Wedstrijdprogramma Ajax I
6
Jan Libert of een Hoven last but not least, dan vloeide uit deze
ballpoint een stuk voetbalhistorie, waarvan, vooral oudere
leden, stellig zouden smullen. Helaas missen wij de kunst en de
flair om zo iets klaar te stomen. Wij schrijven zelfs deze krab
bels vaak „met pijn" om er althans iets leesbaars van te maken.
(Kom nou Jan! We weten wel beter. - Red.). In de jaren dat wij
her en der causeerden voor scheidsrechters en supporters, luis
terde men vaak met aandacht naar meer of minder prettige
gevalletjes, die wij in al die jaren hebben moeten meemaken.
Dezer dagen nu zagen wij op de T.V. Matthews aan het werk
tegen de Zuid-Slaviërs. Hij had niet meer dan vijf vierkante
meter nodig om drie, vier tegenstanders van het kastje naar de
muur te sturen, die teneinde raad de Engelsman aan zijn trui
en broek trokken om hem staande te houden.
En alweer schoot ons een stukje historie te binnen, iets wat
ons sterk herinnerde aan de Engelse rechtsbuiten en de wan
hopige pogingen van zijn tegenstanders. Het was n.l. destijds in
Bergen (Noorwegen) dat Ajax tegen de kampioen van Noor
wegen „Brann" speelde. Ajax had al een ferme slijtage-reis ach
ter de rug en verschillende zware wedstrijden in Noord-Duits-
land en Zweden gespeeld.
Slechts tien hetzij uitstekende spelers waren er nog
over. De rest van het 15-tal was door blessures van de kaart!
Daar wij hier en daar waren gewaarschuwd dat „Brann' niet
alleen heel sterk was, maar, volgens de Noorse kranten, alles
zou doen om ons te slaan, was goede raad duur. Vergissen wij
ons niet dan was het Simon Tump, die de avond te voren, grote
trekken aan een zware Hollandse „Cadena" doende, ons het
denkbeeld bijbracht Jack Reynolds voor te stellen als „Jan
Jansen" op de rechtsbuitenplaats te fungeren. Jack zal toen
ongeveer 40 jaar geweest zijn, was tot in zijn gebeente getraind
en had dus allerminst last van corpulentie. Eerst voelde „Jan
Jansen" er niet veel voor. „Mij niet gezien", zei hij, „wat zal
het bestoer van de Voetbalbond zeggen als ze er achter
komen?"
Toen wij hem na lang praten hadden bijgebracht dat wij on
middellijk de Bond zouden berichten Reijnolds door „force ma
jeure" te hebben laten meespelen en alle gevolgen voor onze
rekening namen, trapte Jack er in: hij zou meedoen. De con
sequenties vielen erg mee. Vergissen we ons niet dan kreeg
Ajax 5,boete voor het laten meespelen van een ongerech
tigde speler, terwijl nog dezelfde week een oekase, een bevel
schrift, door de Bond werd gepubliceerd, dat het streng verbo
den was, t.g.v. buitenlandse trips, trainers in het veld te bren
gen. Die vijf pegels had Ajax er intussen best voor over, want
Reynolds legde een spelletje als rechtsbuiten op de mat, een
Matthews waardig. Wij waren, op het veld van „Brann" binnen
de afrastering gaan zitten met Marius en Simon, vlak bij „de
operatie Reynolds".
Het werd een onvergetelijke middag. Niet alleen dat de
overige tien spelers voortreffelijk speelden waardoor wij met
20! wonnen, maar Reynolds presenteerde een prachtig par
tijtje, zodat de Noren hun ogen uitkeken naar „Jan Jansen".
Als een voorloper van Matthews, als een copie van bijv. een
Joe Smith, schoof, draaide, gleed Jansen langs de verbijsterde
Noren, gaf voorzetten en centers op ogenblikken dat niemand
er aan dacht, terwijl Siem, Marius en wij ons in het gras onge
veer slap lachten. Wat voor een paar weken de Zuid-Slaviërs
tegen Matthews ook deden, haalden een paar, overigens zeer
fair, spelende Noren ook uit. Ze gingen Jansen aan zijn shirt
vasthouden. Alleen toen een van de tegenstanders Reynolds met
zijn ellebogen bewerkte staakte hij plotseling het spel, legde
de bal onbereikbaar voor de Noor onder zijn schoen en keek de
man aan. „What are you, a boxer?" vroeg Jansen. Onthutst
bleef de tegenstander, als aan de grond genageld, staan. Toen,
met bliksemende schijnbewegingen, gleed, schoof Jack, langs
drie tegenstanders en gaf een „dreun" tegen de lat, waarnaar
de keeper geen hand uitstak. Toen wij 's avonds aan het ge
bruikelijke banket tjonge, tjonge wat een avond de aan
wezigen vertelden dat deze „Jan Jansen" niet minder dan de
vermaarde Jack Reynolds was, met een serie „caps" om. bang
van te worden, kreeg onze man een huldigende toejuiching op
„zijn Noors". Het werd eens te meer een bewijs van de grote
sportiviteit van de Noren.
Maar Reynolds heeft later, na het bevelschrift van de
K.N.V.B., geen gastvoorstellingen meer in den vreemde gegeven.
Dus alleen zij, die er bij tegenwoordig waren, smaken het voor
recht een herinnering te hebben aan deze „tentoonstellings
voetbalmatch" van onze trainer, die dezelfde avond herhaal
delijk werd toegezongen met: „he is a jolly good fellow"!
JAN GR.
(2e helft competitie 1956-'57.)
20
Januari
1957
N.A.C.Ajax
27
Januari
1957
AjaxSparta
3
Februari
1957
G.V.A.V.—Ajax
10
Februari
1957
Vrij
17
Februari
1957
A j axEindhoven
24
Februari
1957
M.V.V.—Ajax
3
Maart
1957
Vrij
10
Maart
1957
AjaxRapid J.C.
17
Maart
1957
ElinkwijkAjax
24
Maart
1957
AjaxFeijenoord
31
Maart
1957
Willem IIAjax
7 April
1957
Ajax—B.V.V.
14 April
1957
Sportclub EnschedeAjax
21 April
1957
Ajax—P.S.V.
28 April
1957
Vrij
5
Mei
1957
FortunaA j ax
12
Mei
1957
Ajax—V.V.V. '03
19
Mei
1957
D.O.S.—Ajax
26
Mei
1957
AmsterdamAjax
2
Juni
1957
AjaxN.O.A.D.
Onder voorbehoud van wijzigingen.
Ajax B.V.C. „Amsterdam" Klaas Bakker, aangevallen
door Mesman, rukt op naar het doel van „Amsterdam"