Cricket
PERMACEL
ZELFKLEVEND PLAKBAND
H. A. SMIT
24
NAAR ENSCHEDE.
Met „Maarse en Kroon" zijn we Zondag 30 Juni naar Enschede
gereden. Een cricketwedstrijd moet nu eenmaal tijdig beginnen
om op een redelijk uur geëindigd te zijn, ergo vertrokken we
reeds om 8 uur.
Een opgewekt gezelschap bestaande uit spelers, echtgenoten
en verloofden, diverse eigen en behuwd kinderen, ouders en
slechts één hondje, luisterende naar de naam Mous(ie) ging
blijde en welbewust een snikhete dag tegemoet.
In de buurt van Hilversum pikten we Max Griebling op. Deze
jonge vader had een klein half uur in de blakerende zon moeten
wachten, doch ondanks zijn desolate toestand begroette Max
toch het vrolijke gezelschap met een prettige glimlach, waar
mede hij aantoonde een cricketer in hart en nieren te zijn,
immers een player of the King of Sports, verliest onder welke
omstandigheden dan ook nooit zijn zelfbeheersing.
Ruim een half uur te laat arriveerden wij op het prachtig
gelegen terrein van P.W. Hier werden we hartelijk begroet
door onze gastheren, waaronder, en dat was het meest prettige,
Ferry Dukker Jr., die, zoals u weet, onlangs is verhuisd naar
Enschede.
Puffend verwisselden we de weinige kledingsstukken, welke
een beschaafd mens minimaal verplicht is te torsen, voor onze
helderwitte cricketkledij.
Toen kon het spel beginnen! Op een prachtig veld in een
schilderachtige omgeving met een overvloed aan hete zonne
schijn en een tekort aan verfrissende wind. De thermometer
wees de tropische temperatuur van 36° C. Alzo schitterend weer
om limonade drinkend en ijs etend de dag door te brengen op een
beschaduwd plekje. Maar ja, wat wilt u, cricket is een zomer
sport, is zelfs de schoonste der zomersporten, dus togen we naar
de „pitch". P.W. moest fielden en wij batten. Welke partij er nu
het beste of liever het slechtste aan toe was, de fieldende of de
battende, is een zeer discutabele vraag. Het zich urenlang be
vinden op de allesbehalve koele grasmat in de sinderende zon
deed bepaalde huidkliertjes topprestaties leveren, maar ook het
batten op de gloeiend hete mat maakte het aan de verbeelding
niet moeilijk zich Dantes „Inferno" voor te stellen. Doch on
danks deze niet geheel te versmaden nadelen hebben we een
zeer prettige wedstrijd gespeeld, waarin Ferry Dukker, de
P.W.-er de euvele moed had één onzer batslieden uit te vangen,
doch dit is Ferry duur de staan gekomen, wij stonden hem
namelijk niet toe om ook maar een run tegen ons te scoren en
met een smadelijke nul en een hoogrode kleur, meer ontstaan
door de hitte dan door sportieve schaamte, kon deze jonge man
naar het paviljoen terugkeren. Echter, ondanks deze grootse
prestatie van onze eminente bowler, Ger Schirmer, eindigde deze
prettige wedstrijd in een eervolle nederlaag van ons team.
Na de strijd en na de zoveelste douche, weer gekleed in min
of meer conventionele kleding, werd op een schaduwrijk plekje
verkrijgbaar
Blank, Gekleurd en
Bedrukt
met Uw firmanaam
en adres
ALB. MAGNUSHOF 8 - AMSTERDAM
TELEFOON 130182
bij het paviljoen in gezellig samenzijn met de P.W.-ers de in
wendige mens gelaafd en gekoeld met ontelbare glazen Grols'
bier. Het was bar leuk!
Het aangenaamste zou echter nog komenFerry, de P.W.-er,
had het hele Ajax-gezelschap te zijnen huize genodigd op een
gezellig etentje.
En het werd gezellig in de koele avond in de leuke grastuin
van Ferry's nieuwe huis in één der buitenwijken van Enschede.
Vader Ferry, ter voorkoming van misverstanden, beter te
omschrijven met Ferry senior, de vader van Ferry de gastheer,
of misschien nog duidelijker aangeduid als de heer F. Dukker,
minister van financiën van de A.F.C. „Ajax", trakteerde ter
verhoging van de feestvreugde op een kruik Bols, welke zo
voortreffelijk smaakte, dat het motto van de firma Bols „Elke
dag één glaasje" deze dag zonder de minste gewetenswroeging
werd overtreden.
Onze gastvrouwe, luisterende naar de bekoorlijke naam
Martien, onthaalde ons op een keur van heerlijke spijzen. Mar-
tien verdient hiervoor onze oprechte dank en eerlijke bewonde
ring voor haar uitstekende kookkunst.
Zoals aan al hét aardse, kwam ook aan dit vrolijke festijn,
hetgeen plaats vond onder de critische blikken van diverse
huurlieden, een einde en met enige moeite wist vader Ferry
ons, dames, heren, kinderen en één hondje, geheten Mous,
weer in de bus te bergen. Alwaar tijdens de non-stop-rit naar
Amsterdam, besloten werd onze gastvrouwe, die gezinsuitbrei
ding verwacht, als dank voor haar hoge culinaire prestaties een
wagenkleedje te schenken, ter verwarming van het aanstaande
jongste cricketertje van de familie Dukker.
Rest mij tenslotte nog te vermelden, dat we om half twee in
de prille morgen thuis kwamen en dat deze cricketdag voor ons,
zoals u, aandachtige lezer, reeds begrepen heeft, een onverge
telijke zal blijven.
JO THIRY.
DE MAN MET DE BIERSTOOP
(vrij naar Frans Hals).
Afgeluisterd gesprek op d'Olympische Dag
op de „Zuidelijke" tijdens de hitte
van twee die heel vroeg gekomen zijn
en al uren zitten te zitten:
„Het sal me so me sorreg sijn
„of die goser is te koop.
„Wat doeneme in de schroei, geef mijn
„maar 'n Dubbele Amstel Stoop!"
Opgetekend door:
CALVUS.
SAL ATTICUM.
Oftewel: Attisch Zout.
Het zout derhalve uit Attica en dan in symbolische zin.
Attica, dat part van Hellas, dat deel van het oude Grieken
land dat in zijn geschriften uitmuntte in geest en schittering;
en ook wel in spot en gevatheid.
Zoiets dus als de bijdragen van onze vaste medewerkers als
Emile Walter en James. En van vele anderen natuurlijk.
Wij zeggen het er maar even bij, opdat u zult begrijpen en
verstaan waarom Sal Atticum worde gememoreerd. Want,
nietwaar: Salus populi suprema lex esto, het Heil des volks zij
de hoogste wet. Desnoods met een korreltje zout: Cum Grano
Salis
Voor u opgetekend door:
ZOÏLUS
LIMERICK NUMBER ONE.
Onze dank annex zeer goede wensen
voor de Kick der goedwillende mensen.
Zo'n Kick verspreidt schrik.
Want hij gaf em een kick!
Tot helemaal over de grenzen
B. S. LE MARCHÉ
