'©-"UONKBAL
ASSISTENT
EEN PAAR DAGEN
8
Ajax 1.
Aangezien het „eerste" team een veilige plaats op de rang
lijst had weten te veroveren, werden er in de resterende wed
strijden mede door vacanties van enkele spelers in het bui
tenland enige juniores opgesteld. Tegen H.C.K. had onze
ploeg een 50 voorsprong weten op te bouwen, doch door veld-
f outen in de laatste inning werd deze veilig lijkende stand te niet
gedaan en was een gelijk spel het resultaat. S.C. Haarlem, dat
voor de match nog als degradatiecandidaat geboekt stond, kon
na afloop verheugd naar huis terugkeren, want door de 61
overwinning was de „rode lantaarn" geen probleem meer. Jam-
Beslissing was dubieus.
De hitter was sterk als een reus,
Een stootslag gaf hij met zijn neus,
Eén man had er pech,
Niet de vent met de scheg,
Voor wie werd vermeld „velderskeus"
Eté.
Eind Juli dacht ik zo: ik ga even mijn nieuwe diploma halen
en meldde mij op kantoor. Roef in druk telefoongesprek, klaar,
weer telefoon, klaar weer enz. enz. en na een half uurtje kon
hij eindelijk zijn hand uitstrekken naar mijn diploma, mis, weer
telefoon enz. Van werken kwam niet veel terecht en dat was
de reden om mijn diensten als assistent voor een paar dagen
aan te bieden.
Ja graag, zei Roef en zo zat ik dan een paar dagen op kan
toor. Maar wat een druk gedoe was dat daar en toch wel een
gezellige drukte. Laat ik beginnen met te vertellen, dat dit juist
de twee laatste dagen waren van de transfermaand en dus een
getelefoneer van je welste, waarbij nog kwam de uitreiking van
de nieuwe diploma's vóór de eerste wedstrijd.
Een paar aardige en minder aardige voorvalletjes mag ik
hier wel verklappen. Om te beginnen met de minder aardige:
we hadden van de transferlijst voor het gevraagde bedrag, per
telefoon, een linksbuiten afgenomen. „Goed meneer, maar ik
zal over een kwartier terugbellen of het accoord is." Na een
kwartier, half uur, drie kwartier niets gehoord, dus na een
uurtje maar weer gebeld. „Ben nog bezig met het bestuur."
Na een paar uur maar weer gebeld. Enfin, om kort te gaan
de affaire ging niet door. Kijk, als je in zaken zo iets doet, ben
je voorgoed je naam kwijt, maar in de sportwereld schijnt dit
mogelijk. Voor een speler van ons waren drie liefhebbers komen
opdagen, maar een club uit A. had als eerste de voorkeur ge
kregen. De speler zelf (transfer procenten?) heeft zeker zo'n
20 maal opgebeld. Bij de voorzitter thuis en op kantoor, maar
hij kon steeds geen resultaat melden. Dan maar weer A. op
gebeld, Rotterdam, Zaandam, maar altijd weer: „meneer is
bezig of niet thuis," of wat ook.
Resultaat: ho maar. Later hoorde ik dat deze affaire om
's avonds 5 min. vóór twaalf, op de laatste dag dus, voor elkaar
is gekomen!
Aardig was: Een meneer belt op, zegt: wilt u mij als dona
teur noteren en dan mag ik toch meedoen aan de pool. Ja,
meneer, maar donateur bij ons kost 55,per jaar. Verschrikt:
O nee, ik dacht 5,dan maar niet.
Een jongmens van 16 jaar: Meneer, mijn vader is overleden,
maar ik kan nergens zijn diploma vinden en ik wilde in zijn
mer was dat onze juniores in de wedstrijd aan „slag" weinig
konden uitrichten.
Onze laatste competitie-wedstrijd ging in Utrechttegen
U.V.V., dat door een zege op onze ploeg kampioen zou zijn.
