SAf 1 Dierdorp De wedstrijd, die ik nu eens (lekker] niet zag Erkende Bonds-Auto-Rijschool Prijs per voi lesuur f 6.— 5 digende hoogte komt. Wij moeten niet vergeten dat er in ons landje zeker voldoende jeugdige voetballers zijn die, mits goed getraind en onderricht, in staat zullen zijn in de verhoging van het spelpeil, hun aandeel bij te dragen. Waarmede wij ten slotte maar zeggen willen dat de jeugd onze volledige aandacht opeist. Het is al weer geruime tijd geleden dat onze vereniging haar aandeel had in een afvaardiging van spelers voor het Neder lands elftal of van een B-elftal. Piet van der Kuil was uitge nodigd voor een proefwedstrijd tegen Karlsruhe en gaat als reserve van ons nationale team mee naar Lausanne, waar de wedstrijd tegen Zwitserland zal worden gespeeld. Ook Eddy Graafland zagen wij weer bij oefenwedstrijden op de lijst der gegadigden staan. Veel succes, jongens. Door de langdurige kabinetsformering is het rapport dat de Commissie tot onderzoek van het instellen van een nationale voetbalpool, nog niet in de volksvertegenwoordiging ter sprake kunnen komen. Niettemin floreren vele club-pools goed en zul len er zo elke week wel de nodige formulieren worden ingevuld. Wij hoorden voor kort een radiocommentator, die er nog al werk van maakt om bij de verschillende .sporten die hij be spreekt, ook tips te geven van zijns inziens te verwachten re sultaten. Het komt ons voor dat de radio nu niet de gewenste plaats is om tips te geven. Wij menen dat deze radiocommenta tor beter doet dit achterwege te laten. Hij doet meer afbreuk aan de totstandkoming van een officiële pool, dan hij misschien wel denkt. k Het schijnt met ons nationale amateur-voetbalelftal niet zo te gaan als wij dat wel zouden wensen. De fikse nederlaag die dit elftal te slikken kreeg tegen Duitsland, is daarvan wel het bewijs. Dat is erg spijtig en wij menen dat het toch in de toe komst mogelijk moet zijn een sterkere combinatie te formeren, die zich op bevredigende wijze in het internationale amateur milieu kan handhaven. Wij zijn nog steeds van mening dat de destijds op de bonds vergadering genomen beslissing, dat verenigingen die aan be taald voetbal doen, geen amateur-elftal in de eerste of tweede klasse van het amateurvoetbal mogen laten uitkomen, doch in de z.g. reserve-afdelingen moeten blijven, afbreuk doet aan de verbetering van het amateurvoetbal in het algemeen. Begrij pelijk, in de stormachtige vergaderingen die over de verande ring in de voetballerij, was veel vrees en vooringenomenheid. Maar zo langzaam aan zal men in de amateursectie wel tot de conclusie zijn gekomen, dat deze verandering, hoe dan ook, moest komen. En, de tijd heelt veel. Het moet toch zo zijn dat amateurs, ook al spelen zij in een vereniging die twee elftallen in de afdeling betaald voetbal heeft, naar het hoogste moeten kunnen grijpen wat op sport gebied bereikt kan worden, n.l. de eerste klasse. Wat voor ver schil is er tussen een speler die amateur wil zijn in de ene of in de andere vereniging? Wij hopen van harte dat deze, ons in ziens scheve, toestand nog eens zal worden bezien en tot een bevredigende oplossing gebracht. Gewaardeerde en beminde clubgenoten, een enkeling uwer zal mogelijk menen, dat ik hier bedoel de fameuze ouverture van het ere-divisionalist concert op 2 September, AjaxN.A.C., omdat ik alstoen op de overdekte tribune, naar juristen en anderen zeggen, „verstek" liet gaan. Ditmaal zou die unus met zijn mening er overigens naast wezen, omdat ik het oog heb op de op dezelfde dag, één uur later, gespeelde match Lugano— Basilea (Bazel). Ik miste dat sportief geval, hoewel het zich op enkele kilometers afstands van mijn onaanzienlijk perso nage voltrok. En dat zat zó. Op een, tijdelijk, zon-overgoten zondagmorgen grijnsde mij in het divine Lugano, gezeten op een bekend terras op de Piazza della Riforma, reeds de aankondiging van het voetbalfestijn aan, wedstrijd om 3 uur n.m., of wel in het Italiaans: „gara di calcio, 15 ore". Gemeld grijns-effect was echter ongenoegzaam, vermits ik mij nadrukkelijk verdiepte in de zondag-editie van één der grootste Italiaanse bladen, de Milanese Corriere della Sera, ten einde daaruit de successen en teleurstellingen der wieier-wereldkampioenschappen te Kopenhagen te puren. Al enkele dagen lang had ik trouwens als doorgewinterd Ajacied, maar tevens lid van de Club van X („Circolo di dieci"), dus tussen de bedrijven door evenzeer: wieler-fan, alle in Zwitserland beschikbare dagbladen door gesnuffeld. In vergeefse verwachting op de zoveelste victorie van onze, officieel slechts met goud bekroonde, Arie van Vliet, mitsgaders op hoge ogen te gooien door Jan Derksen e.a. Bij de verrukkelijke zwarte koffie, mijn lijf drank van bij kans 50 jaren (dat wordt geen officieel te vieren jubileum, dacht ik zo), de „caffe nero", ietwat peinzend over lief en leed in het cyclistisch bestaan, tikte mij plotsklaps iemand op de schouder. Ik had hem niet gezien: mijn reisgenoten signora Catharina Maria en signora Giovanna Maria, kunnen het ge tuigen. Het was een Nederlander, zelfs Mokummer, zelfs club genoot. En het enigé wat hem, tegenover mij, het hek der tanden ontsnapte, was: „vanmiddag niet naar Ajax". En als ik dan, duidelijk-verhinderd, die Zondagmiddag toch niet meer tijdig in de VolkersHumenberger-sfeer kon be landen, waarom dan nog LuganoBasïlea-waarts te tijgen. Het veld, met wat pretentie stadion genaamd, heb ik later op de dag nog aanschouwd, na (mechanisch en per funicolare, tandradspoorweg) plm. 500 meter hoog te zijn geklommen. Vanuit het spiksplinternieuwe hotel Montefiore, van alle hedendaagse verfijningen der hotellerie voorzien, „the last word in comfort", naar men in Nederland pleegt te zeggen. Op dit ogenblik ben ik weer „tijdelijk" in Amsterdam, totdat D.V. einde Augustus of begin September 1957 een nieuwe expeditie naar de onbeschrijfelijke schoonheden van het Lago Maggiore, Lago di Como en Lago di Lugano zal beginnen. Met de Piazza del Duomo en de Galleria Vittorio Emanuele te Milaan als zuidelijke uitlopers. De auteur dezer regelen zou lid van „Lugano" kunnen wor den, maar het fatum vervolgt hem, dat hij steeds naar zijn eerste liefde moet terugkeren. En dat is, 1440 minuten en 86400 secunden per etmaal, nou, kom nou, raad het eens in tienen: AJAX. E. W. CATZ. Directie CAREL C. KAMLAG en TOM MANDERS Gedipl. Instr. 2e Jac. van Campenstraat 99, Tel. 94439 Schipperstraat 8, Tel. 46645

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1956 | | pagina 5