2
Zondag 21 Mei 1911 promoveerde onze club voor de eerste
maal naar de eerste-klasse N.V.B. (één van onze oudste leden,
de heer G. E. Hemmen, maakte ons er op attent) en Zondag
21 Mei 1.1., dus precies 45 jaar later, openden captain Van Dijk
en zijn mannen door een overwinning te Eindhoven, op de club
van die naam, de deur naar de Ere-divisie. Ons totaal aantal
punten kwam door die zege op 38 stuks, achteraf bekeken
voldoende om het voetbal-Walhalla binnen te trekken. Volgens
experts had men minstens 40 punten nodig om de Ere-divisie
te bereiken. De B.V.C. „Amsterdam" bewees, dat 37 punten
reeds voldoende waren, waarmede weer eens werd aangetoond
dat theorie en praktijk niet altijd in evenwijdige lijn lopen. Op
de 21ste dag van de maand Mei hadden we echter aan het be
haalde totaal beslist niet voldoende er was immers nog van
alles mogelijk zodat de „zenuwen-oorlog" rustig, of beter
onrustig, verder ging. Als we van Excelsior wonnen en als
enfin, u kent het verhaal maar al te goed uit uw hoofd. We
wonnen van Excelsior met 40. Achttien duizend toeschouwers
waren er getuigen van en een ieder was nu overtuigd, dat we
binnen waren, maar de theorie knaagde nog steeds aan ons
voetbalhart en liet al wat voor rood-wit voelt in het onzekere...
Als we nu in Den Haag van A.D.O. wonnende club, die
tien overwinningen in successie boekte, A.D.O.dat in een
adembenemende spurt uit de achterhoede naar de fatale-rode-
streep was gesneld, maar helaas, in het zicht van de haven uit
eindelijk onderging, datzelfde A.D.O. moest door ons team
verslagen worden om het zo fel begeerde doel te bereiken. Wat
zouden de rood-groenen tegen ons elftal nog uit de benen per
sen? Heel voetbalminnend Den Haag hoopte nog! Vergeefs!
A.D.O. was vrijwel leeg gespeeld en zo kon het gebeuren, dat
ons team op tamelijk rustige wijze aan een 14 zege kwam.
We waren er! De rood-witte vlag ging in top! Ajax was ere
divisie-club geworden. Eerste elftalspelers, bestuur, commissie
leden en trainer konden weer rustig ademhalen, een enorme last
was van de schouders gegleden, heel Ajax juichte, maar nuchter
als we zijn, een feest was er niet bij. We zeiden tegen elkaar:
„nou jongens, gefeliciteerd" en gingen naar huis. Hallo! De
laatste match van deze moordende competitie ging tegen de
reeds verloren vliegende Stormvogels. Het werd een partijtje
voor de statistiek. Met een 20 zege zochten onze eerste-elftal-
lers de douches op, waardoor we met 42 punten op de vierde
plaats van de ranglijst beslag legden. Als merkwaardigheid
willen we nog vermelden, dat Piet van der Kuil in deze com
petitie het eerste doelpunt (N.O.A.D.) en de laatste goal (Stv.)
scoorde. We hadden het hier beslist niet opgetekend, als de
heer Max de Groot, bij alle Ajax-matches present, ons geheugen
niet had opgefrist. Dat weet U dus ook
Ajax 2 werd bij het scheiden van de markt nog kampioen.
Wel verloren onze reserves tweemaal van Alkmaar 2, maar
door een zege op Stormvogels 2 (21) kwam het kampioen
schap toch bij ons terecht. Aan de mannen van het tweede cfnze
hartelijke felicitaties.
Ook bij de jeugdafdeling ging voor enige elftallen de kam-
pioensvlag in top. Juniores A 1, 2, 3, 4 en B 3 legden beslag op
de ere-titel. Aan deze jeugdige Ajacieden eveneens onze har
telijke felicitaties.
Onderstaand het jaarlijkse lijstje van Ajax-kampioenen
Seniores:
Juniores:
Ajax
2
Ajax
3
Ajax
5
Ajax
A
1
Ajax
A
2
Ajax
A
3
Ajax
A
4
Ajax
B
3
Donderdag 28 Juni a.s. wordt het weer druk in ons stadion.