Aangezien een dag eerder A.B.C. (U.V.V.'s enige overgebleven
concurrent) de beide punten aan H.C.K. moest afstaan, waren
dus de Utrechtenaren al kampioen geworden. Dit kampioen
schap is volkomen verdiend en langs deze weg feliciteren wij de
Utrechtenaren nogmaals van harte met hun promotie naar de
„Hoofdklasse".
Een schrale troost is het voor ons dat wij in Mei U.V.V. met
92 hebben geklopt. Voor deze nederlaag namen zij nu duchtig
revanche want via 65 (na zes innings) was een 145-zege
hun deel.
Ajax en de K.N.H.B.-beker.
Door overwinningen op resp de Spartaan, O.V.V.O. en T.O.G.
zou ons negental door een zege op „Storks" in 's-Gravenhage
de kwart-finale hebben bereikt. Aangezien onze ploeg (met
vier invallers) de punten aan de enthousiast spelende Hage
naars moest laten (127) waren wij dus „uitgebekerd".
Onze clubgenoot Herre Kok werd gekozen voor de wedstrijd
tegen Italië en maakt tevens de trip mee naar Triest die het
Nederlands negental gaat ondernemen. Van harte proficiat
Herre
Ajax 2 kampioen!!
Na de benauwde zege van A.P.G.S. (65) werd door onze
reserves met vreugde vernomen dat concurrent Blauw-Wit ver
loren had van „De Geuzen", waardoor dus de stand weer gelijk
was. Van groot belang werd dus onze uitwedstrijd tegen Blauw-
Wit. Zonder dat de overwinning maar 'n ogenblik in gevaar is
geweest, behaalden onze reserves een grootse 223-zege.
plaats lid worden. Goed, dat kost 55,O, nee, mijn vader
betaalde 25,Je naam Zo en zo. Nagezocht, onbekend. Gaat
dus niet door. Daarentegen, een andere overledene, in de grijze
oudheid werkend lid, later jarenlang donateur. Wel sneu om
zo iemand zonder meer af te voeren. Dan maar weer de zoon
opgebeld: Stelt u er prijs op om het diploma op u over te schrij
ven? Ja graag meneer. Mevr. Dukker komt (in gietregen op
brommer) even een pakje giro's brengen. Diploma's opzoeken,
inpakken en weg op de post. En zo ging dat maar de gehele
dag door. Gerrit Keyzer komt binnen met een gezicht dat op
onweer staat in verband met transfer-linksbuiten. Gauw even
een grote protestbrief schrijven aan de betreffende club en het
Bondsbureau. Intussen vertelt hij mij, dat hij iedere morgen om
5 uur opstaat (voor zaken) en 's avonds de training leidt; (voor
plezier). En Zondags uitslapen is er ook niet bij; meetrekken
met elftal.
Daar is Jan Melchers. Even A. bellen (zie boven). Meneer is
daar en daar, maar zal u direct terugbellen. En zo wacht hij
dan, met tussentijdse belletjes, van 3 uur tot half zes. Toen
moest hij het opgeven. Geef mij maar mijn diploma met dames-
kaart, zegt Jan. Alsjeblieft, 35,zoveel. Ben je be zegt
Jan. Neen, neen, stuift mijn baas, hij mag een dameskaart van
10,hebben.
Verder mag ik wel verklappen dat in ons kantoortje nog geld
verdiend wordt ook. Zo met tranfers marchanderen. Hoeveel?
Ja, dat zullen u en ik samen per jaar verdienen, dan zijn wij
beiden tevreden. En zo tussen de bedrijven door hebben wij nog
voor zo'n 4000,diploma's uitgereikt. Rekent u maar uit
hoeveel mensen er geweest zijn en dan kunt u ook wel begrij
pen dat wij eerst om half drie aan ons twaalfuurtje konden
beginnen.
Dit relaas van mijn 2 dagen hulpverlening zal u wel dui
delijk maken hoeveel moeite en tijd ons bestuur en administra
tie besteden om onze club naar behoren te doen lopen. Gaarne
zou ik willen dat u allen eens een paar dagen, zo achter de
schermen kon kijken. Eerst dan zoudt u mijn grote waardering
voor ons ijverige bestuur en onze hardwerkende administrateur
begrijpen.
TJEDEM.
