Ajacieden in andere sporten Gebroeders Sweering Zaterdagmiddag nog wel een licht „pokertje" gespeeld werd. Onze oud-erevoorzitter, wijlen de heer Egeman, met jongens als Geudeker, Van Deyck, Tump en vele anderen waren dan van de partij. Wat het biljartspel betreft: m ij n capaciteiten op dit terrein zijn maar zeer matig (1.25 moyenne). Toch van die beste biljarter Jan heb ik menige partij gewonnen. Zondagsmorgens vonden deze ontmoetingen meestal plaats in de periode dat Jan er al aardig „de duim" achter had. Schrikt u niet van de lengte van deze partijen. Jan, zelf beginnende, moest er 100 maken, ondergetekende één en zoals gebruikelijk: om-een-kopje-koffie of om de spécialité de la maison Sweeringfosco-slag De meeste keren kon ik op mijn stoel blijven zitten. Menig maal echter ook had ik het enorme geluk, dat Jan iets te zacht gespeeld had en de ballen in een droompositie voor mij klaar lagen. Een klein duwtjedan een schreeuw naar het buf fet: „Ober, ik heb er recht op." Jan werd steeds sterker. Ongetwijfeld, is hij gedurende een vrij lange periode de sterkste en veelzijdigste biljarter van zijn generatie geweest. Niet minder dan 17 maal was hij kampioen van Nederland in de hoogste afdelingen, namelijk: 7 maal cadre 45/2, drie maal driebanden, 2 maal cadre 71/2, 2 maal bandstoten, 2 maal Pentathlon en 1 maal cadre 45/1. Zijn eerste kampioenschap op 22-jarige leeftijd behaald was in de biljart-wereld een enorme verrassing. In zijn dertigjarige loopbaan nam hij aan ruim 60 internationale tournooien deel en de kroon op zijn successen volbracht hij in 1936 in Malo-les-Bains, toen hij de wereldtitel behaalde. Naar zijn mening is cadre 71/2 het moeilijkste spel; het kleinste foutje kan je partij vernietigen. Na de oorlog waren er slechts drie kampioenschappen voor hem weggelegd, namelijk 2 maal bandstoten en 1 maal drie banden. De kansen voor de recordhouder in kampioenschap pen, Van der Pol, om zijn ongeveer 25 kampioenschappen nog te verhogen, zullen waarschijnlijk wel even gering zijn als de De gebroeders Sweering in volle aciie Jan bezig aan een hoge serie, Jacob kijkt of er niet getoucheerd wordt T^e directeuren van Hotel-Café-Restaurant „Atlantic", club genoten uit het goede hout, die ons jaarlijks met het diner van de „bordenjongens" enorm van dienst zijn (als u begrijpt Wat ik bedoel), lopen al heel veel jaren met hun Ajax-diploma in de portefeuille. Jacob, nu 52 jaar, werd op 13-jarige leeftijd lid, tegelijk met broer Jan (Abram pas gezien), die toen evenveel jaren telde als een voetbalteam spelers bezit. Jacob speelde meestal linksbuiten. Waar de speler der tegen partij twintig passen voor nodig had om een afstand af te leg gen, waren tien passen voor hem voldoende. Bij de juniores maakte hij deel uit van een voorhoede, bestaande uit spelers, die het een heel eind geschopt hebben. Naimen als: Cor Jur- riaans, Gerard Doon en Piet van Deyck betekenen waarschijn lijk nog wel iets voor u (althans voor de ouderen). Jan, als rechtsbinnen, speelde een kalm spelletje, nam voor de afhan deling rustig de tijd, evenals hij dat op de biljarttafel doet. Hun noodzakelijke aanwezigheid in het café op de Middenweg noopten hen er toe, om de actieve voetbalsport op 18-jarige leeftijd vaarwel te zeggen, waarna beiden het verder zochten in het biljartspel. Jacob had nog eens kans gezien om op Koninginnedag een tweede prijs met vértrappen te veroveren (waar Fons Pelser, Frans Couton en andere grote jongens ook aan deelnamen). Een eerste prijs bij het schaatsenrijden behoort ook nog tot zijn prestaties. Het was altijd gezellig daar op de Middenweg, waar op 10

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1960 | | pagina 10