Sportmagazijn
Leo van de Kar
Goede prestaties
Veluwse Post
Dorp op de Veluwe. Herfstmaand 1957.
Denk niet, lezers van deze provinciale rubriek, dat de emo
ties van de afgelopen maanden in ons voetbalrijkje, buiten ons
om zijn gegaan. Integendeel. Zelfs in de Far West drong het
„schandaal" tot ons door. Daarvoor zorgden op een zwoele
avond aan de Caraïbische Zee (het was Zaterdag 15 Juni 1957)
de Beurs- en Nieuwsberichten te Curagao, Willemstad.
Willemstad heeft een van de mooiste havens van West-
Indïè, de St. Anna baai, die uitloopt in het Schottegat. Door
de haven vallen de grote mailsteamers binnen en op het terras
van het oude hotelletje (Hotel Americano) gezeten, kan men
genieten van het schouwspel de zeereuzen en de grote tankers
van de „olie-maatschappij" te zien voorbij varen.
Op die avond na een fiks warme dag neergezegen op voor
noemd terras en de „Beurs- en Nieuwsberichten" (een plaat
selijk blaadje) openvouwend, kwam inééns een blijde glim
lach op mijn aangezicht, want ik stiet op „Nieuws uit de
Nederlandse Voetbalwereld"
Nu kunt U me geloven of niet, maar zulk een buitenkansje
op een verre reis geeft je even een prik. Hallo! Hier Holland.
Enzovoort. Goed, ik laat mijn whiskey heavily iced (ter af
koeling) staan en duik in dat sportnieuws uit het goede vader
land. En tegelijk slaat me de schrik om mijn roodwitte hart.
ik lees daar in vrij stevige taal van onze „fraude" en van onze
drie topmensen.enfin die affaire behoef ik verder niet op
te rakelen. Maar ik heb dit stukje onbehouden journalistiek,
druipend van onwaarheid (zoals ik „nu" weet) waarmede de
K.N.V.B. schoongewassen wordt en Ajax de modder in gaat,
intussen doorgezonden naar Kick Geudeker, want deze recht
door-zee-reporter wordt eenvoudig in dit artikel van de
„Beurs- en Nieuwsberichten", Willemstad, gekielhaald.
Ik kan jullie zeggen, dat ik diep onder de indruk was en nog
ben van deze schandaal-affaire, waaruit ik voorlopig deze
conclusie trek: het rammelt in het bondsbestuur. Zeer netjes
gezegd. Een andere terminologie zou niet misplaatst zijn, doch
Ajax zal met waardigheid deze nieuwste attaque pareren, het
geen aan onze bestuurders wel is toevertrouwd.
Eerst bij mijn terugkeer in het vaderland van mijn jongste
tournee door enkele landen van Latijns-Amerika vernam ik
de ommekeer in dit dramatisch voorval, dat een schril licht
werpt op de activiteiten van het bondsbestuur.
Ik zie, dat het laatste woord nog niet is gesproken en dat
bepaalde heren, die zo tegen ons hebben gefulmineerd nog een
pijp te roken krijgen. Mijn diep respect aan onze mensen, die
bij dit schandalige optreden tegen hen, kalmte en waardigheid
wisten en weten te bewaren. Doch géén genade voor de mal-
faiteurs.
JAN IN HET NIEUWS!
Eerst veertig jaren clubblad, vervolgens vijftig dienstjaren
aan de sport en nu lees ik in no. 1, clubnieuws JulUAugustus
1957, dat Jan J. Grootmeyer zeventig jaren meezweeft in de
schommel des levens. Ik wacht nu op zijn bericht dat over de
tachtig jaren zal gaan, of neen er tussen door kan 75 een
mooie „ad interim" feestelijkheid worden. Jan, nog gefelici
teerd met 25 Juni j.l.
EN NU: JAN ELZENGA
Gaarne had ik Jan Elzenga op het „ereschavotje" ter ge
legenheid van zijn zilveren jubileum de hand gedrukt (en die
van zijn trouwe metgezellin, die niet geringe offers heeft ge
bracht van haar kant) doch de sprong over de Oceaan kwam
later.