De jaarlijkse parlementszitting! Voorzitter Koolhaas zal voor
de laatste keer de Ajax-hamer zwaaien. We hadden het wer
kelijk niet gedacht, maar het besluit van onze president staat
vast. Voor de laatste maal zal Marius dan de kampioenen hul
digen voor hem een vertrouwd werkje spelers en trainer
Stroker aanmoedigen zich ook het komende seizoen weer met
volle ambitie voor de club in te zetten. Captain Van Dijk en zijn
mannen zal hij uit de grond van zijn hart bedanken voor het
schoonste cadeau, dat zij hem even voor zijn afscheid aanboden,
n.l. het veroveren van een plaats in de ere-divisie en daarbij zal
hij zeker trainer Humenberger, masseur Rodenburg, Dr. Post-
huma en de leiders van „Betaald Voetbal" niet vergeten. Ook de
leiders van de sectie „Amateur-Voetbal", dus elftal- en jeugd
commissie, zal Marius voor het front halen en de leden van deze
comité's de lof tozwaaien, die zij zeer zeker verdienen. Secre
taris Jan Elzenga en penningmeester Dukker zullen door de
„Grote Maar" voor de laatste keer worden uitgenodigd hun met
veel liefde en zorg samengestelde jaarverslagen voor te lezen en
glimmend van genoegen zal hij deze twee „Ajax-keien" de dank
brengen, waarop zij zo heel veel recht hebben. Ook de andere
commissies en allen, die de Ajax-zaak in een of andere vorm
dienden, zal de captain aller Ajax-captains in warme bewoor
ding zijn dank betuigen. En dan zal, na het laatste punt van
de agenda, de rondvraag, door Marius de vergadering worden
gesloten, dan zal een hamerslag, door zijn hand gegeven, een
einde maken aan een fantastische voorzittersloopbaan. Mis
schien zal die hand even bevenwant afscheid nemen kan
pijn doen.
Donderdag 28 Juni a.s., zo tegen klokke 12 uur m.n., verlaat
Marius dan de groene Ajax-tafel. Voor goed! Het zal vreemd,
heel vreemd zijn, t.z.t. een andere Ajacied op zijn zetel te zien
plaats nemen. Het zal voor „die andere" heel moeilijk zijn de
heer M. J. Koolhaas, Consul van de Oostenrijkse Voetbalbond,
voorzitter van de vereniging „De Zwaluwen", lid of ex-lid van
vele K.N.V.B.-commissies, etc. etc., te vervangen. De nieuwe
Ajax-voorzitter wacht een heel moeilijke taak, want Marius,
gehard en gestaald door een ervaring van tientallen jaren, was
op voetbalgebied van alle markten thuis. Overal wist hij raad
op, overal had hij vrienden en tot in de kleinste stad of dorp
kennissen of bekenden. Zijn naam is tot ver in het buitenland
bekend en hij heeft in de loop der jaren onze club een „goodwill"
bezorgd, die zich moeilijk laat beschrijven. Elders in dit blad
vindt U een schrijven van de hand van de heer Mees, de over
bekende B.V.V.-er uit 's-Hertogenbosch. De inhoud van dit
schrijven laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Die brief
had ook geschreven kunnen worden door één van Marius' voet
balrelaties uit Groningen, Tilburg, Rotterdam enz., want onze
president was nu eenmaal een zeer geziene figuur. Zijn joviali
teit, zijn opgewektheid en zijn gemoedelijkheid werkten ont
wapenend en tegenstanders veranderden door zijn blijmoedig
heid in vrienden. Meestal vrienden voor het leven. Marius ver
stond de kunst van geven en nemen bij uitstek en dat was in
feite zijn grote kracht. Door de grote successen van onze club
heeft hij enorm veel vreugde aan de voetbalsport beleefd, weinig
voetballeed ondervonden. Natuurlijk zijn er in zijn 40-jarige
bestuursloopbaan wel eens moeilijkheden geweest, maar Marius
was er de man niet naar om moeilijkheden uit de weg te gaan.
Hij ruimde hinderpalen met vaste hand op enAjax is er
niet slecht bij gevaren.
Onze club is zijn scheidende voorzitter veel dank verschul
digd, waarbij we vooral niet moeten vergeten, dat onze dank
baarheid ook uit moet gaan naar mevrouw Koolhaas en haar
zoon Jan. Door hun steun was Marius in staat zo enorm veel
voor zijn geliefd rood-wit te doen. Was die onontbeerlijke steun
er niet geweest, misschien had onze vereniging dan nooit ge
worden, wat zij geworden is. Als we Zaterdag 30 Juni van onze
voorzitter officieel afscheid gaan nemen, zal ook „het gezin
Koolhaas" in de hulde betrokken moeten worden, want Door
heeft op de achtergrond veel, heel veel bijgedragen tot de groei
en bloei van de zo sterke club uit de goede, oude voormalige
Watergraafsmeer. Op de laatste dag van de maand Juni 1956
zal het restaurant van ons stadion bomvol lopen. Heel Ajax en
misschien velen buiten onze intieme kring zullen de gang naar
ons stadion ondernemen, om Marius Koolhaas, bij monde van
vlotte sprekers te gaan vertellen, hoe zij over hem denken en
dachten en hem bij het einde van zijn bestuursloopbaan tot af
scheid stevig de hand drukken. En als dan misschien laat
in de avond het doek voor goed zakt, zal Ajax een voorzitter
kwijt zijn, wiens naam met gouden letters in het rood-witte ge
schiedboek werd gebeiteld. BROWN.
