de jeugd
ONDOM
12
Aja)
1 A—D.O.S. 1 A Aanval op het D.O.S.-doel
De „B 2" onze eerste kampioen!
Alsof we uit een winterslaap geraakten, zo was het op 22
Februari j.l. toen dan de jeugdvoetbal na vele weken gedwongen
rust eindelijk weer ging rollen. Alleen de A 2 had zo tussen
de vorstperiodes door nog een keer kunnen spelen. Het verslag
van Ton van Mazijk hierover zullen wij in het overzicht hier
onder opnemen. Maar verder duurde het dit keer wel hopeloos
lang voor de scheidsrechters de resp. jeugd-aanvoerders weer
bij zich konden roepen
Oh zeker, vele juniores hebben genoten van die andere zo
fijne (echt-Hollandse) sport: schaatsenrijden. En er waren
„Pesmannen" bij hoor. Prima. Maar u weet, hier in ons goede
landje is het meestal; vriezen-dooien, vriezen-dooien. Zelden is
er sprake van een lange vorsttijd. Net als er plannen gemaakt
worden voor een schaatsfestijn gooit maar al te vaak „de Bilt"
roet in het eten. Wanneer Thialf nu de volgende winter eens
wat langer achter elkaar zou willen blijven (maar niet te lang),
niet zó streng, een graadje of drie onder nul is genoeg, gemixed
met een lekker zonnetje en zonder wind, wel „Tjedem", wie zou
het dan niet toejuichen om die. foto van die vroegere Ajax-ijs-
baan (pag. 323 van het Gouden Boek) weer eens levend te
maken
„Nu, de B 2 is er", was het Zondag 22 Februari j.l. na de
wedstrijd tegen de Volewijckers, hetgeen betekende dat de
kampioenstitel behaald was.
Onze hartelijke gelukwensen aan René Gouw en zijn jongens
met dit fraaie succes. Keurig gedaan!
We zijn benieuwd wie van onze overige elftallen dit goede
voorbeeld het eerst zal volgen.
Kortgeleden ontmoetten wij op Schiphol in de Europa-wacht
kamer de heer Kerzgyi, die we nog kenden van onze Budapest-
reis in 1958. Wij maakten toen na de wedstrijd kennis met hem
in de koffiekamer van het Nep-Stadion, waarbij bleek dat deze
oud-speler een sport- en bovenal voetbalkenner van de bovenste
plank is. Na de eerste wereldoorlog met zo vele Hongaarse kin
deren in ons land te zijn gekomen bracht hij vele jaren in z'n
tweede Vaderland, zoals hij Nederland noemt, door. Van een
bezoek aan oude kennissen en vrienden keerde hij nu weer naar
de Magyaren terug. Natuurlijk hadden we het nog eens over
VasasAjax, over semi-profs, full-profs, staats-profs enz. enz.
Maar wat voor deze regelen het belangrijkste is: zijn belang
stelling voor de jeugd. Tijdens zijn verblijf in Holland had hij
dan ook vele jeugdwedstrijden entrainingsavonden be
zocht.
„Wat denkt u van ons jeugdvoetbal?" vroegen we.
„Wel, er zit prima materiaal bij", is het antwoord, „jongens
met goede capaciteiten en waaraan je kunt zien dat ze er iets
voor over hebben, willen. Vooral dit laatste is belangrijk en als
ik me zou voorstellen hier tegenover de jeugd te staan, zou ik
allereerst deze categorie sportmensen tot voorbeeld willen stel
len. Verder zou ik de jonge voetballers willen zeggen: .Jongens,
als jullie op de training komen, zo'n kwartiertje of twintig mi
nuten vóór dat de trainer „verzamelen" blaast, oefent dan eens
in dat onderdeel van je sport dat je nog niet goed onder de knie
hebt. Voor velen is dat bijv. het kunnen gebruiken van beide
benen. Vraagt een bal en oefent tegen de „borden". Kom je
snelheid te kort, maakt eens een extra sprintje. Laat je plaatsen
nog te wensen over, zoekt dan iemand die aan hetzelfde euvel
lijdt, en helpt op deze wijze elkaar. En zo is het met koppen en
andere onderdelen van het spel precies hetzelfde. Helaas begint
zo'n training meestal met doelschieten. Met drie of vier ballen
tegelijk wordt keihard op de keeper gevuurd. Zinloos! Boven
dien gevaarlijk! De doelman kan toch maar op één bal tegelijk
letten. Dat inkogelen vóór een wedstrijd is eveneens verkeerd.
