meeste gevallen, dat er een top-match" plaats vindt, van alle
kanten aan de beschikbare plaatsen wordt getrokken.
Bij afgekeurde velden komen er veel scheidsrechters, offi
cials van andere verenigingen, bondsleden etc. Verder proberen
oud-leden, zonder kaartje met een gezicht van „hé-ouwe-
jongen-ken-je-me-niet-meer" tot onze tribunes door te drin
gen. Dat heeft wel niets met „kinderen op schoot" te maken,
maar u voelt de moeilijkheden waarvoor bestuur en controle
rende leden er zijn er gelukkig nog, die ons willen helpen
staan. Blijft u met betrekking tot het „kinderen-punt" dan ook
prettig, want u hebt ons uiteindelijk niet achter de groene tafel
gezet om voor politie-agentje te spelen.
22 December j.l. was het voor de heer J. Hoven een zeer
feestlijke dag. Vijf en zeventig! Je geeft het „Nevoh" een
„nom de plume" uit lang vervlogen dagen beslist niet. Nog
recht van lijf en leden en nog vitaal. Ook met de pen. Nu is
dat laatste niet zo verwonderlijk, want als je zo'n vijftig jaar
drukkers en zetters van je (penne) vruchten hebt laten leven
en lezers, zowel in binnen- als buitenland, hebt laten snoepen,
dan moet er toch wel „iets" in je journalistieke-inktpot zitten.
En beslist niet van dat rare goedje, u weet wel, inkt met water
vermengd. We kennen de heer Hoven al vanaf zo ongeveer
1915 uit de tijd van „Het Groentje" Gravenstraat, Amster
dam (je moest op Vrijdag hard lopen om dat blaadje met „alles
over Ajax" te pakken te krijgen) en eerlijk, in die tijd schreef
„Nevoh" al met onversneden inkt. Hij schreef zonder omwegen
en zonder aanziens des persoons wat er te zeggen viel. Hij
schreef zijn eerlijke mening. Ajax heeft wel eens met „Nevoh"
overhoop gelegen, d.w.z., was het niet altijd met hem eens,
maar dat komt in de beste families voor en kan soms verhel
derend werken. De heer Hoven heeft dus mijlpaal 75 bereikt
en schrijft nog lustig voort. Dat doet hij als correspondent
van de Nieuwe Rott. Courant, Sport en Sportwereld, buiten
landse bladen en als hoofdredacteur van wat Ajax betreft
„Rood-Wit Thuis", uitgave van drukkerij „Grafica".
Bij de vele felicitaties, die ongetwijfeld zijn binnengekomen,
voegen wij gaarne die van Ajax een „tikkeltje" club van de
heer Hoven en wensen de jubilaris nog vele jaren in goede
gezondheid.
Aan het einde van deze „Kroniek" nog even iets over de pres
taties van onze seniores-elftallen. Na de match tegen A.D.O.
de heer Martens, voorzitter van deze vereniging, vond ons team
het beste elftal, dat hij dit seizoen had gezien (dank u!)
stonden Wim Anderiesen en zijn mannen voor de moeilijke
opgave Elinkwijk in eigen huis te bekampen. Zoals u weet werd
deze klip prachtig omzeild (24). De heer Schubert geeft
elders in dit blaadje zijn visie over dit treffen. Hij steekt zijn
mening beslist niet onder stoelen of banken, spreekt duidelijke
taal, die niet misverstaan kan worden en laat in zijn relaas tot
uiting komen het verlangen naar beter voetbal over de gehele
linie. Toen de heer Schubert het vorig seizoen voorzitter werd
van onze sectie „Betaaald Voetbal" stond bij hem als punt één
op de agenda „beter voetbal". Wat er ook zou gebeuren, er
moest beter voetbal komen. Zo niet, dan konden we gaan kla
verjassen of iets anders uitvoeren. Gelukkig stond het bestuur
in zijn geheel achter, of beter, naast hem. Er waren lieden, die
het beslist niet met hem, of weer beter, niet met óns eens waren.
Dat kan gebeuren en eerlijk 't is een menselijke eigenschap.
Niet eens een slechte. Maar goed, dat de visie van Jan, juist
was, wie zal het in onze kring nog ontkennen Het trio Schu
bert, Keizer, Potharst is rustig zijn weg gegaan, heeft enorm
veel werk verzet, met als resultaat in nog geen anderhalf
jaar een team, dat zich (woorden en muziek van Vic
Buckenham) met het beste Engelse clubelftal kan meten.
Gezien de bereikte resultaten, is het dus geen wonder, dat de
heer Schubert, ook gaarne van tegenstanders, goed en vooral
eerlijk voetbal wil zien. Dat er aan dat eerlijke voetbal over
de gehele linie nogal het een en ander ontbreekt staat iedere
Maandag in tientallen kranten, onder het hoofd houdt u
even vast „Sport". Of onze geachte medestrijder, dat eerlijke
en goede voetbal over de gehele linie nog eens zal beleven,
wagen wij te betwijfelen. Wel geloven wij, dat het corps scheids
rechters enorm veel kan doen, om het in de gewehste richting
te sturen.
AjaxFortuna '54 moet voor Cor v. d. Hart en zijn mannen
een geweldige desillusie zijn geworden. Het ongevraagde oor
deel van onze ex-clubgenoot „jullie elftal speelt uitstekend"
drukte die desillusie niet uit, maar sprak o.i. boekdelen. En ook
Ajax—Fortuna '54 (5-1) Wim Anderiesen en de Fortuna-man
Fluub Custers zoeken het in hoger sferen. Maar ook daar laat Wim
zich de kaas (in dit geval de bal) niet van het brood eten
de mening van de heer Joosten, voorzitter van Fortuna '54,
drukte bewondering uit, zodat we wel kunnen aannemen, dat
we aardig op weg zijn om weer voor „vol" te worden aangezien.
De strijd tegen Fortuna '54 was binnen een half uur beslist.
Vier prima doelpunten waren het resultaat van razend snelle
aanvallen. De Fortuna-verdediging wist niet waar zij het zoe
ken moest. Sjaak Swart, Prins, de gebr. Groot en Donald Feld-
mann, wervelden over het veld, alsof dat de gewoonste zaak
van de wereld was. Van der Hart en Notermans, jongens, die
écht iets van voetbal weten, hadden er niet van terug en ook
Faas Wilkes, kon de ramp niet voorkomen, omdat de rappe Van
Ham, de bekwame Muller en de weer op volle toeren draaiende
Anderiesen hem niet veel ruimte lieten. Wist hij van dit drie
tal los te komen, dan stond er altijd nog de perfect spelende Van
Mourik, goed geassisteerd door Smit, die er hoe langer hoe
beter inkomt. Let op mensen, van deze knaap kunnen wij nog
veel plezier beleven. Jan van Drecht werd éénmaal gepasseerd,
een penalty, maar dat is altijd een moeilijk geval. Voor de rest
was de verdediging van het Ajax-doel bij hem in bekwame han-
3
