SPORT
Goede prestaties
5
II
door Fons Pelser
Aan het einde van mijn verhaal in het „Ajax-Nieuws" van
Februari j.l. heb ik beloofd, iets te vertellen over mijn belevenis
sen in onze club. Belofte maakt schuld, dus daar gaan we dan.
Ik was ongeveer 16 jaar, toen mijn broer Jan, in die dagen
secretaris der Elftalcommissie van Ajax, mij opriep voor het
lidmaatschap van zijn club. Ik had volgens hem nu lang genoeg
gespeeld in mijn vereniging Klein-Amstel". Bij Ajax kon ik het
verder brengen, beweerde hij. Achteraf bekeken heeft Jan gelijk
gekregen. Zoals reeds gezegd, was mijn broer secretaris van de
E.C., deelde dus met zijn mede-commissieleden de elftallen in en
kreeg ik een plaats in het vierde elftal toegewezen. Hetzelfde
seizoen bracht ik het al tot Ajax 3. Mijn eerste wedstrijd voor
dit team werd een grote teleurstelling. Wij moesten een uitwed
strijd spelen tegen A.W. Het terrein van deze vereniging lag
aan de Ringdijk en het kleedkamertje bevond zich achter de
geLagkamer van een Volkskoffiehuis, een hoekhuis ergens aan
dezelfde dijk. Ongeveer acht minuten moesten we lopen over
hobbelige keien, waardoor je zo gezellig de noppen van je
voetbalschoenen kon voelen om het speelveld te bereiken.
Daar aangekomen troffen we een veld aan vol hobbels, kuiltjes
en behoorlijk modderig, 't Mocht niet hinderen, want als je
jaren op zandvelden hebt gespeeld, dan ben je goed getraind en
kijk je niet zo nauw. De match was circa 20 minuten aan de
gang ik had reeds een doelpunt gemaakt toen onze spil,
Co Verburgt, zijn scheenbeen brak. Een dramatisch nummer!
Mijn broer Jan kwam het veld op en gelastte de wedstrijd af.
Begrijpelijk, maar voor mij een reuze teleurstelling. Iedere week
vlaste ik op de Zondag, had geweldig de pé in als het veld werd
afgekeurd en nu ditVoor Co Verburgt was dat gebroken
been natuurlijk heel erg. Als ik mij niet vergis is hij na dit on
geluk nooit meer in het veld verschenen.
Na een jaar in Ajax 3 te hebben gespeeld, promoveerde ik
naar het tweede elftal. Enige jaren kwam ik voor dit team uit
enhet zijn voor mij heel mooie jaren geweest. We hadden
een zeer behoorlijke ploeg, waarin o.a. speelden: Siem Tump,
Joop van Dordt, Wintershoven, Klaas en Louis Mars, Manus
ten Herkei, André de Kruyff, Piet van Os, Laan, Vos, Kale Bos,
Zwarte Bos, Dekkers en Buyen. Wat heb ik met deze knapen
prettig gespeeld, 't Is soms of ik Piet van Os nog hoor roepen
„Ja, Fons, hier die bal!" Als hij de knikker van mij kreeg ik
speelde middenvoor ging ie er mee rennen, om dan dicht bij
het doel een scherpe voorzet los te laten. Wist ik een door hem
geboden kans te benutten, dan kon hij zo gezellig zeggen: „Hé,
Fons, hoe vond je dat voorzetje?" Wat een geestdrift kon die
goede Piet van Os opbrengen. Ik vond dat altijd prachtig, omdat
ik uit hetzelfde voetbalhout was gesneden. Als rechtsbuiten
hadden we Buyen, ook zo'n oude „voetbalsnoeper". Wanneer hij
de bal te pakken kreeg en snel opbracht, moest je als een haze
windhond naar de goal en als er dan zo'n op maat gesneden
voorzet voor de doelmond zweefde, kon je vaak een doelpunt
pikken. Soms kwam ik dan met bal èn doelman in het net te
recht. (HalloRed.) Rechtsback stond Siem Tump. Een
reus, die met enorm verre trappen het terrein zuiverde. Passeren
kon je hem haast niet, hij bleef gewoon voor je staan en het ver
keer was gestremd. Ook was het onmogelijk Siem opzij te big
gen. Een muur loop je nu eenmaal niet zo gemakkelijk omver.
Jammer genoeg heeft hij niet zo heel lang gespeeld. Dat kwam
vroeger veel voor. Op ongeveer 25- 26-jarige leeftijd verdwe
nen vele goede spelers. Ze vonden het genoeg.
