2
Ieder jaar weer, zo tegen het begin van de voetbalcompetitie,
lezen we in vele clubbladen een artikel(tje) over „onze tegen
standers voor het nieuwe seizoen". Een om het een tikkeltje
deftig te zeggen biografie van de clubs, waartegen we op
de (groene) mat moeten. In ,,de Feijenoorder", het lijfblad van
onze Rotterdamse voetbalvrienden, lazen we van de hand van
de heer L. A. H., het volgende over onze club:
„Ajax. Het is eigenaardig, maar de club, die wij altijd
gaarne tegen ons zagen spelen, hebben wij na 1947 niet meer
in competitiewedstrijden ontmoet. Maar van 1921 tot 1947
speelden wij, inclusief de kampioenswedstrijden, 34 wedstrij
den met als resultaat 15 gewonnen, 6 gelijk en 13 verloren,
goals 6368, wel een bewijs, dat onze ploegen steeds aan
elkaar waren gewaagd. Wij hopen, dat de komende wed
strijden op hoog peil, zoals dat vroeger het geval was, zullen
staan."
Tot zover de heer L. A. H. enwe gaan onmiddellijk met
hem in zee, d.w.z., wat die wedstrijden op hoog peil betreft. We
hebben ze „thuis" allemaal gezien, „uit" ook een paar bekeken
en, de Ajacieden van de oude stempel kunnen het beamen, de
matches tegen de jongens van „de Overkant" waren op een
enkele uitzondering na, om te likkebaarden. Het waren de „hot
dogs" uit de voetbalstampot. En nu, als leden van de „big
eighteen", gaan we op twee ver uit elkander liggende Zondagen,
dat roemruchtige stuk voetbalfilm weer voor de lens halen. In
een nieuwe versie! De voetbal-babies van thans, die Ajax
Feijenoord (of omgekeerd) alleen maar van horen zeggen heb
ben, zullen het bewijs, rood-wit op groen (kan ook zwart van
wege de modder zijn), geleverd moeten krijgen, waaruit blijkt,
dat al die verhalen, al die heldendichten over Rotterdamse en
Amsterdamse voetbalkeien niet uit de lucht gegrepen zijn. De
matches AjaxFeijenoord (en omgekeerd) moeten weer de
hoogtepunten van het seizoen en, niet het gesprek van de dag,
maar het gesprek van weken worden. De roem van die hete
voetbalgevechten mag niet door slap gedoe verbleken, maar
moet, zij het dan door een nieuwe generatie, door sprankelend
spel, dat knettert als een laaiend vuur, op peil worden gehouden.
Het wonderbaar voetbal verhaal uit vroeger tijd, dat eens door
een AnderiesenVan Heel c.s., werd geschreven, moet blijven
voortleven, mag niet verfrommeld worden tot een drie-stuivers
roman. En dat kan! Als we de verhalen mogen geloven (we
twijfelen er geen ogenblik aan) dan hebben de Rotterdammers
weer een beste ploeg, die tot heel wat in staat is en dit seizoen
beslist een vinger in de voetbalpap wil hebben. We hebben er
echt begrip voor, maar ook onze ploeg draait niet slecht (er
kan nog wel het een en ander aan verbeterd worden), zodat
de Feijenoorders zullen het ons niet kwalijk nemen de hand
van Ajax ook in de richting van de pot met voetbalpap wijst.
Bovendien, U hebt het „hogerop" kunnen lezen, staan ,,de
Overkanters" met 15 gewonnen en 13 verloren, twee victories op
ons voor. Het zou wel prettig zijn, al is het maar o<m evenwicht
te krijgen, als we gelijk maakten. En als we dat bereiken door
voetbal waaraan spelers èn publiek plezier beleven, wel dan
zullen de sportieve Rotterdammers ons die gelijkmaker beslist
niet misgunnen. Zo zijn nu eenmaal Rotterdammers èn Am
sterdammers! We mogen elkaar wel eens een keertje „in de
boot nemen" over het Y-pontje en de-tunnel-met-een-bocht,
maar blijven toch altijd goede vrienden. Beide matches worden
dus daarvan zijn we overtuigd in de beste verstandhouding
gespeeld.
U hebt natuurlijk gehoord of gelezen van die bondstrainer,
die naar Lunteren zou gaan om de daar logerende Nederlandse
oefenmeesters zijn vakbekwaamheid te demonstreren. Dat hij
in bovengenoemde vacantieplaats niet arriveerde, weet U ver
moedelijk ook en dat het ijverige bestuur van de oefenmeesters
daar geen genoegen mee nam, zal U eveneens bekend zijn. Wim
de Bois, onze ex-clubgenoot, en zijn mannen wilden echter geen
hiaat in het zorgvuldig uitgestippelde programma en zorgden
direct voor een plaatsvervanger. Die plaatsvervanger werd ons
aller vriend en trainer van de Ajax-amateurs, Gerrie Stroker.
