RADIO PESTERS
Wedstrijd-verslagen
Het derde elftal
Om 12.30 uur stapte het derde elftal in de bus om West-
Frisia 2 te gaan bekampen. Gezamenlijk met de vele auto's die
naar Volendam gingen, togen wij naar Enkhuizen. Er werd
toch wel erg tegen deze wedstrijd opgezien, daar de West-
Friezen nu niet direct bekend staan als zachtzinnig spelend.
Inderdaad mochten wij blij zijn dat wij allemaal onbeschadigd
onze voetbalschoenen weer konden uittrekken. Maar ja, wij
hebben ook niet van die gemakkelijke jongens in het elftal.
Een voor ons enorm talrijk publiek was naar de wedstrijd
komen kijken en moedigde onze tegenstanders luid aan. Reeds
tien minuten na het begin keken we tegen een 1O-achterstand
aan door een enorm hard genomen vrije schop van de rechts
binnen van West-Frisia, die volkomen buiten bereik van Wim
Meester tegen de touwen snorde. Even later wilde Hans Duk-
ker niet onderdoen voor zulk geweld en uit volle ren kwam een
schot van zijn wreef waarvan de keeper zich alleen nog maar
de klap tegen de lat kan herinneren. Tien minuten voor de rust
bracht Onne Hof, na diverse tegenstanders te hebben omspeeld,
met een strak schot de stand op gelijke voet.
Na in de rust van de heren Blomvliet en Van Veen de nodige
technische aanwijzingen te hebben ontvangen, gingen wij weer
het veld in. Onder het goedkeurende oog van Wim Meeuwsen
zag één van de achterspelers van West-Frisia kans om de bal
achter zijn eigen keeper te werken, wat ons een 21-voor-
sprong bezorgde. Even later werd een voorzet van Wim Meeuw
sen ingekopt door Hans Dukker (13). Onne Hof maakte het
vierde doelpunt uit (weer) een voorzet van Wim Meeuwsen, die
wel een zeer goede dag had. Rob Bartelsman kon dank zij snel
afgeven de hard en fel spelende linksback ternauwernood van
zich afhouden en John Fernhout zag zijn harde werken beloond
met drie doelpunten, die echter alle drie door de scheidsrechter
werden afgekeurd.
De half linie (Thijs Hazewindus, Dick Pauwels en Arie Worst
aan het hoofd) was zeer goed op dreef en onze achterhoede
(Frans Vlietman en Woud Pelser) zorgde voor rust en vuur
werk, terwijl Wim Meester toch wel zijn „enorme klasse" be
wees door een door voornoemde rechtsbinnen van West-Frisia
nogmaals genomen vrije schop ditmaal bliksemsnel reagerend
uit zijn doel te houden.
Met deze overwinning in ons zak en het bericht van het suc
ces van het eerste, kon het niet anders of het door het bestuur
georganiseerde dineetje in Hoorn moest wel een succes worden.
Wij willen dan ook niet nalaten het bestuur nog wel te danken
voor dit enorme leuke idee. HANS DUKKER.
Het vierde elftal
Zondag 22 November kregen we dan Zeeburgia 2 op bezoek.
Dat dit geen te onderschatten tegenstandster was, konden wij
opmaken uit het feit, dat zij op de 3e plaats stond en als enige,
leider D.W.S.-A. 3 had geklopt.
De eerste helft werd er zeer energiek en met een licht over
wicht van de Zeeburgianen gestreden. Dat wij de beste kans
op de openingstreffer hadden, blijkt uit de gemiste penalty van
Rob Dukker. Zijn schot trof de paal.
Na de rust werd aan onze zijde het tempo wat opgevoerd,
wat de enige methode bleek te zijn tegen de straffe dekking
der Zeeburgia-achterhoede. Eerst strafte Ab Post een verdedi-
gingsfout af en daarna was het Jan Loman, die met een prach
tig schot een fraaie aanval van ons besloot. Post nam daarna op
Bandrecorders, Televisie en Radio
Grootste en snelste „Service"
met 3 wagens
Van Woustraat 74 en 84, Amsterdam-Z.
onnavolgbare wijze de derde en vierde goal voor zijn rekening
en Klaas Veen zorgde voor de vijfde.
Zeeburgia vond tussen de bedrijven door tweemaal ons net,
zodat met vijf goals voor en twee tegen, de tweede helft goed
besteed en zeer vruchtbaar bleek.
