AFRIKAANSE
12
Einde 1957 ontving onze secretaris Elzenga een schrijven uit
Johannesburg, waarin van Zuid-Afrikaanse zijde het idee
werd geopperd voor een trip van het Ajax-elftal door Zuid-
Afrika. De initiatiefnemer van dit geval was de heer Ph. Blom,
een oud-Amsterdammer, thans een groot zakenman in Johan
nesburg. Alhoewel wij ons bewust waren, dat voor het slagen
van een dergelijke unieke tour grote voorbereidingen dienden
gemaakt te worden, werd in principe besloten de vererende uit
nodiging aan te nemen. Een eerste vereiste was om met een zo
sterk mogelijke combinatie naar Afrika te gaan, teneinde zo
wel de vereniging Ajax als het Nederlandse voetbal in het alge
meen goed te doen vertegenwoordigen. Het was immers nog
nimmer voorgekomen, dat een Hollands elftal een dergelijke
trip werd aangeboden. Vele Engelse prof-elftallen bezoeken
regelmatig ieder jaar de Afrikaanse Unie. Vooral de diverse
Hollandse kolonies waren zeer verlangend om weer eens met
Ajax kennis te maken. Eindeloze correspondentie met diverse
rijks- en gemeente-instellingen, vele persoonlijke bezoeken aan
militaire instanties, diverse bemoeiingen met de Afrikaanse
Ambassade, inentingen enz., enz., hebben ten slotte mogelijk
gemaakt, dat de tour volledig doorgang kon vinden.
Zo stond dan op 11 Juni j.l. 's middags om 1 uur bij de K.L.M.
Museumplein een keurig Ajax-gezelschap in leuke en gemakke
lijke eenparige sportkleding startklaar voor een drieweekse
reis naar Zuid-Afrika. Jopie van Mourik, de lieftallige zuster
van Gerrit, die weder op thuisreis ging naar haar tweede vader
land, completeerde ons gezelschap. Een grote schare bloedver
wanten en verdere Ajacieden deden ons op het Museumplein
en Schiphol uitgeleide. Na een prettig afscheid, gepaard gaande
met veel handjes en kusjes en vooral vermanende woorden, ver
trokken wij om kwart over drie met de PH-DSB „Red Sea"
voor de eerste intercontinentale trip naar Zuid-Afrika. Velen
van ons gezelschap hadden nog nimmer gevlogen en het was
voor hen zeer zeker een groot evenement. De stemming aan
boord was al dadelijk zeer goed. De eerste tussenlanding ge
schiedde in Frankfurt a/Main, alwaar volop gelegenheid was
om de eerste indrukken van de vlucht uit te wisselen. De vol
gende bestemming was Rome, alwaar wij om kwart over acht
arriveerden op het vliegveld Ciampino. Een heerlijke Italiaanse
maaltijd stond voor ons gereed, waaraan wij ons allen tegoed
hebben gedaan. Speciaal de laatste gang, het Italiaanse ijs „il
gelato" was een ware tractatie. Nadat de eerste ansichtkaarten
verzonden waren, verlieten wij Rome om half tien weder voor
een oversteek van 7 uur naar Kano. Inderdaad een hele lange
zit. Men maakte het zich evenwel makkelijk door de stoelen zo
prettig mogelijk te stellen en verder de tijd te passeren met een
partijtje klaverjas op „hoog niveau". Uiteindelijk waren er
echter weinig klasse-spelers, of het zou misschien het koppel
BleyenbergSchmidt moeten zijn, die mogelijk zouden kunnen
promoveren naar de hoofd-klasse. Verder allen debutanten. Na
enige uren ging de vermoeidheid een woordje meespreken en
werd in overleg met onze charmante stewardess besloten het
licht te dempen en te trachten een paar uurtjes te slapen. Ik
geloof wel, dat het aan enkele van ons gelukt is om een poosje
te dutten. Persoonlijk heb ik geen oog dicht gedaan, mogelijk
paste mijn sierlijk figuur niet geheel en al in de fauteuil, het is
beslist niet uitgesloten. Ik heb echter nooit geweten, dat er
's nachts zoveel belangstelling bestond voor toilettes en dat er
juist om die tijd zoveel dorstige mensen zijn. Ik heb menige op
duvel en trappen op mijn tenen moeten incasseren! Ik geloof
dan ook wel, dat ik in de geest van allen spreek, indien ik zeg,
dat wij blij waren, dat wij om half vijf in de morgen in Kano
landden. Het was daar wel zo ongeveer 100° Fahr. in de vroege
morgen, maar een ieder vond het heerlijk, dat hij zijn lede
maten eens flink kon strekken. Ook de eerste kennismaking
met de negerbevolking was bepaald aangenaam. Dankzij de
voortreffelijke service van de K.L.M. was er volop gelegenheid
om een douche te nemen en zich eens lekker te verfrissen.