Gerrie deed het best! Of zijn optreden aanleiding is geweest
voor een uitnodiging om veertien dagen naar de Hongaarse
Trainersschool te komen, weten we niet, maar wel weten we,
dat de heer Stroker de uitnodiging dankbaar accepteerde en
met medewerking van ons bestuur, in Budapest zijn voetbal
kennis ging verrijken. Hij zond ons een foto van het Nép-
stadion en verzocht zijn hartelijke groeten over te brengen aan
alle Ajacieden. Dat hebben we hiermede dus gedaan. Ger, be
dankt voor je attentie en even lastig zijn we hebben in het
October-nummer wel plaats voor een Hongaars artikel. Bij
voorbaat onze dank!
Enige regels hoger schreven wij de naam De Bois. Wim als
oud-vriend mogen we familiaar zijn thans trainer van het
Deventer Go Ahead, is zonder enige wtijfel één van de grote
mannen van de vereniging van Nederlandse Oefenmeesters.
Iedere maand ontvangen wij het bondsorgaan en iedere maand
weer constateren wij dat de heer De Bois zijn leden niet iets,
maar zelfs heel veel te zeggen heeft. We zeggen waarachtig niet
te veel, als wij beweren, dat Wim minstens de helft van de
beschikbare ruimte vol schrijft. Hij doet dat met veel animo,
soms zelfs vaderlijk. Beurt op of steekt een hart onder de riem.
Dat is vaak wel nodig ook, want als wij de artikelen van som
mige leden lezen, dan blijkt ons daaruit, dat het leven eens
voetbaltrainers beslist niet over een pad van geurige rozen
gaat. Integendeel! Veel rechten hebben zij niet en sociaal ge
zien zijn deze luiden, die toch zeer zeker maatschappelijk werk
verrichten, tot op heden nog nergens. Het komt ons voor, dat
hier op een of andere manier iets aan gedaan moet worden.
Misschien zien we het verkeerd, maar als we het lijfblad van de
oefenmeesters lezen, krijgen we de stellige indruk, da ter „some
thing rotten" is. Als er inderdaad „something rotten" is, wel
dan moet er naar onze bescheiden mening opruiming worden
gehouden. Ieder mens heeft recht op een behoorlijk bestaan.
Waarom een oefenmeester dan niet?
Vrijdag 21 September vierde onze grote vriend Jack Rey
nolds zijn 75ste verjaardag. In volle gezondheid! Dat heuglijke
feit mocht in ons blad natuurlijk niet onvermeld blijven en
daarom enige woorden gericht aan ons aller vriend: „Jack,
langs deze weg namens alle Ajacieden (weten we heel zeker)
hartelijk gefeliciteerd, dat je met vrouw en verdere familie nog
vele, vele jaren deze dag in „splendid condition" mag vieren en
dat we je nog vele, vele jaren tijdens de training of wedstrijden
van onze cilub mogen begroeten."
Onze nieuwe voorzitter is een actief man. Sinds hij met de
hamer zwaait, occupeert hij zich met het „Ajax-Nieuws". Niet
dat hij ons op de vingers tikt we kijken wel uit maar hij
voorziet ons van copy. Als trouw lezer van ons (Uw) blad hebt
U dit nuchtere feit natuurlijk geconstateerd. Dat vinden we
prachtig! Wat? Dat lezen van U en dat schrijven van onze
voorzitter natuurlijk! We komen door zijn pennevruchten ge
beurtenissen en toekomstige gebeurtenissen aan de weet, waar
van we met interesse kennis nemen. In dit blad vertelt de heer
Volkers over een „Ajax-sauna" of U er ook eens een keertje
gebruik van mag maken, zegt hij er niet bij en doet uit de
doeken, dat Blauw Wit en onze club samen -heel zusterlijk
gaan poolen of poelen (U zoekt wel uit of we het goed hebben
geschreven). Als alles goed gaat, d.w.z. als U er behoefte aan
heeft een paar kwartjes te lappen en er op één of andere ma
nier, b.v. door een K.N.V.B.-poel, geen roet in de B(lauw Wit)
A(jax) P(ool) wordt gesmeten, kan de BAP een aardig centje
in de gemeenschappelijke kas brengen. Ons stadion moet nodig
een goede beurt hebben het is U bekend en als BAP dat
wil betalen, wel, daar kan geen Ajacied iets op tegen hebben.
Bekijkt U het dus maar eens rustig, of U wilt meedoen. Voelt
U er niets voor, nou, dan even goede vrienden. In ieder geval
stuurt BAP U een paar formulieren thuis. Zo is ie wel en mocht
U bij deelname eventueel bezwaar hebben tegen het innen van
een gewonnen prijs, nou, eerlijk onze penningmeester is ook niet
van gisteren. Die knaap kan alles gebruiken. Met dat alles
verstaan we natuurlijk pecunia. Wat dat is? Waar U aan het
einde van de week of op de laatste van de maand mee thuis
komt. Als goed huisvader doet U dat natuurlijk.
Zeg lui, we gaan er uit, anders wordt het „Ajax-Nieuws" te
dik en als dat gebeurt, krijgen we de man, die alles kan ge
bruiken op ons dak. Hij is geen lichtgewicht, dus, so long!
BROWN.
