Veluwse Post
5
VLOKKIE.
Grasmaand 1959.
Polemiekje over clubgeest.1
'n Gezellige visite van gezellige mensen en dan maar
polemiseren. Liefst 'n beetje fel. Hard tegen hard. Dat
brengt wat stroming in het bloed. Onderwerpen genoeg.
Erg leerzaam soms nog op de koop toe.
Zo bracht ons gisteravond (Zondag 12 April 1959) het
sportjournaal van de „tellevisie" heerlijke stof voor ge
snater over voetbal, prof-voetbal, half prof-voetbal en
het énige ware pur-sang-amateuristische soccer. Over
dit sportjournaal tussen twee haakjes niets dan
goeds. Onze wens is vervuld. Van dé wedstrijd van de
dag krijgen we flitsen te zien. Onze dank en ons compli
ment aan de N.T.S. 'n Knappe prestatie om in zó korte
tijd een dusdanige reportage in elkaar te plakken.
Het einde van de voetbalcompetitie is in zicht. Ajax
doet het maar slecht anders, zei de gast met 'n veel te
aardige glimlach tegen ons. Bar slecht, zeiden we. We
(Ajax) mogen blij zijn als we nog in de eerste groep van
zes boven aan de lijst terecht komen! Nee hoor, Ajax
doet het miserabel dit seizoen (en om de gast schaak
mat te zetten) het is sof met 'n rietje limonade.
Waarop de bom barstte!
Dat hebben jullie van je prof gedoede clubgeest
is naar z'n grootje. Wat weten de tegenwoordige heren
profvoetballers eigenlijk van clubgeest af? En dan zit
je als gastheer en Ajax-man even te kijken! Het is bij
ons zó, dat we instinctmatig niets kunnen velen als het
over gesmoes tegen Ajax gaat. 'n Gevoel van wrevel
is dan nauwelijks te onderdrukken. We willen ook niets
onaardigs tegen een gast zeggen, dat is tegen de etikette
nietwaar? Dus openen we het register van de melodieu
ze lankmoedigheid en steken van wal met 'n enorme
peroratie, verdedigen in principe het beroepsvoetbal
(dat toch komen gaat als de tussenperiode van half werk
van heden „old story" zal zijn) en beweren, dat on
danks „het-handje-ophouden" na de wedstrijden in de
semiprof-voetballerij van heden, toch de clubgeest niet
hélemaal (om in de stijl van de gast te blijven) naar z'n
grootje behoeft te zijn.
Met deze gloedvol uitgesproken rede (voor alle vei
ligheid begoten met 'n glas verzoenende Chambertin)
landden we echter in een fel debat en we hebben wer
kelijk moeite om de glasheldere argumentatie van onze
gast behoorlijk te honoreren. Luister nou 's, manneke
(dat zijn wij!)er is duchtig verschil tussen een elftal
dat als amateur-ensemble de grasmat betreedt en één
dat „om de klinkende munt" in de „arena" verschijnt
(dat „arena" is goed!). Want, zegt de gast, bij de ama
teurs gaat het om de pret en de eer van de clubkleuren
alléén. En bij jullie (dat zijn wij dus, de lui van het
semiprof-rommeltje, dank u) is het vooreerst geen
„team", maar elf spelers, die bij elkaar gekocht zijn
(onze gast begint warm aan te lopen!) en daar is geen
clubgeest meer bij. Voetbal is nu uitgerekend (hij zei
„ausgerechnet"dat klinkt altijd mooier als je laat mer
ken, dat je iets van een buitenlandse taal weet!!) voet
bal is „ausgerechnet" een samenspel. Voetbal is géén
individueel spel. Het is een geraffineerd uitgedacht
combinatiespel, waarbij het „team" als één eenheid
zich samenvoelend en samen zich inspannend alles
op alles zet voor de club, voor de clubeer(even uit
blazen) en niet voor de poet! Pats, die zat.
Er kwamen toen namen losmaar aangezien we
netjes neutraal willen blijvengéén namen. Maar er
zat behalve warmte voor het betoog ten faveure van
amateur-soccer toch ook wel 'n kern van waarheid in.
Het elftal, dat mentaal als een éénheid in het veld
treedt kan het ver brengen tegen de star-teams. Okay.
Teamgeest is het mentale goud voor elke sportbeoefe
ning in clubverband. Daar is geen speld tussen te
krijgen.
We meenden het echter toch even te moeten opnemen
voor de semiprofs, die eenvoudig door de historische
ontwikkeling van voetbal tot kijksport en publieke ver
makelijkheid van de eerste orde, in een organisatie zijn
gebombardeerd waaraan ze zelf part noch deel hebben.
Onze gast kwam wel met feiten, zoals de overschrijding
in talloze gevallen van het fatsoen (of liever het gebrek
daaraan) in wedstrijden, waarbij „het nu niet meer om
de sport maar om het levensbehoud van de club
gaatprecies gezegd om de centen! Geld, geld, geld,
het eeuwige kwaad van alles! Yes, Sir! Het geld (onze
gast heeft weer het woord genomen) heeft de sport
vernou het woord begint met een p maar ik pas
ervoor het hier neer te schrijven.
Zoals bij elke prettige visite van prettige mensen,
woei de bui langzamerhand over en kwam het zonnetje
van de goede sfeer weer doorbreken. In hoevele huis
kamers (vragen we ons af) wordt het in wezen onge
rechtvaardigde gevoel van depreciatie tegenover be
taalde voetballers besproken, met als resultaat de stand
van zaken in ons huidig voetbal beter te begrijpen en
meer waardering te hebben voor de semi-profs, waar
onder wel degelijk mensen zijn en méér dan men
denkt met clubgeest.
Het is de taalc van de bestuursmannen in de semiprof -
clubs als dat nog niet gebeurd is volledig over te
schakelen naar de nieuwe tijd en in te zien, dat de tegen
woordige voetballerij een deling laat zien tussen zake
lijkheid en sport.
En dat hebben we onze gast ook duidelijk gemaakt
Het is een tijd van compromissen. Ook in de sport.