Zo zou ik nog een tijd door kunnen gaan over de gezellige
jaren in het tweede elftal, maar daar stop ik mee. Wel nog even
iets over de „Trekvogels". Dat was een combinatie van Ajax-
spelers. Mijn broer Jan stelde het elftal samen en dan gingen
we met de Kerst-, Paas- en Pinksterdagen er tussen uit. We
speelden door het gehele land en hadden overal een zeer goede
naam. Wat een plezier en gezelligheid hebben we met de „Trek
vogels" beleefd. Siem Tump en André de Kruyff zullen zich die
voetbalfeesten nog wel herinneren en ook doelman Wijnkoop
zijn zij beslist niet vergeten. Wat een leuk type en een reuze
komiek was dat. Als je zo zit te philosoferen; wat was het dan
vroeger toch een gezellige en gemoedelijke tijd. Je hoorde nooit
over politiek. In 't algemeen had iedereen een klein salaris. Er
werd niet over gekankerd, je wist, dat het nu eenmaal zo was.
Thuis moesten ze wikken en wegen met de centjes en alléén met
een verjaardag of op Zondag was er iets lekkers of iets bijzon
ders na het middageten. Je vlasde op zo'n dag. Met de Paas
dagen, als de broodbakkers hun cliënten op Paasbroden trac-
teerden oude garde, weet U het nog? dan was het hele
maal feest. Thuis waren we zeven man sterk, dat betekende
twee broodtrommels vol met een kop erop. De boterboer met
zijn Paaslammetjes en eieren zorgde voor de stoffering
Wat een leuke en gemoedelijke tijd! Neen, ik benijd de tegen
woordige jeugd niet, 'k zou er niet mee willen ruilen. Wij hebben
een harde jeugd gehad, maar beter hard dan verwend en ik vind,
dat de jeugd vandaag de dag door ouders en overheid zwaar
wordt verwend. Ik weet bliksems goed, dat er in onze tijd hard
gewerkt moest worden om het hoofd boven water te houden,
maar met doorzetten kon je iets bereiken en dat vind ik toch
maar „je ware".
Kom mij ook maar niet vertellen, dat er vroeger slecht werd
betaaldIk weet het, maar zijn we er nu beter aan toe, nu
we alles zo goed begrijpen, nu er onder de mensen zo'n gewel
dige tevredenheid heerst?
Natuurlijk wil ik niemand kwetsen, ik spreek alleen over mijn
eigen jeugdjaren en vergelijk die met de jeugd van heden. Onze
jeugdjaren zijn niet gemakkelijk geweest en daar hoeven wij
mijns inziens geen spijt van te hebben. De jeugd van heden
wordt m.i. te veel pasklaar gemaakt en dat is naar mijn mening
fout. De zelfstandigheid wordt er aan ontnomen. (De oude ge
schiedenis, Fons het verleden wordt nimmer meer heden,
zingt Johnny Jordaan en dat zal wel goed zijn. Red.)
Ook op voetbalgebied moest er hard en energiek worden aan
gepakt om iets te bereiken. Onze vereniging is hiervan een
prachtig bewijs. Neem Ajax nu eens voor 45 jaar terug. Wij
hadden in de Meer een gezellig (geen best) en knus terrein,
bijna geen cent in kas, de ene moeilijkheid stapelde zich vaak
op de andere, maargeen nood! We waren alle clubmensen
van de bovenste plank en hadden slechts één gedachte: ons te
geven voor onze mooTe club. Er heerste een echte, degelijke
clubgeest, 't Was dan ook geen wonder, dat er in zo'n goede
sfeer iets groots tot stand gebracht kon worden. Alvorens het
zover was, zijn er vele moeilijke jaren aan vooraf gegaan. Zon
der moeite echter geen succes! Als ik aan „succes" denk, dan
gaan mijn gedachten terug naar het jaar, dat onze club kam
pioen van de tweede klasse werd. We moesten toen in Utrecht
zijn slechts mogelijk als U
in het bezit bent van een
perfecte lichamelijke
conditie en
uitstekend schoeisel
en kleding
(Leo v. d. Kar)
weet wat U nodig heeft
Ceintuurbaan 149-153
Telefoon 28987
tegenover Rialto theater
Manfield Hotspur
schoenen
Engels Import
Wist U dat wij een speciale
afdeling hebben voor le klas
sportieve kleding?
Voor Uw wintersportreis
slaagt U bij ons
stellig
