THEO BARENTSEN
7
In memoriam
Theo Barentsen is van ons heengegaan.
We wisten dat zijn gezondheid de laatste jaren wel te
wensen liet, maar dit grote verlies heeft toch niemand
onzer zo spoedig verwacht.
12 Januari 1959. Theo is niet meer. Met hem verloor
onze afdeling een harer hechte steunpilaren.
In de moeilijke jaren welke wij met onze afdeling door
maakten, was Theo in de aanval in menige wedstrijd onze
grote kracht. Hij kende vrijwel elke tegenstander en ook
diens kwaliteiten. Juist deze kennis en zijn bijzonder aan
passingsvermogen tijdens de wedstrijd maakten Theo tot
een bowler die, met zijn eigen aparte stijl, voor vele bats-
men heel moeilijk te bespelen was.
Ons ligt nog vers in het geheugen hoe wij enkele jaren
geleden door onze tegenstanders voor 26 schamele runs
aan de kant werden gezet. Als zekere overwinnaars
kwamen de elf handenwrijvend van het veld. Een hartelijk
applaus klonk op. Terecht. Maar overwinnaars? Theo
dacht er anders over. Hij nam de bal ter hand en leverde
een prestatie, welke niemand voor mogelijk hield. Acht
wickets voor 13 runs! Onder dergelijke omstandigheden
een bijna niet te evenaren prestatie. Elkp verkeerd ge
worpen bal zou de nederlaag betekenen. Theo behield zijn
kalmte en bevocht de zege. Zijn grootste zege!
Hoeveel plezier hebben wij niet beleefd aan zijn brede
glimlach en zijn verontschuldigend gebaren tegen de bats
man, die hij vaak in zijn eerste over deed sneuvelen, wan
neer onze stock-bowlers geen kans zagen de verdediging
te doorbreken. „Ze eten uit m'n hand," placht hij dan vaak
te zeggen en hij nam zijn plaats in het veld weer in. Zijn
vertrouwde plaats op mid-on, waar hij vele kei-harde
drives rustig met de voet stopte.
Nimmer vroeg hij te mogen bowlen of, als hij gebowled
had, naar de reden van zijn vervanging. Hem was alles
goed. Hij bezat de grote kunst, zijn ergernis onder alle
omstandigheden voor zich te houden. Dit maakte hem tot
een voor een aanvoerder buitengemeen prettige mede
speler.
Natuurlijk had ook Theo als cricketer zijn zwakke
zijde. Waarom niet? Als batsman kon hij, wanneer hij
wilde, zijn wicket zeer hardnekkig verdedigen, maar
Theo, zonder opdracht, trok er altijd dadelijk lekker op
los. Snel scorend of snel uit, vrijwel steeds gevangen van
een vuurpijl, zijn specialiteit.
Theo's karakteristieke wijze van batten, bowlen of
fielden zullen wij nimmer meer aanschouwen. Deze blijft
herinnering. Nooit meer zal Theo, steeds als een der eer
sten aanwezig, ons begroeten. Zijn inning is uit. Voor
altijd.
Voor Theo's vrouw en beide zoons moge de grote be
langstelling en medeleven bij zijn heengaan vooral daar
om een troost zijn, omdat dit medeleven niet in de eerste
plaats zijn sportieve prestaties gold, maar bovenal zijn
persoon.
Hij had vele vrienden.
Wij verloren een groot vriend.
heil en zegen, tussen twee haakjes) doch het was
'n vleugje, 'n surrogaatje, 'n slappe wijngroc. Dat
was na de knal van v. d. Kuil en het nog iets
fraaiere doelpunt van VonhoffDe Oude. Het was
daarna als een ontwaken uit 'n roes van passivi
teit. Doch zie! Het was maar even, we zagen wel
snelle rushes en grote leegten op het middenveld,
maar het was alles nat vuurwerk. Het enthousias
me zakte weer in, ondanks het spel snel van doel
tot doel schommeldekortom we zagen in het
gelijke spel wel zowat de juiste en uiteindelijk
stand van zaken.
En toen hebben we ons vergist!
Ons tijdschema heeft ons doodgewoon bij de
neus gehad. Bij de 11 stand, ongeveer acht minu
ten vóór het eindfluitje, zijn we van de hoge zit
op de tribune neergedaald, tussen mopperende kij
kers, die de weg versperdensorry, maar de
trein wacht niet en we moesten snel station-
waarts. We stapten juist in de tram toen er een dof
gerommel opsteeg uit de „arena" achter ile hoge
muren van het stadiondonders, er is gescoord,
maar door wie?
Dat vernamen we eerst een paar uur later, toen
we bij het haardvuur thuis konden vertellen, dat
we die winnende goal van Bleijenberg echt niet
gezien haddennou moe! En daarvoor kom je
uit het verre Oosten?
In ieder geval: saluut! En we willen even 'n
complimentje maken aan Hoogerman. We mogen
diens stijl wel. Deez' dag zij het begin van 'n klim
partij op de ereladder. Zouden we dit jaar toch
nog „erg hoog" komen?
VLOKKIE.
