Ge-enDOSseerd
12
Nochtans was de 2—O-nederlaag zeer eervol te noemen, hetgeen
ook wel bleek uit het feit, dat gedurende onze twee wedstrijden
het publiek volkomen haar sympathie aan de jonge Hollandse
spelers gaf.
Wanneer u weet dat andere ploegen met 40, 60 en 70
verloren, dan mogen we toch wel vaststellen dat het doelsaldo
in twee wedstrijden, 0—2, tegen zeer sterke tegenstanders, voor.
ons zeer eervol genoemd mag worden. En we zijn blij te kunnen
zeggen dat onze jongens.de kleuren van onze vereniging in den
vreemde hoog hebben gehouden; door hun onverzettelijke wil,
door hun niet uitdovend enthousiasme, en door hun verdedigend
zeer sterk spel hebben zij het publiek in vervoering gebracht
en, naar wij van de leiders van andere verenigingen vernamen,
een zeer gunstige indruk in San-Remo achtergelaten. Daarvoor
jongens, namens Ajax hartelijk dank!
Tenslotte willen wij u een aardige bijzonderheid, die o.i. niet
van belang ontbloot is, niet onthouden.
Even vóór de eerste wedstrijd n.l. kwam de scheidsrechter in
de kleedkamer met de vraag wie de „capitano" was. Toen
Schaaphok naar voren trad vroeg hij waar zijn band was. Band
,,Ik weet niets van een band."
De heer Weilbacher vertelde ons, dat het bij alle wedstrijden
in Italië gebruikelijk is, dat de aanvoerder een gekleurde band
om zijn arm draagt. Dit in verband met het feit dat de scheids
rechter zich met geen enkele speler bemoeit dan alleen met de
„capitano".
Deze scheidsrechters nemen niets. Er is geen enkel commen
taar over hun al dan niet juiste beslissingen, doch ze geven,
wanneer dit nodig is, uitsluitend de aanvoerder de opdracht de
spelers van hun besluit op de hoogte te stellen. O.i. een uit
stekende instelling die zeker ook in ons land de aandacht ver
dient.
En hiermede, sportvrienden, zijn wij aan het einde van onze
Italiaanse impressies gekomen. Vooral onze spelers hebben veel
kunnen leren. Wanneer zij alles, wat zij qua voetbal hebben ge
zien voor 50% in hun spel weten te leggen, dan zijn wij ervan
overtuigd dat het spelpeil van ons jeugdvoetbal een fikse sprong
omhoog zou maken. Orde, tucht, discipline, opoffering, onzelf
zuchtigheid, al deze factoren heeft men in dit Italiaanse spel
kunnen terugvinden. Hier zagen wij niet in de eerste plaats in
dividualisten maar bovenal een „team" aan het werk en dit is
o.i. het mooiste dat een vereniging zich kan wensen.
J. MARTENS
A. DE WIT.
AJAX - D.O.S
B. S. LE MARCHé.
D-Day, op Zondag 27-9-1959.
x) Weet u 't nog dames? Hoe uw grootmoeder sprak van „een
verrel satinet" oftewel een kwart el.
Als tegen N.A.C. zag Ajax zich
het eerste verrel-uur1)
't initiatief ontnomen, ja:
Gedrukt tegen de muur.
Toen lukte alles hij een D.O.S.
dat dacht met Fortunezen
te doen te hebben en.8—0
of zoiets viel te vrezen.
Maar ziet, er kwam een Ajax uit
de bus met knappe passen.
Cees wist met een daarvan èn laag
„de lange" te verrassen.
Rood-Wit ging door nu was 't de Don
die 't op zijn heupen kreeg,
die bij de jongens achter 't doel
tot grote hoogte steeg.
Toen ieder dacht, die Donald zag,
dat hij opnieuw zou scoren
wistVan der Linden via Brokx
Van D r e cht s doel te doorboren.
Merkwaardig, trots de spanning nam
nu 't spel een hoge vlucht.
Het Abe sorry Ton-nie was
niet van de Meerse lucht.
Doch hóé de D.O.S.-supporter zich
scanderend ook mocht weren,
met deze Prins-elijke ploeg
viel niet te marchanderen.
Geelhuizen, Muller en Van Ham,
Van Mourik, Anderiesen
stuwden de „Swart" zó feilloos dat
hij 't ruime sop kon kiezen.
Al was de beste kans dan ook
voor Voges (opgelegd!),
de meeste kansen kwamen toch
„Groots" bij Rood-Wit terecht.
Opvallend was dat 't „vóór" dit keer
niet uit het midden kwam.
Nee, Ajax was in deze strijd
bepaald niet vleugellam..
Het liep weer Ajax voetbalt weer
weet Geudeker te melden.
Dat ze het weten als weleer
op alle voetbalvelden.
Als Henk straks zijn houwitser weer
in stelling heeft gebracht
Neemt ieder als van ouds zich voor
dit Ajax weer in acht.