29 November bezochten wij Volewijckers in eigen home en
dat is nog nooit een „zacht eitje" geweest. Ditmaal, en dat was
dan in tegenstelling met verleden jaar, was het een zeer
sportief duel, dat ook spelrechterlijk uitstekend geleid werd.
Ook nu weer verliep de eerste helft „maagdelijk", een ont
zettend hard schot van Loman op de lat ten spijt.
De tweede helft werd er wat meer op de vleugels gespeeld,
wat het tempo enorm bevorderde.
Bij een voorzet van rechts, en uit de daardoor ontstane scrim
mage, kon Rob Dukker onze eerste treffer doen noteren. Ab
Post nam zelf de tweede voor zijn rekening en stelde daarna
Rob Dukker in staat het derde doelpunt te scoren.
Fraaie kansen werden daarna nog even fraai om zeep ge
holpen, maar verandering in de score bracht dit niet. Onze
achterhoede, in het bijzonder Bert Heifer, die de immer agres
sieve Willie Pattrick uitstekend in bedwang hield, kan op een
goede wedstrijd terugzien.
De week daarop bracht ons de belangrijke match tegen
D.W.S.-A. 3, met evenveel punten medegegadigde voor de
bovenste plaats.
Het was echt jammer, dat we juist hiertegen niet onze sterk
ste combinatie het veld in konden sturen.
Kick Geelhuizen geblesseerd. Bert Helfer en Goudsmit om
militaire redenen, moesten verstek laten gaan.
Zonder hun vervangers te kort te doen, deed dit toch afbreuk
aan de eenheid van het elftal.
In de eerste helft bleek dit ook wel, toen onze verdediging
onder zware druk kwam te staan en onze voorhoede tegen de
ijzige wind in slechts tot sporadische aanvallen kwam.
Volkomen verdiend was onze 20 achterstand dan ook met
de rust, hoewel deze doelpunten en vooral het tweede voort
kwamen uit scheidsrechterlijke beslissingen (overigens prima
leiding) die niet onze instemming hadden.
Na de rust lukte het ons in een periode van overwicht de
stand op gelijke voet te brengen. Tweemaal was het Corrie
v. d. Wal, die de bal de goede richting gaf en bijna gelukte het
hem dit voor de derde maal, maar helaas viel de keeper met
zijn rug op de bal, waardoor hij onwetend redde.
Na deze periode van overwicht, kwam D.W.S.-A. weer op
zetten en was de strijd weer geheel open. Aan beide zijden werd
wanhopig gestreden voor de winnende goal, wat echter gezien de
eindstand 22 vruchteloos bleek.
Een schouderklop voor onze achterhoede met spil Dollee en
Jan Severijnse aan het hoofd en vooral onze halfspelers, waar
van Hennie Wierts weer bergen werk verzette.
Op een hard bevroren veld was 13 December j-1. R.K.A.V.I.C. 2
onze tegenstander. In de uitwedstrijd kwamen we net met onze
hakken over de sloot, dus een gewaarschuwd elftal telt voor
twee en twintig.
Helaas stond „V.I.C." nauwelijks toe ons te laten gelden.
Met open aanvalsspel drong zij ons haar spel op en na tien
minuten keken wij tegen een 10 achterstand aan.
Hierna konden wij het spel via onze vleugelspelers wat ver
plaatsen. Via Ab Post en Klaas Veen lanceerden wij enige
goede aanvallen. Uit een daarvan kreeg Rob Dukker de bal
toegespeeld, stuurde de spil de verkeerde kant op en kon van
dichtbij scoren. Wéér kwamen wij echter achter te staan en
wéér kwamen wij gelijk, nu door Corrie v. d. Wal, die goed
doorzettend eveneens van dichtbij de keeper kon passeren.
De tweede helft was al weer enkele tientallen minuten oud
en Jan Loman had reeds zijn wekelijkse schot op de lat afge
vuurd, toen we voor de derde maal achter kwamen te staan en
de toekomst zag er duister uit. Op dat moment had Klaas v.
Veen blijkbaar gewacht.
Van ver buiten het strafschopgebied loste hij een schijnbaar
hopeloos schot. Hij gaf de bal echter zoveel vaart en de juiste
richting, dat deze onhoudbaar voor de keeper onder de lat
suisde.
De resterende minuten kwamen we wel dicht bij, maar niet
tót een doelpunt. Een overwinning op deze sportieve tegen
standers was ook tegen de verhouding geweest.
Gelukkig bleek Maandagmorgen uit de krant, dat onze rivaal
D.W.S.-A. ook gelijkgespeeld had, zodat we nog immer gelijk
de lijst aanvoeren.
CANARD,
8
