Some nonsenses
Some senses
and
8
Na een tijdelijke afwezigheid weder gezond en wel, in ons (tot op
heden) nog steeds rustige vaderland terug gekomenjuist op tijd om
de zegeningen van onze nieuwe regering, verhoging van benzine,
brood, melk, jajem, mede te mogen beleven, met de prettige toe
zegging, dat huurverhoging spoedig zal volgen, en dat event, winsten
een beetje zwaarder belast zullen worden. Enfin, gezien de toestan
den in het buitenland zitten we nog op fluweel, en mogen we nog
alles zeggen, zelfs, dat we bepaalde politieke groeperingen, rot groe
peringen vinden.
Direct na aankomst hoofdman Volkers gesproken, daar ik Willem
tegen hem mag zeggen (niet te verwarren met Vader Willem), hadden
wij direct een vertrouwelijk gesprekwaarbij mij de vraag werd ge
steld waarom ik niet weer eens wat in het Clubblad zou schrijven.
Ik antwoordde hem: „Willem, grootmeester met bal, speelkaart, ha
mer en hengel, ik ben diep ontroerd, dat juist jij, parel der Willems,
mij deze vraag stelt, maar zie je, het Clubblad is tegenwoordig een
groot verschil bij vroeger, toen geen copy, en thans een compleet
boekwerk, ik geloof beslist, dat Brown c.s. geen behoefte hebben aan
mijn altijd enigszins wazige schrijverij".
Nou mot je een keer ophouen! (Brown).
„Ben je mesjogge James, goeie soep jongen, ik schrijf ook, dus ik
reken er op, dat jij het ook weer eens een keertje doet.'
Enfin, geachte lezer, u ziet, met Maarten Luther, kan ik zeggen,
hier sta ik en ik kan niet anders, als u het niet prettig vindt, sorry,
maar de schuld ligt bij uw voorzitter.
Als ik dan om te beginnen de laatste Clubbladen eens in gedachten
de revue laat passeren, dan valt mij op hoe all round dit blad is ge
worden. Niet meer halsstarrig voetbal verslagen, maar zo gezellig elck
wat wils, persoonlijk vind ik dit voor een voetbalclub, die toch voor
alles een gezelligheidsvereniging moet zijn, zeer belangrijk. Alleen
vind ik het jammer, dat ik in ons blad zo verschrikkelijk veel buiten
landse en „dure" wóórden tegenkom, ik kom zo nu en dan ook wel
eens in het buitenland, en noodgedwongen tracht ik dan ook een
beetje „over de grens" te smoezen, maar hier in ons eigen landje
vind ik het zo echt prettig om mijn eigen taal te horen. Ook ontdekte
ik in ons laatste Clubblad weer eens een artikeltje waar ik geen
bliksem van begrepen heb, is het niet mogelijk, geachte redactie, een
rubriek „vragen staat vrij" in te stellen, misschien kan ik dan met
mijn beperkt bevattingsvermogen ons Clubblad ook eens helemaal
begrijpen. Ik verwacht geen applaus, maar denkt u er eens over na.
Natuurlijk, James, dat kan. We zijn de beroerdsten niet! (Brown).
Eindelijk weer eens een wedstrijd van ons eerste elftal gezien, n.l.
tegen Elinkwijk; slecht voetbal, maar toch als kijkspel niet oninteres
sant. Hoe onze jongens met dit spel lijstaanvoerders zijn geworden,
is mij een raadsel, misschien heb ik wel toevallig een heel slechte
wedstrijd gezien, maar voetbal om enthousiast over naar huis te
schrijven was het beslist niet, en het eindsignaal moet voor vele
trouwe Ajacieden wel een grote opluchting zijn geweest.
Ik weet, dat de beste stuurlieden altijd aan de wal staan, maar op
gevaar af, dat u mij niet voor vol aan ziet, zou ik toch gaarne het
volgende willen opmerken.
Wij beschikken over twee prima buitenspelers, dat hun capaciteiten
(vooral bij één) zowel voor hun zelf, als wel voor het elftal niet vol
doende rendement hebben, ligt m.i. aan het feit, dat deze knapen
onvoldoende hun lijn houden. Steeds maakten zij het veld te smal,
voorzetten kwamen bijna niet voor, en iedere aanval liep dood in
de beruchte trechter. Zij maken het zo de verdediging van de tegen
partij toch wel heel erg gemakkelijk.
