ook had ik het enorme geluk, dat Jan iets te zacht
gespeeld had en de ballen in een droompositie voor mij klaar
lagen. Een klein duwtjedan een schreeuw naar het buf
fet: „Ober, ik heb er recht op."
Jan werd steeds sterker. Ongetwijfeld, is hij gedurende een
vrij lange periode de sterkste en veelzijdigste biljarter van zijn
generatie geweest.
Niet minder dan 17 maal was hij kampioen van Nederland
in de hoogste afdelingen, namelijk: 7 maal cadre 45/2, drie
maal driebanden, 2 maal cadre 71/2, 2 maal bandstoten, 2 maal
Pentathlon en 1 maal cadre 45/1. Zijn eerste kampioenschap
op 22-jarige leeftijd behaald was in de biljart-wereld een enorme
verrassing. In zijn dertigjarige loopbaan nam hij aan ruim 60
internationale tournooien deel en de kroon op zijn successen
volbracht hij in 1936 in Malo-les-Bains, toen hij de wereldtitel
behaalde. Naar zijn mening is cadre 71/2 het moeilijkste spel;
het kleinste foutje kan je partij vernietigen.
Na de oorlog waren er slechts drie kampioenschappen voor
hem weggelegd, namelijk 2 maal bandstoten en 1 maal drie
banden. De kansen voor de recordhouder in kampioenschap
pen, Van der Pol, om zijn ongeveer 25 kampioenschappen nog
te verhogen, zullen waarschijnlijk wel even gering zijn als de
De gebroeders Sweering in volle aciie Jan bezig aan een hoge serie, Jacob kijkt of er niet getoucheerd wordt
T^e directeuren van Hotel-Café-Restaurant „Atlantic", club
genoten uit het goede hout, die ons jaarlijks met het diner
van de „bordenjongens" enorm van dienst zijn (als u begrijpt
Wat ik bedoel), lopen al heel veel jaren met hun Ajax-diploma
in de portefeuille.
Jacob, nu 52 jaar, werd op 13-jarige leeftijd lid, tegelijk met
broer Jan (Abram pas gezien), die toen evenveel jaren telde als
een voetbalteam spelers bezit.
Jacob speelde meestal linksbuiten. Waar de speler der tegen
partij twintig passen voor nodig had om een afstand af te leg
gen, waren tien passen voor hem voldoende. Bij de juniores
maakte hij deel uit van een voorhoede, bestaande uit spelers,
die het een heel eind geschopt hebben. Naimen als: Cor Jur-
riaans, Gerard Doon en Piet van Deyck betekenen waarschijn
lijk nog wel iets voor u (althans voor de ouderen). Jan, als
rechtsbinnen, speelde een kalm spelletje, nam voor de afhan
deling rustig de tijd, evenals hij dat op de biljarttafel doet.
Hun noodzakelijke aanwezigheid in het café op de Middenweg
noopten hen er toe, om de actieve voetbalsport op 18-jarige
leeftijd vaarwel te zeggen, waarna beiden het verder zochten
in het biljartspel. Jacob had nog eens kans gezien om op
Koninginnedag een tweede prijs met vértrappen te veroveren
(waar Fons Pelser, Frans Couton en andere grote jongens
ook aan deelnamen). Een eerste prijs bij het schaatsenrijden
behoort ook nog tot zijn prestaties.
Het was altijd gezellig daar op de Middenweg, waar op
10