Cricket
12
NAAR HILVERSUM.
Zondag 18 Augustus, waren we de gasten van de Hilversumse
cricketclub.
Met trein, auto en bromfiets gearriveerd, begonnen we een
half uur na het aanvangsuur onze revanche-wedstrijd. Op ons
terrein hadden we een nogal fikse nederlaag geleden. Nu waren
we vol goede moed, dat we' deze nederlaag zouden wreken.
We hadden 3 overwinningen in successie behaald, onze bowlers
waren in prima vorm en vooral de batting-prestaties waren
up to date. Bovendien had de vorige week tegen Quick in
Nijmegen Hans Dukker een centurie gemaakt, 102 runs not
out. Een prestatie, waar men toch altijd zijn petje voor af moet
nemen.
Hilversum had batten gekozen. Het begin was voor ons niet
hoopvol. De twee eerste batsmen wisten onze bowlers, Ger
Schirmer, Rob v. d. Maas en Hans Dukker, uitstekend te be
spelen. Doch eindelijk bij de stand van 24 runs sneuvelde de
eerste slagman op de laatste bal van de zoveelste over. En
zowaar, direct hierop, op de eerste bal van de nieuwe over,
sneefde nummer twee. Nu was plotseling de stand weer sterk
in ons voordeel gewijzigd! En wat voornamer is, de successen
bleven aan onze zijde. Onze bowlers bleven dodelijk en de fiel
ders steunden uitstekend. Zo gelukte het ons Hilversum voor
Hans Dukker
de succesvolle batsman van ons cricket-team
51 runs all out naar het paviljoen te sturen. Deze prestatie had
ongeveer 2 uur gevergd.
Na de lunch trokken onze batslieden naar de pitch. Het
begin was weer niet best. Voor slechts 10 runs zat ons openings-
paar aan de kant. Doch toen kwam de kenteringHans Dukker
en Ger Schirmer zetten een behoorlijke stand op en wisten
samen het totaal van Hilversum te passeren. Ger kwam dik
in de dubbele cijfers, maar Hans wist het nog beter, hij maakte
wel geen centurie, maar dan toch maar precies de helft, 50 runs.
Dit was voorwaar weer den uitstekende prestatie, daar de
pitch door de voortdurende regenbuien heel vreemde kuren
vertoonde, en ook de bowlers van onze tegenpartij beslist wel
wisten, hoe ze de cricketbal moesten hanteren.
Het einde van ons batting-festijn was, dat we all out waren
voor het totaal van 96 runs, dóórdat onze twee laatste batsmen
bij het ondernemen van een ge*waagde loop run-out gingen,
omdat de een wel hard liep, maar de ander bij zijn poging
om ook hard te lopen uitgleed op de natte cocosmat en zodoende
niet hard liep, maar min of meer hard viel.
Omdat we nog ruim twee uren speeltijd hadden, besloot
Hilversum een poging te ondernemen ons in de tweede slag
beurt de overwinning te ontfutselen. Door gewaagd batten
wisten zij in iets meer dan een uur 102 runs te scoren, zodat
wij gedwongen werden, onze overwinning op de le innings te
verdedigen, of door de ontbrekende 57 runs te maken of de
tijd uit te spelen. Dit laatste deden we. Toen na ongeveer
40 minuten spelen er slechts 3 spelers van ons uit waren en de
zoveelste plensbui neerstortte, gaf de tegenpartij zijn poging op
en werd onze aanvoerder, dr. Pil, met de overwinning van
Ajax gefeliciteerd.
Thuisgekomen, hoorden we, dat Ajax met 42 van Chelsea
had klop gekregen, erger was, dat e'en Engelsman en Wim
Bleijenberg ernstig geblesseerd werden. Wij wensen beiden
een voorspoedig herstel toe. Je bent toch voetballer om te
voetballen en niet om langs het lijntje te zitten toekijken!
DE LAATSTE WEDSTRIJD
Voor de tweede maal spelend op ons eigen gezellige Ajax-
terrein ontvingen we de reseïves van V.R.A.
In een zware storm op een doorweekt terrein togen de
V.R.A. batsmen naar de wickets.
Het batten van deze heren was weinig succesvol, slechts hun
captain. Jan Smit, bereikte de dubbele cijfers, 12 runs. Voor
de score van 51 runs hadden allen hun slagbeurt vervuld.
Onze bowlers waren met groot overwicht uit de strijd ge
komen. Vooral de laatste gebowlde bal in de wedstrijd door
onze, aanvoerder, Henk Pil, was een meesterlijke'. Vijf ballen
had hij reeds geworpen, ballen van zulk een kinderlijke on
schuld, dat zelfs een baby ze had weten te bespelen. Doch toen
kwam de explosie! Met kracht schoot de bal uit zijn stevige
vingers en vloog met enorme vaart over de pitch naar de
verbouwereerdë batsman, die de bal achter zich voelde voort
stormen. De slagman haalde reeds opgelucht adem omdat hij
meende aan een groot gevaar ontsnapt te zijn, toen hij tot
zijn stomme verbazing bijna hetzelfde moment zijn wicket in
elkaar hoorde tuimelen. Henk had namelijk zo'n geweldige
leg-break gebowld, dat zelfs de beste Engelse spin-bowler er
trots op geweest zou zijn.
Over het slot van deze strijd kan ik kort zijn. Binnen een uur
hadden Hans en Rob Dukker door brilliant batten dit totaal
gepasseerd en hadden wij onze grootste overwinning behaald
van dit seizoen. Een zege met 5 runs en nog alle wickets in
handen.
De zomer is, helaas voorbij, de winter staat voor de deur.
,,The King of Summersports" sterft zijn jaarlijkse dood en
maakt plaats voor „The King of Wintersports".
„De Koning is dood. Leve de Koning."
OP DE TRIBUNE
Tijdens een pauze van kwart voor twee tot vier uur in onze*
laatste cricketwedstrijd, hebben we de eerste voetbalcompe
titie-strijd aanschouwd.
In onze cricketplunje vielen we iets uit de toon bij de keurig
geklede overdekte-tribune-toeschouwers en werden we wel
wat met verbaasde, niet begrijpende ogen opgenomen, doch
dit kon voor ons, om het echt Amsterdams te zeggen „de pret
niet drukken."
Mijn nederig persoontje, in het dagelijks leven beoefenaar
van een zeer eerzaam ambt, zat tengevolgë van „inschuiven-