Verder onzekeeper, m.i. een voortreffelijk doelverdediger met
enorm reactievermogen en prima stijl. Bij het gooien van gestopte
ballen moet hij echter een groter onderscheid gaan maken. Heeft hij
een MASSALE aanval van de vijandelijke voorhoede onderschept,
dan kan een direct naar zijn kanthalves of binnenspelers gegooide bal
een directe (en steeds gevaarlijke) verrassende aanval betekenen. Is
de aanval echter niet massaal (een ver schot bijv.), dan hebben de
tegenstanders meestal hun posities betrokken, er ontstaat een duel
om de bal, en verliest zijn medespeler dit duel, dan is zijn verdediging
ontwricht en zal het geheel als een boomerang werken. Verder had
ik vanaf de tribune de indruk, dat hij niet voldoende als aanvoerder
van de achterhoede optrad, hij en alleen hij moet het in de achter
hoede te zeggen hebben. Uit de verwarde en gevaarlijke situatie's
welke zich nu voordeden had ik de indruk, dat hieraan nog wel wat
mankeerde.
Wat het gehele elftal betreft, meende ik op te merken, dat de
perioden van sterk verdedigen en sterk aanvallen zgn. doordrukken),
niet altijd gelukkig gekozen waren, Vandaar dat het artikel Captaincy
van J. H. M. mij zo uit het hart gegrepen is.
Let echter wel op, spelers en Clubleiders, ik wil door het boven
staande alleen maar proberen mee te werken, beschouw het dus niet
als critiek, dat is mij verre en daarvoor ben ik in de Ajax-machine een
te nietig onderdeeltje.
Zoals het er vandaag voorstaat (12 November) gaat onze Olym
pische ploeg niet naar Melbourne. Ik schrijf juist over de toestand
van hedenomdat de wereldsituatie iedere gebeurtenis welke ver
band houdt, hetzij direct of indirect, met de huidige politieke span
ningen, iedere berekening langer dan een paar uur onzeker maakt.
Persoonlijk zie ik de Ol. Spelen (dit ook weer op heden), nog lang
niet zonder meer doorgaan. Of de genomen beslissing van het
N.O.C. juist is, och wie zal dat kunnen zeggen, er zitten aan deze
hele kwestie zoveel pro- en contrazijden dat ik alleen maar blij ben
dat mijn opvatting hierover niet van belang is. Mochten zich echter
in Melbourne, zoals ik verwacht, nog strubbelingen voordoen, dan
heeft het N.O.C. (buiten de principiële kant van de zaak óm) onze
deelnemers(sters) voor een hoop narigheid kunnen behoeden, en
mede om deze reden hel ik toch over naar de mening van „niet gaan".
Onjuist vind ik het beslist dat een paar prominente sportleiders,
tegen de opvattingen van het N.O.C.-bestuur in, alle krachten in het
werk stellen om de uitzending alsnog te doen doorgaan. Ik heb vol
komen begrip voor de enorme teleurstelling onder onze Olympische
vertegenwoordigersmaar ik had van hun leiders toch meer respect
voor de welgemeende beslissing van het N.O.C.-bestuur verwacht;
van prominente sportmensen (en zeker van hun leiders), moet men
ook opofferingen kunnen verwachten, en een waardige houding, zelfs
al ziet men een prachtige reis in het niet verdwijnen.
Een van onze grootste sportprominenten heeft al deze opwinding
niet meer mogen meemaken. Tom Schreurs, ons allen zo wel bekend,
de man die met zijn speciale stem, zijn stuntjes en zijn groot gevoel
voor humor jarenlang zulk een belangrijke plaats in ons sportwereldje
heeft ingenomen, is niet meer. Onverwacht is hij uit ons midden
weggerukt. Maar evenals wijlen Han Hollander, zal hij in gedachten
nog lang in ons midden blijven toeven, daarvoor was ook zijn plaats
in ons sportleven te belangrijk.
Als goed vriend en mede namens geheel Ajax, meen ik te mogen
besluiten met een: Rust zacht, beste Tom.
JAMES.