Grappig was, dat de kranen van de wasbakken aangeduid met
„cold" warm water gaven en de kranen met „warm" gloeiend
heet water gaven. De door de neger-bedienden aangeboden Cola
was evenwel ijskoud en bepaald verkwikkend. Ondertussen
maakten wij kennis met een nieuwe bemanning onder com
mando van gezagvoerder Voorspuy en namen wij afscheid van
gezagvoerder Eekels en zijn crew, die enige dagen rust in Kano
namen om daarna weder met het eerstvolgende vliegtuig de
retourvlucht naar Holland te ondernemen. Om kwart over vijf
vertrokken wij weder met bestemming Brazzaville in Frans
Equatoriaal Afrika. Het daglicht was ondertussen aangebroken
en hadden wij volop gelegenheid om de Afrikaanse woestijn te
aanschouwen. Er viel evenwel weinig te bewonderen, het pano
rama was vrij eentonig en troosteloos. Middelerwijl deed een
heerlijk ontbijt wonderen, zodat iedereen zich weder monter en
fit voelde. Machtige partijen klaverjas werden andermaal aan
de lopende band gespeeld. Om 9 uur v.m. werd de evenaar ge
passeerd en konden wij ons allen vanaf dat moment beschouwen
als onderdaan van Aeolus. De K.L.M. heeft ons ondertussen
begiftigd met het betreffende getuigschrift. Aan boord werd
dit feit gevierd met een prettig ochtend-drankje. De landing
in Brazzaville was normaal. Andermaal kennismaking met de
negerbevolking en de Franse douane, die vrij lastig was. Brazza
ville is een zeer groot vliegveld, hetwelk door de Amerikanen
gedurende de laatste wereldoorlog enorm is uitgebreid. Een uur
wachten werd doorgebracht met het schrijven en verzenden
van ansichtkaarten en het uitwisselen van indrukken omtrent
de vliegtocht. Om 10 uur werd gestart voor het laatste gedeelte
van de vlucht naar Johannesburg. Hoewel wij wederom zeven
uur tegoed hadden, voelden wij toch allen, dat het einde van de
reis in zicht was. Het erge drukke gedoe was een tikkeltje ver
dwenen en de sterke verhalen werden allengs zwakker en
zwakker. Menig uiltje werd geknapt. De vermoeienis van de
reis kwam naar voren. Een half uur voor het tijdstip der lan
ding werden reeds voorbereidingen gemaakt voor de debarcatie.
Hoe zou het in Johannesburg zijn en hoe zou de ontvangst op
Jan Smuts vliegveld zijn? Nu, ik kan niet anders zeggen: „Het
was in een woord machtig!" Grote drommen landgenoten be
volkten de ballustrades en schreeuwden om het hardst: „Hup
Ajax." Het was een welkom om nooit te vergeten. Vooral voor
Jopie en Ger van Mourik was het heerlijk om hun zuster en
zwager weer te zien. Vele foto's werden gemaakt, terwijl er
verder voor de omroep gesproken werd. De eerste kennismaking
volgde met de onvolprezen heer Phil Blom en verdere bestuur
ders der Transvaalse Voetbalbond. Het passeren der douane
geschiedde zeer vlot en werd ons geen enkele moeilijkheid in
de weg gelegd. Een grote autobus bracht ons vervolgens naar
het Skyline Hotel, alwaar onmiddellijk de kamers werden inge
deeld. Ieder van ons gezelschap werd een kamer met bad toege-
/OC Kantoorartikelen
Schrijfmachines
- Tel- en Rekenmachines
Weteringschans 185- 223 - Telefoon 31842-39596-36231-36890 - Amsterdam Kantoor- en Bedrijfsmeubelen
Showroom kantoormeubelen Middenweg 97-99 - Telefoon 746097
