Restaurant «De Kuil»
Zaterdagavond 21 Maart a.s.
naar Hotel KrasnapolskyH
MIES BOUWMAN Ajax' Grote Televisie Show
BOB SPAAK
JAN CORDUWENER
EN
dat leest U in het „Ajax-Nieuws" van Februari a.s.
13
Kijk," wees mij het oudje, „in de hoek ziet u die slijpsteen
staan, daarop sleep Sijmen altijd zijn sprint bij. Een vlijmscherpe
sprint had die lieve jongen. Een belangrijk wapen, mijnheer."
„Heeft u wel eens bijzondere dingen meegemaakt?" vroeg ik
het vrouwtje.
„Och, mijnheer, het hele leven van Sijmen Pelert is toch im
mers bijzonder."
„Ja maar," hield ik aan, „iets speciaals, iets ongebruikelijks
bedoel ik."
„Nou mijnheer, dan moet ik u vertellen van dat geval na die
interlandwedstrijd tegen Argentinië. Als ik er weer aan denk,
moet ik lachen. Zoals u weet is het gebruikelijk bij interlands,
dat wie de bal na het eindsignaal te pakken krijgt, die mag 'm
houden. De wedstrijd zelf was nogal saai verlopen. Pelert hield
zich nogal op de achtergrond en tijdens de rust maakte iemand
van het vijandelijke kamp daar een opmerking over. Blijkbaar
had Pelert zich daar ietwat over geërgerd, want vlak na rust
maakte hij vijf doelpunten achter elkaar, waarna hij weer dro
merig over het veld ging lopen tot het eindsignaal. Toen stortte
elk der spelers zich op de bal om zich het felbegeerde souvenir
te veroveren.
Och, de bal interesseerde Pelert nauwelijks, hij had er immers
al zoveel, maar Pelert had op dat moment de bal en Pelert
wenste zich te amuseren. Steeds als iemand de bal wilde grij
pen, gaf hij hem een klein trapje en zo ging het over het veld.
Pelert met de bal aan de voet, achtervolgd door 21 man plus
scheidsrechter en de beide grensrechters. Een fascinerend ge
zicht mijnheer, geen mens verliet de tribunes en luide werd hij
aangemoedigd door vriend en vijand. Dit was fabelachtig, dit
was Pelert op zijn best. Een uur lang dribbelend, pingelend, slui
pend, sprintend, schijnbewegingen makend, grijpende handen
ontwijkend, mede- en tegenspelers omspelend, behield hij de bal
met een brede glimlach op het gelaat. „The greatest one-man
show on earth" als toegift op een interland.
Toen was er nog maar één achtervolger over. De overigen
lagen naar adem te snakken of hadden moedeloos het veld ver
laten, gehoond door het uitgelaten publiek. Dan wipt Pelert de
Voor een goed diner
of belegd broodje
Rembrandtsplein 7
SaladesGnoquetten enz
bal met lichte voetbeweging in de armen van de enig overgeble
vene. Maar zelfs deze lichte schok was te veel voor de arme
uitgeputte jongen. Met een gelukzalige glimlach sloot hij de
armen om zijn trofee en stortte totaal in de vernieling ter aarde.
Ovationeel toegejuicht door het nog voltallige publiek verliet
Pelert vervolgens fris als een hoentje het veld.
Onder de douche stond hij gewoontjes de journalisten te
woord. Ach, een lieve eenvoudige jongen, die Sijmen."
Ademloos stond ik te luisteren, dat was nog eens een voet
baller. Uren zou ik kunnen luisteren naar verhalen uit het leven
van Pelert, maar het oudje vond het genoeg en liet me uit.
„Een andere keer mijnheer, als u wilt, we gaan nu de tent
sluiten."
Ik nam me heilig voor terug te komen om meer te horen van
deze „fantastische" voetballer.
CANARD.
Hebt U al in Uw nieuwe zakagenda genoteerd:
Ja? Prachtig I Want die avond moet U beslist vrij houden.
Onze club heeft dan de aanvallige leeftijd van 59 jaar
bereikt en dat gaan we vieren met
Dat was Uw Ajax-leven
Conférences
zijn orkest speelt van 8-4 uur