Ik had dit graag om twee redenen gedaan: de eerste is mijn
persoonlijke ervaring (zij het op ander gebied dan voetbal)
dat secretarissen de mensen zijn, die het meeste werk moeten
verzetten en daarbij het werk achter de schermen doen, zodat
de outsiders nauwelijks begrip hebben van de taak en ten
tweede, omdat Jan Elzenga een van die bescheiden mensen is,
die liefst niet op de voorgrond treden. Zulke mannebroeders
eens te huldigen is een erezaak en ik heb intussen gelezen, dat
het voor de Elzenga's een onvergetelijke dag is geworden.
Mag ik mijn Vlokkiaanse hulde alsnog komen aandragen
met verontschuldiging voor de vertraging?
Moge Ajax nog vele jaren van het werk van Jan Elzenga
profiteren en dit waarderen in de mate, die het zo ruimschoots
verdient. Proficiat!
OP BEZOEK BIJ AJAX—P.S.V.
8 September 1957.
Prettig weer eens temidden tussen de roodwitte familieleden
te zitten en de bekende gezichten te zien. Ditmaal viel me
Kareltje (noutje?) van der Lee op, wiens enorme volheid
van gelaat schuil ging achter een frontpleister. Deze enorme,
rondborstige stevige back van een halve eeuw terug riep weer
héél wat herinneringen bij me op „uit de oude doos"!
Talrijke „taaien", die de zes kruizen allang achter zich heb
ben, tooiden als vanouds het ditmaal wat verbouwereerde
Ajax-gezelschap, want vele lezers hadden nou ècht-muur-
keihard op een zege (No. 3) gerekend, vooral omdat de mys
tieke Ford uit de Engelse superklasse er niet bij was. Deze
Ford mag wel een wonderspel uit zijn shirt en kousen schud
den om het gewacht op deze fameuzeling goed te maken. Maar
ik vind, dat ze bij de Philippijnen héél geen Ford nodig heb
ben, om de doodeenvoudige reden dat ze „fort" genoeg zijn.
Hoe zat dat nou? Waar bleef nou die middenlinie van ons?
Was nu de Eindhovense attaque zó brillant, of hadden onze
knapen (die lelijk een „blauwtje" liepen in hun blauwe broe-
kies) weer de beruchte „het-zal-wel-gaan-hoor-jongens-stem-
ming" in de kuiten?
Nou, onze jongens tracteerden me in ieder geval op een kei
hard verdiende nederlaagen daar was ik nou net niet voor
gekomen. Gélukkig, toch nog goed voetbal gezien, beter dan
mijn laatste wedstrijd in Mexico. Maar dat heb ik al verteld
in het vorige nummer.
Géén spoor ontdekt van de zwoegers van „het bestier", om
nog eens met Reyonlds te praten, die ook al met een tamme
plooi in zyn aangelaat zat te turen. Deze jongelui waren na
tuurlijk weer ergens aan het draven en regelen en „in functie
als vanouds. Ik had Wim, de president, eens willen polsen over
Latijns-Amerika (1958?) en hem alvast de Spaanse „embrazo"
willen leren
In mijn verwachting ter zake de spelkwaliteit van onze „super
de luxé'-groep, ben ik dus ietwat teleurgesteld (never mind
de nederlaag) er komen zeker nog meer klappen maar
het niveau. Dat kan toch zeker beter?
VLOKKIE.
zijn slechts mogelijk als U
in het bezit bent van een
perfecte lichamelijke
conditie en
uitstekend schoeisel
en kleding
weet wat U nodig heeft
CEINTUURBAAN 149-153- 155
Telefoon 72 89 87
Permanente
camping show
Wist U dat wij een speciale
afdeling hebben voor le klas
sportieve kleding?
Voor Uw wintersportreis
slaagt U bij ons
stellig