Spaar je krachten, jongens. Met kalme balletjes de keeper in
spelen, dat is de manier.
Maar nog even over de training; wat ik dus zou willen is
eigenlijk: wat meer zelfstandig werken. Je kent je eigen tekort
komingen). Die ga je zelf bijslijpen in zo'n kwartiertje wat ik
zo juist noemde. Natuurlijk, je vraagt je oefenmeester advies,
maar het moet niet zo zijn dat alles je steeds gezegd moet
worden of dat de trainer er telkens weer op moet wijzen. Straks
als de gezamenlijke training begint, die gericht is op team
work, conditie en wat dies meer zij, wordt (vanzelfsprekend)
dat „zwakke punt" van jou niet speciaal onder de loupe geno
men. Heb je je dus voorgenomen om ons mooie voetbalspel zo
goed mogelijk te willen spelen, wel, stelt je dan tot taak de
oefenavond of oefenmiddag te beginnen zoals ik je geadviseerd
heb." Een gebaar van: dat was het, gevolgd door een pauze
waarin de heer Kerzgyi zijn inmiddels geserveerde koffie nut
tigde en waarvan wij gebruik maakten op te merken: „Bij u in
Hongarije is een club als bijv. Vasas meer een sportvereniging
met verschillende takken van sport. Is voor de voetballers het
seizoen afgelopen dan kunnen zij zich wijden aan athletiek,
basketball, enfin noem maar op. Bij ons in Ajax is de belang
rijkste nevensport honkbal, dat in de zomermaanden gespeeld
wordt. Daarnaast alleen nog cricket. Kent u het honkbalspel en
vindt u het geschikt voor voetballers?"
„Zeker, ken ik honkbal," is het antwoord. „Hier in Holland
en ook in Duitsland heb ik menig fraaie wedstrijd gezien. Een
mooie sport. Vol actie. En dan dat honk-sprinten mag ik wel
zeggen. Ja, ik vind het voor voetballers een zeer goede zomer
sport. Over actie nog dit: uw voetballers staan te veel stil,
leven niet mee als de bal niet in hun directe omgeving is. Dan
zie je bijv. een back met z'n handen in de zij staan, soms nog
een praatje met deze of gene uit het publiek maken, alsof hij
denkt; Zo, daar aan de andere kant zoeken ze het maar uit,
dat gaat mij niet aan. Begrijpt u. Positiespel. Juist als de bal er
niet is je opstellen, vrijlopen of zorgen voor tijdige dekking,
enfin, u hebt dat toen bij VasasAjax zelf kunnen aanschou
wen. Daarom is honkbal ook goed omdat het spel de volle speel
tijd je aandacht vraagt. Oplettenbekijken
„Attentie," vraagt de omroepster, „willen de passagiers voor
vlucht nr. 346 naar Praag en Budapest zich naar de uitgang
begeven en hun instapkaarten gereed houden?"
We begeleiden deze grote jeugdvriend naar het vliegtuig.
Bij het afscheid nemen zegt hij nog: „Die mooie zaal in uw Sta
dion zou goed gebruikt kunnen worden voor tafeltenniswed
strijden. 'n Mooie sport, vooral voor snel reageren."
Vijf minuten later gaat de bekende duim van de startmeester
omhoog de motoren brullen. Tot ziens, Herr Kerzgyi, en
nog wel bedankt
